Ik ben geen fan van het voetbalspel en voor mij was het dus makkelijk om het controversiële toernooi in Qatar grotendeels over te slaan. Toch kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en heb ik vorige week Nederland – Argentinië aangezet. Deze wedstrijd bevestigde mijn beeld van een stel overbetaalde spelers die elkaar meer schoppen dan de bal en dat een WK wedstrijd vooral betekent lang wachten op de onvermijdelijke strafschoppen.
Terwijl ik de reclameborden meer volgde dan het spel werd mijn aandacht getrokken door de commentator die vermelde dat er meer dan 50.000 Argentijnen waren overgevlogen om hun team toe te juichen. Huh? 50 duizend supporters die de lange reis hebben gemaakt om Messi een paar strafschoppen te zien scoren? Dat zijn iets van 250 vliegtuigen vol met fans, die waarschijnlijk 8.000 euro hebben neergelegd voor de vliegreis en dan nog eens minstens 4.000 euro voor kaartjes en onderdak.
Over de duim hebben deze Argentijnse fans meer dan 600 miljoen euro (!) besteed om deel uit te maken van dit feestje, in Argentijnse peso’s uitgedrukt komt dit uit op 110 miljard peso’s. Gelukkig maar dat ze in Qatar weinig kansen hadden om veel te spenderen aan alcohol, dat scheelt weer aan additionele kosten.
Voetbal- en andere gekte
Tijdens het toernooi zijn we bestookt met statistieken over vorige World Cups, de spelers, de trainers, de strafschoppen en natuurlijk de voorgaande winnaars. Nu mag Argentinië zich driemalig wereldkampioen noemen en loopt daarmee in op de koplopers Brazilië, Duitsland en Italië.
Dat is allemaal prachtig, maar wat alle commentatoren vergeten te vermelden is dat Argentinië de wereldkampioen is in een andere competitie: het aantal keer dat haar overheid niet aan haar verplichtingen heeft voldaan. In de afgelopen 200 jaar heeft de Argentijnse overheid maar liefst negen keer haar schulden niet geheel terugbetaald, een triest record dat het deelt met Uruguay in een competitie waar opvallend veel andere voetbalgekke landen in staan zoals Brazilië, Ecuador en Colombia.
"In de afgelopen 200 jaar heeft de Argentijnse overheid maar liefst negen keer haar schulden niet geheel terugbetaald"
Nou is het wellicht overdreven om te stellen dat liefde voor voetbal synoniem staat voor een hoge schuldenberg en slecht betalingsgedrag. Het is tegelijkertijd wel opvallend dat sommige Argentijnse fans zelfs hun auto of huis hebben verkocht en andere supporters een lening hebben opgenomen om in Qatar hun team te kunnen steunen.
Niets van het verleden geleerd
Ik vraag me eerder af hoe het komt dat beleggers telkens weer nieuw geld verstrekken aan landen met een slechte geschiedenis van terugbetaling. Regel één van het beleggen in vastrentende waarden is toch dat je uiteindelijk je inleg weer terugkrijgt. Het kan zijn dat we tijdelijk moeten accepteren dat de coupon dicht bij de nul procent ligt, als centrale banken het weer eens op hun heupen krijgen, maar de hoofdsom is heilig, die moet gewoon worden terugbetaald. Voor beleggingen in Argentijnse staatsobligaties is dit echter helemaal niet vanzelfsprekend.
"Ik vraag me af hoe het komt dat beleggers telkens weer nieuw geld verstrekken aan landen met een slechte geschiedenis van terugbetaling"
Laten we eens kijken naar de meest recente default in 2020. De basis hiervoor werd gelegd in 2014, toen Argentinië opnieuw in de problemen zat en probeerde afspraken te maken met beleggers voor een schuldreductie. Dat lukte maar gedeeltelijk, want een deel van de schuldeisers hield vast aan hun claim en het duurde tot 2016 voordat de Argentijnse overheid besloot om de resterende claims te voldoen.
Meteen nadat de “oude” schulden waren afgehandeld gaf Argentinië een hele sloot nieuwe obligaties uit. Dat is het moment waarop beleggers zwakke knieën krijgen: ze zien een overheidsschuld die een stuk lager uitvalt als gevolg van de herstructurering en ze krijgen allerlei beloftes van de overheid dat er nooit meer een default zal plaatsvinden. Ook wordt er op de nieuwe obligaties veelal een extra rente premie betaald om beleggers over de streep trekken.
Begin 2017 buitelden beleggers over elkaar om in te schrijven op de nieuwe Argentijnse obligaties en waren zelfs bereid om in te tekenen op 100- jaars obligaties. Dat is toch wel bizar, gezien de geschiedenis van schuldencrisis van het land en daar kregen ze dan ook snel spijt van. Binnen twee jaar (!) na het plaatsen van deze nieuwe obligaties kwam Argentinië opnieuw in de problemen en was het tijd voor de volgende schuldherstructurering.
"Begin 2017 waren beleggers zelfs bereid om in te tekenen op de Argentijnse 100-jaars obligatie"
Prima moment om afscheid te nemen
De trots van de Argentijnse fans die zich in de nationale kleuren hullen in Qatar staat in scherp contrast met de trots van het land als het gaat om het terugbetalen van schulden. Wel het feest maar de rekening niet betalen. Deze cyclus wordt al sinds jaar en dag gesteund door beleggers die aangetrokken worden door de ogenschijnlijk hoge rente op de Argentijnse obligaties.
Zoals u begrijpt ben ik geen fan van Argentijnse obligaties en dat is onveranderd na de winst van het Argentijnse team op het WK. Na de finale steeg de vraag naar en daarmee de prijs van Argentijnse obligaties. Volgens mij een prima moment om afscheid te nemen van deze beleggingen. De kans is zeer groot dat Argentinië eerder default dan dat ze op het WK een vierde winst kunnen scoren."
Hendrik Tuch, CFA is hoofd vastrentende waarden Nederland bij Aegon Asset Management. Aegon Investment Management B.V. is geregistreerd bij de Autoriteit Financiële Markten als een beheerder van beleggingsinstellingen. Op basis van haar vergunning is Aegon Investment Management B.V. geautoriseerd om individueel vermogensbeheer en beleggingsadvies te verlenen in de zin van de Wet op het financieel toezicht.