Selectief beleggen naar eigen smaak

“Ik ben niet belegd in Zuid-Europa, want ik begrijp de dynamiek niet. In deze landen draait het allemaal om macro en om hoe succesvol ze zullen zijn in de fiscale herstructurering.” Dmitry Solomakhin is een klassieke stockpicker en met het wereldwijde FAST Global fonds heeft hij de luxe zaken die hij niet begrijpt te kunnen negeren. 

De fondsbeheerder van Fidelity stelt de portefeuille van het fonds samen zoals hij zijn eigen beleggingen zou willen. En in tegenstelling tot een particuliere belegger heeft Solomakhin de beschikking over analisten voor elk werelddeel voor zowel de long- als de shortposities. “Het is een gigantisch universum, met 5000 namen waar ik in kan beleggen. Je gaat nooit voor het beste, je probeert altijd te gaan voor goed genoeg. Ik wil een goed voor risico gecorrigeerd rendement.”

In vergelijking tot twee jaar geleden ziet hij meer mogelijkheden in opkomende markten en minder in de ontwikkelde markten. Logisch ook, voor een valuebelegger: de koersen in de westerse markten zijn flink gestegen terwijl de opkomende markten juist door een rough patch gaan. “Namen die twee jaar geleden heel duur waren, zijn nu goed betaalbaar,” zegt Solomakhin.

Natuur van de markt
Afkomstig uit Moskou maakt de fondsbeheerder zich niet zo’n zorgen over de tegenvallende geluiden uit China en andere opkomende landen. Ook al hebben de landen het nu even moeilijk, de langetermijntrends staan nog steeds: de bevolking groeit en consumenten zijn in opkomst. “Op een zeker moment gaat dat zijn rol spelen. In Zuid-Europa heb je die sterke trends niet en draait het er vooral om of het beleid succesvol is.”

Ook Rusland maakte moeilijke periodes door. “In een week ging de roebel van 1:7 op de dollar naar 1:35. Dan ziet het er heel slecht uit, maar twee, drie jaar verder herinnert niemand zich dat. Zo is de markt nu eenmaal.” Rusland werd geholpen door de boom in grondstoffen, maar verschillende landen hebben verschillende drijfveren. “Op lange termijn gaat het om de fundamentals.”

Dat is ook waar Solomakhin bij bedrijven naar kijkt, om vervolgens een goed instapmoment te zoeken. Zijn fonds mag tot 30% short gaan, iets waar de fondsbeheerder dankbaar gebruik van maakt, hoewel het momenteel geen makkelijke tijd is voor shortsellers. Daarom probeert Solomakhin buiten de gebaande paden te kijken, iets dat hem eerder naar IBM leidde.

“Volgens mij is dat het enige aandeel in de S&P 500 dat aan het einde van 2013 lager eindigde,” zegt Solomakhin. Hij beheerde voorheen Fidelity Funds Global Technology en houdt het IT-bedrijf al langere tijd in de gaten. Hij ziet dat IBM te weinig heeft geïnvesteerd, waardoor het “de toekomst uithongert” en werknemers ongelukkig maakt.

Dat is overigens iets dat geldt voor veel Amerikaanse bedrijven; ze sneden flink in de kosten om de winstmarges te vergroten. Of en wanneer dat een probleem wordt, durft de fondsbeheerder niet te zeggen. Maar:  “Als er geen investeringen zijn, kan een bedrijf ook niet groeien. Dat is een punt van zorg.”

Controversiele shorts
Over macrofactoren laat Solomakhin zich niet uit. “De kans dat ik het bij het rechte eind heb, is 50/50. Natuurlijk heeft macro invloed op aandelen, maar er zijn genoeg zaken specifiek voor de aandelen die je kunnen helpen of juist pijn kunnen doen. Een macrogebeurtenis kan wel een koopmoment betekenen.”

Als Solomakhin short gaat, let hij goed op de stoploss. “Als iets tegen me gaat werken, geef ik een positie vaak snel op. Daarnaast kun je iets controversieels doen. Iedereen wil short Nokia en Alcatel, maar dit zijn vaak erg gevaarlijke posities. Als het misgaat, wordt je gesqueezed. Dan verlies je veel geld. Als je goed je werk doet en voor iets kiest dat niet zo binnen de consensus valt, misschien saaier is, maak je denk ik meer kans.”

Recentelijk presteerde zijn fonds wat minder. Solomakhin maakt zich geen zorgen, want  hij gelooft in zijn aandelen en denkt dat ze op een termijn van drie tot vijf jaar een goede outperformance kunnen leveren. Op kwartaalbasis ligt de volatiliteit van het fonds wat hoger dan de markt. Het fonds is veel geconcentreerder dan een traditioneel long only fonds, met momenteel 45 aandelen long. “Een paar van mijn grote posities deden het niet goed en dat had direct invloed op de performance,” legt Solomakhin uit.

Replacement value
Om het risico van het fonds te beperken, kiest Solomakin vooral voor grote namen die bescherming bieden aan de onderkant, bijvoorbeeld in de vorm van dividendopbrengst, cash flow of de balans. “Als ik naar een naam kijk, vraag ik mezelf altijd: hoeveel geld kan ik verliezen? Zelfs een bedrijf van lagere kwaliteit kan nog een vorm van bescherming aan de onderkant bieden, als een bedrijf dichtbij replacement value verhandeld wordt. Je kunt niet veel verliezen, maar als het goed gaat kun je een flink rendement behalen.” 

Facebook heeft een dergelijke bescherming bijvoorbeeld niet; het aandeel kan zonder reden 20% dalen. In de tech sector ziet Solomakhin sowieso een aantal overgewaardeerde namen. Ook over Amerikaanse telecombedrijven is hij niet positief: te veel nieuwkomers in de markt. In China vermijdt hij beleggingen gerelateerd aan fixed income en grondstoffen. Waar het fonds momenteel short is, komen we niet te weten: uit veiligheidsoverwegingen maakt Fidelity dat pas later bekend.