The End of Dividend III Ja, er zijn opportunistische dividendbeleggers die bij nieuwe taperingdreiging uitstappen. Maar de Grote Rotatie helpt. 20 november 2013 12:00 • Door Wouter Weijand Wat doet dat taperen met dividendbeleggen, vroeg u zich af? Bijgaand treft u de performance van onze dividend-index aan, vergeleken met de bredere MSCI World index. Ik liet de grafiek expres beginnen per 1 mei, dus voor het taperingsrumoer en doorlopen tot eind vorig maand, nadat de tapering weer wat voor ons uitgeschoven werd. De bron is Bloomberg. Duidelijk is te zien, hoe dividendaandelen eerst slechter en later beter presteren. Per saldo maakte het niet, maar er was wel een gevoeligheid voor rentevrees te bespeuren. Wordt die ook bij de volgende rentebeweging of angst daarvoor zichtbaar? Ik denk van wel, er lijkt een soort Pavlov-reactie denkbaar, al zal deze mogelijk minder groot zijn dan de vorige keer in mei, want nu is de markt er al iets op voorbereid. Wat waren dit voorjaar de grootste slachtoffers? Dat was daar, waar we ook de grootste inflows hadden gezien de afgelopen jaren: aandelen en obligaties uit opkomende markten. Natuurlijk had QE daar een en ander mee te maken, want de search for yield werd zo veel internationaler en historische waarderingsmaatstaven en liquiditeitsissues werden een tijd lang te gemakkelijk aan de kant geschoven. Maar nu noteren EM aandelen nog geen 10x de winst en is hun discount ten opzichte van aandelen uit ontwikkelde markten, die 14x de winst noteren, royaal meer dan de historisch gemiddelde 25%. Nog een schokje kun je niet uitsluiten, maar het zal grotendeels al in koersen verwerkt moeten zijn. Geldt dat ook voor dividendaandelen? Zijn we goedkoop, zijn we duur? Laten we eens naar onze waarderings-karakteristieken kijken: Lees ook: The End of Dividend The End of Dividend II Waarderingsniveau’s zijn weer terug naar normaal, niet goedkoop meer, maar met dividendrendementen rond de 4% zijn we nog ver verwijderd van de 2007 niveaus van ruim 3%, terwijl die extreme 6% yield uit maart 2009 ook al lang geleden lijkt. Nog altijd zijn dividendaandelen minder duur dan die uit de MSCI index, maar goed, die wordt natuurlijk gedomineerd door een aantal large cap groeiers met hoge multiples, vooral in de internet/IT sector en daar is de pay-out ratio ook een stuk lager, zoals de tabel goed laat zien. Earnings yieldOm waarderingsniveau’s, ook in vergelijking tot obligaties, in een wat zuiverder perspectief te plaatsen, kies ik de earnings yield-benadering: voor onze dividendbenchmark ligt die rond de 7%, terwijl die voor 10 jaar staatsleningen rond de 2% schommelt. Daar zit nogal wat ruimte tussen. Die ruimte gaat kleiner worden. Enerzijds doordat rentes wellicht zullen stijgen, anders doordat beleggers uit obligaties richting aandelen zullen worden geduwd en ook deze onderlinge waarderingsverschillen geleidelijk kleiner zullen worden. De Great Rotation dus, en die is nog maar nauwelijks begonnen. Let wel, lange tijd, in jaren tachtig, lagen de earnings yield van beide asset classes op een zelfde niveau. Kun je niettemin geld verliezen op dividendaandelen? Jazeker kan dat, maakt u zich vooral geen zorgen. Alle typen aandelen hebben die potentie in zich en dividendaandelen zijn daarop geen uitzondering. Het is goed mogelijk dat dividendaandelen een soort 'crowded trade' zijn, net als EM-bonds en EM-aandelen dat een tijdlang waren. De opportunistenHet kost dan langer om de non-core, opportunistische dividendbelegger, weg te jagen. Wat bedoel ik daarmee? Ik schreef al eens eerder in een column, dit voorjaar dacht ik, dat er een groep opportunistische aandelenbeleggers is ontstaan, die hiervoor eigenlijk het liefst alleen in obligaties wilden beleggen of in zaken, die echt als low vol geboekt staan. Zo zijn er in de VS bij menige private bank allerlei inkomensprofielen opgezet of fondsen, die primair in obligaties beleggen, maar die wel een stuk (10-20%) in ‘stabiele’ aandelen mogen beleggen. Dat zijn natuurlijk geen echte aandelenbeleggers. Ze kochten eerst massaal REIT’s en Master Limited Partnerships (MLP’s) en andere soortgelijke inkomesvehikels, maar echt dedicated aandelenbeleggers zijn het niet. Het zijn opportunistische beleggers, die daar net zo goed en vlot weer uit kunnen vluchten mocht het tij keren. Want echt voor de lange termijn aandelen aanhouden, nee, daar is niet iedereen voor in de wieg gelegd. Hoe groot die groep van non-core dividendbeleggers is, weet ik niet, maar ik zou verwachten dat bij een volgende taperingsdiscussie of zelfs echte rentestijging, hier nog een exodus kan plaatsvinden. Ik troost me dan met de gedachte dat de Great Rotation pas net onderweg is en er genoeg onderbelegde investeerders zullen zijn, die hun kansen willen benutten. Maar het is waar: niet alle dividendbeleggers zijn even toegewijd, dus ook bij een volgende rentestijging moeten we met een beetje schrikreactie rekening houden. Wat te doen?Wat moeten we daaraan doen? Welke strategie helpt om al teveel pijn te voorkomen? Vermijd allereerst die zogenaamde ‘low vol’ sectoren: vaak zijn het bovendien verkapte value traps (utilities), maar soms zijn ze gewoon even te duur, zoals sommige staples. Toch heeft ook hier al langer een correctie plaatsgevonden: tobacco’s zijn al langere tijd goedkoop en farmacie is dat nog steeds, om maar een voorbeeld te noemen. Simpel is het dus niet, maar dat was het nooit. Blijvend positief zijn natuurlijk de dividendgroeiers: cyclicals en industrials doen het meestal beter in een fase van monetaire verkrapping, dat zag je al eerder dit jaar. Wellicht is dat bij de volgende verkrapping ook zo. Misschien, om een wat overdreven somber beeld te vermijden, is het goed om u af te vragen, waarom we met onze dividendstijl zelfs de bredere MSCI index en onze vrienden van Kempen dit jaar tot dusver (ruim) verslagen hebben...? Een smart beta-benadering, met veel meer Japan (vanwege die onderwaardering/dividend tilt) dan de concullega’s en ook een valuatahedge kan veel verschil maken. Kortom, het is vaak niet zomaar het dividendbeleggen sec, dat het verschil maakt: het is het dividendbeleggen +, dat het verschil kan maken. Lees ook: The End of Dividend The End of Dividend II Wouter Weijand is chief investment officer (CIO) bij vermogensbeheerder Providence Capital in Bussum. Hij schrijft columns op persoonlijke titel. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies. Deel via:
J. Safra Sarasin Sustainable Asset Management 18 apr "Reshoring biedt mooie kansen voor groene beleggers" Volgens fondsmanager Daniel Lurch van het JSS Sustainable Equity Green Planet fonds van J. Safra Sarasin profiteren met name de duurzaamste bedrijven van de huidige herschikking van de wereldwijde productieketen. Welke dat zijn?
Impactbeleggen 11 apr “Het is fijn om goed te doen” Ook buiten Nederland is impactbeleggen ontdekt. Het Schotse Baillie Gifford bijvoorbeeld lanceerde in 2017 het Positive Change Fund. Vlak voor Pasen was Rosie Rankin, medeverantwoordelijk voor dit fonds, over in Amsterdam voor de tweedaagse Impact Europe Summit in de Beurs van Berlage. Rob Stallinga sprak met haar.
Impactbeleggen 03 apr "Impactbeleggers staan aan de goede kant van de geschiedenis" Hadewych Kuiper, directeur beleggingen bij Triodos IM, is niet onder de indruk van alle berichten dat duurzaam beleggen het beste heeft gehad. "Zo ziet tegenwerking van vooruitgang eruit."
Impactbeleggen 30 jan JSS Green Planet Fund: Kansrijk beleggen in een groene toekomst Beleggen in de toekomst is volgens S. Safra Sarasin beleggen in de groene transitie. Lees meer over het JSS Sustainable Equity Green Planet Fund, dat in de laatste drie jaar niet alleen hard is gegroeid maar ook sterk heeft gepresteerd.
ESG 17 jan ESG is dood, lang leve ESG 2.0! Matt Christensen, hoofd duurzaam en impact beleggen bij Allianz Global Investors, schetst de vijf belangrijkste duurzaamheidsthema's van 2024. Politieke verdeeldheid dreigt het grootste struikelblok te worden.
ESG 01 nov Biodiversiteitsverlies, het megarisico dat slechts enkelen zien Het verlies van biodiversiteit is volgens De Nederlandsche Bank (DNB) een groot risico voor de financiële stabiliteit. Cardano heeft een methode ontwikkeld om dit verlies te meten en zo de beleggingsrisico’s in kaart te brengen. IEXProfs sprak met Dennis van der Putten, Chief Sustainability Officer bij Cardano.