Back to normal

Actieve beleggers zitten in het defensief. Logisch, want veel van de actieve beleggingsfondsen konden de laatste jaren hun passieve concurrenten niet bijbenen. Zijn hoge kosten de reden? Misschien gedeeltelijk. Het waren volgens mij vooral de bijzondere marktomstandigheden die tot de matige prestaties van actieve beleggers hebben geleid.

Als econometrist wil ik graag de fundamentele wet van actief management van Grinold en Kahn uit 1989 introduceren. De formule luidt: IR = IC x √N. Dat wil zeggen, de informatieratio (outperformance gedeeld door tracking error) staat gelijk aan de informatie-coëfficiënt (stockpickersvaardigheid) vermenigvuldig met de wortel van het totaal aantal onafhankelijke beleggingsideeën.

• Alle columns van Jorik van den Bos

Ofwel, de toegevoegde waarde, die een actieve manager levert, wordt bepaald door de vaardigheden van de manager en het totaal aantal beleggingskansen. De skills verschillen natuurlijk per manager. Anders ligt het met het aantal onafhankelijke beleggingsideeën. Die blijken in de afgelopen jaren danig verminderd, doordat de correlatie tussen de verschillende factoren en tussen aandelen enorm is opgelopen.

Frustratie

Alles ging dezelfde kant op. Factoren, die vroeger tegengesteld bewogen, zoals low-vol en momentum, zijn sterk gecorreleerd geraakt. Met het teruglopen van het aantal onafhankelijke beleggingsideeën zijn ook de mogelijkheden van de actieve managers verminderd om waarde toe te voegen.

Uitzondering is de waardefactor. Die bewandelde zijn eigen pad, tot mijn grote chagrijn. Op de lange termijn is de value factor mean reversing. Daar kunnen actieve managers die sterk naar waardering kijken, zoals ik, van profiteren. Maar in de afgelopen acht jaar zijn waarde-aandelen alleen maar goedkoper geworden. De dispersie – het verschil tussen dure en goedkope sectoren – liep steeds verder op. Dat heeft actieve managers niet geholpen. Vorig jaar heb ik met verbazing en frustratie naar de markt gekeken.

Ommekeer

Dit jaar gaat het gelukkig beter. Voor actieve stockpickers zijn er weer kansen. In de afgelopen maanden is de correlatie tussen aandelen afgenomen en daarmee het idiosyncratische risico toegenomen. De markt heeft weer oog voor individuele aandelen. Dat is te zien aan de heftige reacties op cijfers, naar boven en naar beneden toe.

Positief is ook dat de waardestijl het in een aantal regio’s en regio’s weer goed doet. Na de overwinning van Trump lijkt deze draai alleen maar door te zetten. Koopjesjagers hebben hun kans gegrepen. Beleggers vonden blijkbaar dat het verschil tussen hoog en laag gewaardeerde aandelen te veel was opgelopen. In de afgelopen jaren waren beleggers bereid een wel erg hoge prijs te betalen voor voorspelbaarheid. Dat proces is versterkt door indexfondsen.

Inmiddels zijn er signalen dat de economische groei aantrekt. Dat is goed voor cyclische aandelen, die zich veelal in de waardehoek ophouden. Laten dat nu net de aandelen zijn, die we in de afgelopen kwartalen hebben bijgekocht.