We beleggen allemaal voor de lange termijn, maar sommige beleggers beleggen met een langere horizon dan anderen. Bij de Amerikaanse assetmanager Loomis Sayles, goed voor 250 miljard dollar onder beheer en sinds 2000 een dochter van de Franse assetmanager Natixis Global Asset Management, vinden ze prijsanomalieën die ontstaan door de kortzichtigheid van beleggers misschien wel de grootste kans voor de lange termijn.
Over macro-economische voorspellingen wil Hollie Briggs (foto), vicepresident van de Growth Equity Strategies Group bij Loomis, Sayles & Company, het niet hebben. Ook het timen van de markten is geen gespreksonderwerp. (Onder)waardering en overtuiging staan aan de basis van alle beleggingsbeslissingen.
“We nemen grotere of nieuwe posities in als de verwachtingen van beleggers laag zijn ten opzichte van onze overtuiging. We zijn geduldige beleggers. Als klanten dat niet zijn dan adviseren wij niet in onze strategie te beleggen.”
Private equity-belegger
Houdbare, bovengemiddelde groei is een zeldzaam verschijnsel bij bedrijven, zeker over langere periodes bekeken, zegt Briggs. Slechts 10% van de Amerikaanse bedrijven slaagt erin om langer dan vier jaar bovengemiddeld te groeien. Over een periode van tien jaar daalt dat naar 1%.
“We zien onszelf meer als een private equity-belegger. We zoeken bedrijven die we zelf willen bezitten.” De drie strategieën die vallen onder Growth Equity Strategies – Large Cap Growth (31,2 miljard dollar onder beheer), All Cap Growth (2,1 miljard) en Global Growth (73,6 miljoen) laten geen opvallende namen zien. Het zijn veelal aandelen waarvoor menig op groei gerichte fondsmanager kiest.
De beleggingsportefeuille van het US Growth Equity Fonds bevat bijvoorbeeld Amazon vanwege het potentieel van e-commerce, Cisco omdat een bedrijf niet snel van hardwareleverancier wisselt en Visa omdat het grootste deel van de wereld - echt waar - nog niet elektronisch betaalt.
Lange horizon
“We maken het verschil met de periode dat wij deze aandelen aanhouden,” zegt Briggs. ”Wij bezitten het aandeel Amazon al elf jaar. Hoe vaak in die periode denk je dat andere fondsmanagers dat aandeel gekocht en verkocht hebben?”
Van kopen en verkopen zijn ze sowieso niet zo erg bij Loomis Sayles. Sinds de oprichting op 1 juli 2006 tot 31 maart 2017 is de turnover van het Loomis Sayles Large Cap Growth fonds 14,8%. Gemiddeld wordt dus een aandeel meer dan zes jaar in de portefeuille gehouden, terwijl de turnover bij Amerikaanse aandelenfondsen in de afgelopen jaren is gestegen tot 105% in 2009.
Indexknuffelaars zijn het evenmin: de active share van het Large Cap Growth fonds is 80,8% afgezet tegen de Russell 1000 Growth Index, waarin grote en middelgrote Amerikaanse bedrijven zijn opgenomen die snelle groei laten zien.
Overtuiging
Overtuiging is ook een belangrijke pijler, laat het aantal posities in de portefeuille zien. Dat zijn er 33. En daarnaast zijn ze geduldig bij Loomis Sayles. Pas als de koers van een aandeel voldoende korting geeft ten opzichte van de intrinsieke waarde, wordt besloten tot aankoop.
“Als je favoriete merk in de uitverkoop is dan sla je toe,” zegt Briggs. In 2016 heeft het US Growth Equity fonds twee nieuwe posities toegevoegd: John Deere, bekend van de tractoren, en het biotechbedrijf Regeneron.
Het koopmoment voor het laatste bedrijf kwam toen Regeneron werd gedagvaard door concurrent Amgen over een eczeemmedicijn, en beleggers op de verkoopknop drukten. “Dat incident zei niets over de onderscheidende bedrijfscultuur, het vermogen van het bedrijf nieuwe medicijnen te ontdekken of de groeiprognoses voor de lange termijn,” zegt Briggs.
Twee aankopen geldt als een doodgewoon jaar, stelt Briggs. Doorgaans worden iets van dertig bedrijven bottum-up en fundamenteel geanalyseerd, en in slechts enkele belegd.
Voldoende veiligheidsmarge
Voor de Large Cap Growth-strategie zijn in 2012 vijf bedrijven gekocht, in 2013 een, in 2014 drie, in 2015 een en dit jaar nog niets. “Pas bij voldoende veiligheidsmarge kopen wij: het opwaartse potentieel moet twee keer groter zijn dan het neerwaartse risico en dezelfde verhouding moet gelden voor de kans op rendement in relatie tot het risico,” aldus Briggs.
Ook het beloningsbeleid voor het beleggingsteam heeft oog voor de lange termijn. De totale performance van de beleggingsportefeuille bepaalt de hoogte van de variabele beloning.
Daardoor hangt de honorering van analisten niet af van het aantal ideeën dat is gehonoreerd door de portfoliomanager. De variabele beloning van de fondsmanager is gebaseerd op de prestaties over drie, vijf en sinds kort ook tien jaar. “Elke periode weegt een derde mee. Dat helpt om korte termijndruk te weerstaan,” zegt Briggs.