Gevallen helden Ook grote beleggers als Carl Icahn, Bill Ackman, Bill Gross en John Paulson maken grote fouten en vallen van hun voetstuk. 25 april 2016 06:45 • Door Jorge Groen What goes up… Ook grote beleggers zoals Carl Icahn, Bill Ackman, Bill Gross en John Paulson maken grote fouten. Een kijkje in de psyche van beleggers, die altijd hun eigen grootste vijand zijn. Een prachtig verhaal uit de oude doos dat verwantschap heeft met de Hollandse tulpenmanie uit de zeventiende eeuw. De Britse natuurkundige Sir Iscaac Newton belegt in 1720 in aandelen van de South Sea Company, dat een monopolie heeft op de slavenhandel in de zuidelijke zeeën. Hij verkoopt de eerste pluk aandelen met 7.000 pond winst, maar koopt meer aandelen tegen een drie keer zo hoge prijs als de koers blijft stijgen. Als de zeepbel uiteenspat na een vertienvoudiging van de koers in een jaar blijft Newton achter met een verlies van 20.000 pond. Volgens de overlevering verzucht hij dan: “Ik kan berekenen hoe de sterren zich bewegen, maar dat lukt mij niet voor de markten.” Zelf eigen grootste vijand Zuchten moet Jesse Lauriston Livermore meerdere malen hebben gedaan in zijn krankzinnige leven als belegger. De aandelenhandelaar met de bijnaam The Great Bear of Wall Street gaat kort voor de crashes van 1907 en 1929 short en verdient een fortuin. Hij raakte in 1907 zijn vermogen echter kwijt met een katoenbelegging en gaat vijf jaar later failliet. Tijdens de bullmarkt in de jaren twintig verdient Livermore opnieuw geld als water en als het hem opvalt dat de markt erg lijkt op die van 1907 gaat hij als een van de weinigen short. Na de crash die de Grote Depressie inluidt, bezit hij omgerekend naar hedendaagse bedragen 1,4 miljard dollar. In 1934 gaat Livermore om onbekende reden opnieuw failliet. Zes jaar later maakt hij een einde aan zijn leven met een pistool. Livermore en Newton maken een ding glashelder: de grootste vijand van de belegger is de belegger zelf, met zijn hebzucht, grillige emoties, beperkte blik en irrationele gedrag. Van zijn voetstuk vallen Een schrale troost is dat het weinig lijkt uit te maken of het een paar euro of miljarden gaat, om veel of weinig marktkennis, of om een IQ van 200 of 100; iedere belegger kan tegen een stevig verlies oplopen of keihard van zijn voetstuk vallen, zoals onderstaande voorbeelden laten zien. Want ook nu zijn er Newtons en Livermores. Het is daarbij opvallend hoeveel hedgefondsmanagers aanspraak kunnen maken op deze titel. Een zeer recent gevallen ster aan het firmament is Bill Ackman van het in Amsterdam genoteerde hedgefonds Pershing Square Holdings. In 2010 verliest hij al eens een half miljard dollar met aandelen J.C. Penney. Inmiddels heeft de miljardair zijn rendement van 40% uit 2014 volledig verbrand. Die prestatie maakte hem tot een van de meest bewonderde beleggers. Pershing Square Holdings noteert in de eerste twee maanden van dit jaar 19,7% verlies, terwijl vorig jaar een min van 20,5% in de boeken is gezet. Verdienen aan de huizencrash Als de activistische belegger Carl Icahn zijn stem verheft, valt het woordje ondergewaardeerd al snel, splitsen bedrijven zich spontaan op, en maken raden van bestuur met angst en beven een stoeltje vrij. Maar ook deze corporate raider maakt fouten. Tien jaar geleden verloor hij bijna 200 miljoen dollar met aandelen Blockbuster, die door de opkomst van Netflix 90% aan waarde inklinken. De laatste twee jaar doet de grondstoffenmalaise de hedgefondsmanager pijn: 18% verlies in 2015 en een min van 40% dit jaar, meer dan in het rampjaar 2008 toen Icahn circa 35% rendement inleverde. Twee topbeleggers weten het in 2011 zeker: de rente kan niet verder omlaag. Hedgefondsmanager John Paulson verdient bijna vier miljard dollar aan de teloorgang van de Amerikaanse huizenmarkt in 2006, die hij tijdig ziet aankomen. Dat inzicht zorgt ervoor dat het belegde vermogen in zijn fondsen naar ruim 30 miljard dollar stijgt. Gross verliest miljarden Hij verliest in 2011 echter de helft daarvan door short te gaan op de Bund. In een 101 pagina’s tellend mea culpa schrijft Paulson de Europese schuldencrisis te hebben onderschat, de Amerikaanse economie te hebben overschat en afschuwelijke blunders te hebben gemaakt bij zijn aandelenselectie. De Duitse rente daalde na 2011 nog 1,5% verder. Ook obligatiekoning Bill Gross krijgt in 2011 renteles. Hij leidt het grootste obligatiefonds ter wereld, het Pimco Total Return Fund, dat op zijn hoogtepunt bijna 300 miljard dollar bezit. Gross brengt in een jaar tijd de blootstelling aan Amerikaans schatkistpapier terug tot nul doordat hij denkt dat de geldpers van de Federal Reserve inflatie zal aanjagen, de rente doet katapulteren en diepe gaten in de begroting van de VS zal slaan. Geen onconventioneel idee, maar beroerd getimed en rigide uitgevoerd. Amerikaans schatkistpapier is dat jaar een van de best presterende categorieën. Gross verliest miljarden en vertrekt bij Pimco. Hij leidt nu bij Janus Capital een fonds dat zonder benchmark de obligatiemarkt te lijf gaat. Rijkste man van Ierland Hoewel Gross zich een slecht verliezer toont in de media, heeft hij het niet slecht gedaan, vergeleken met obligatiehandelaar John Meriwether. Hij staat aan het hoofd van hedgefonds Long-Term Capital Management (LTCM), dat in 1999 omvalt na verliezen met geleend geld op Russische obligaties. Tien jaar later maakt de financiële crisis een einde aan een nieuwe beleggingspoging. Een derde en laatste poging in 2010 met het hedgefonds JM Advisors Management strandt bij gebrek aan belangstelling. De Ierse bouwondernemer Sean Quin steekt zijn geld waarschijnlijk nooit meer in banken. In 2008 is hij de rijkste man van Ierland, met een vermogen van circa vijf miljard euro. Met een kwart van dat bedrag bouwt hij kort voor het uitbreken van de financiële crisis via Contracts for Difference (CFD’s) een 25% belang op in Anglo Irish Bank. Drie miljard verlies Deze bank leent veel geld uit aan bouwmagnaten, die slapend rijk worden van de vastgoedboom die Ierland in zijn greep heeft. Als de zeepbel knapt, wordt Anglo Irish Bank genationaliseerd. Quin verliest ruim drie miljard euro. Hedgefondsmanagers Stanley Druckenmiller en George Soros zien de internetzeepbel aankomen, als beheerders van het Quantum Fund. Druckenmiller gokt op koersverlies voor dotcom-aandelen, maar wordt nerveus als de Nasdaq blijft doorstijgen. Hij kantelt zijn posities en gaat long op technologie. Uit driekwart van de aandelen die hij koopt, verdwijnt in korte tijd alle waarde en het overige kwart wordt gereduceerd tot een pennystock. In 2000 vertrekt Druckenmiller bij Soros en begint zijn eigen hedgefonds, Duquesne Capital. Dat heft hij in 2010 op omdat hij de stress van het voortdurend de beste rendementen moeten najagen en enorme sommen geld beheren niet meer aankan. Speculatie met het pond Nu we het toch over Soros hebben. Wie weet niet dat hij samen met Druckenmiller eens een miljard dollar in een dag verdient door speculatie met het Britse pond? In de zero sum game van beleggen is er ook nog een andere grote verliezer. Zijn naam is Mahathir Mohamad, en hij is tussen 1981 en 2003 premier van Maleisië. Begin jaren negentig denkt hij miljarden te verdienen als de brandbreedte waartussen de Britse pond zich beweegt wordt losgelaten. Mohamad gokt op appreciatie van de Britse munt, De shortpositie van tien miljard dollar die Soros inneemt op de munt dwingt de Britse regering echter tot devaluatie en zadelt Mohamad op met een verlies van ruim zes miljard dollar. De centrale bank van Maleisië werd geherkapitaliseerd. Het was niet de eerste slechte gok van Mohamad, die begin jaren tachtig 0,5 miljard dollar verbrandde met tinfutures. Dit artikel staat ook in IEXProfs Magazine 1, april 2016 Jorge Groen is freelance journalist. Eerder werkte hij voor het Financieele Dagblad en RTL Z en hij is oud-hoofdredacteur van IEXProfs, IEXGeld en Nederlands Pensioen- en Beleggingsnieuws (NPN). Deel via:
J. Safra Sarasin Sustainable Asset Management 18 apr "Reshoring biedt mooie kansen voor groene beleggers" Volgens fondsmanager Daniel Lurch van het JSS Sustainable Equity Green Planet fonds van J. Safra Sarasin profiteren met name de duurzaamste bedrijven van de huidige herschikking van de wereldwijde productieketen. Welke dat zijn?
Impactbeleggen 11 apr “Het is fijn om goed te doen” Ook buiten Nederland is impactbeleggen ontdekt. Het Schotse Baillie Gifford bijvoorbeeld lanceerde in 2017 het Positive Change Fund. Vlak voor Pasen was Rosie Rankin, medeverantwoordelijk voor dit fonds, over in Amsterdam voor de tweedaagse Impact Europe Summit in de Beurs van Berlage. Rob Stallinga sprak met haar.
Impactbeleggen 03 apr "Impactbeleggers staan aan de goede kant van de geschiedenis" Hadewych Kuiper, directeur beleggingen bij Triodos IM, is niet onder de indruk van alle berichten dat duurzaam beleggen het beste heeft gehad. "Zo ziet tegenwerking van vooruitgang eruit."
Impactbeleggen 30 jan JSS Green Planet Fund: Kansrijk beleggen in een groene toekomst Beleggen in de toekomst is volgens S. Safra Sarasin beleggen in de groene transitie. Lees meer over het JSS Sustainable Equity Green Planet Fund, dat in de laatste drie jaar niet alleen hard is gegroeid maar ook sterk heeft gepresteerd.
ESG 17 jan ESG is dood, lang leve ESG 2.0! Matt Christensen, hoofd duurzaam en impact beleggen bij Allianz Global Investors, schetst de vijf belangrijkste duurzaamheidsthema's van 2024. Politieke verdeeldheid dreigt het grootste struikelblok te worden.
ESG 01 nov Biodiversiteitsverlies, het megarisico dat slechts enkelen zien Het verlies van biodiversiteit is volgens De Nederlandsche Bank (DNB) een groot risico voor de financiële stabiliteit. Cardano heeft een methode ontwikkeld om dit verlies te meten en zo de beleggingsrisico’s in kaart te brengen. IEXProfs sprak met Dennis van der Putten, Chief Sustainability Officer bij Cardano.