Asset allocatie is alles Asset allocatie leidt tot een superieure spreiding, en geniet daarom de voorkeur ten opzichte van effectenselectie. 23 mei 2013 12:00 • Door Pieter Furnée Altijd voer voor een levendige discussie: wat is de ideale beleggingsstijl? Met het juiste gezelschap en een aangenaam glaasje erbij, kun je hier gemakkelijk een avond lang over filosoferen. Om het niveau van borrelpraat te ontstijgen, kun je voor een gedegen antwoord kijken naar onderzoeken die erover zijn gedaan. Die onderzoeken zijn er wel, maar geven geen eenduidig beeld. Je kunt talloze verschillende actieve beleggingsstijlen tegen het licht houden, maar meestal komt het toch neer op een vergelijking tussen effectenselectie (het selecteren van specifieke effecten binnen een bepaalde beleggingscategorie) en asset allocatie (een breed mandje effecten aanhouden binnen verschillende beleggingscategorieën, en de beleggingsmix over die categorieën verschuiven). In een spraakmakende studie uit 1991 komen de onderzoekers Brinson, Hood en Beebower op basis van historische gegevens uit op de conclusie dat asset-allocatie superieur is aan effectenselectie. Een ander toonaangevend onderzoek van Kritzman en Page uit 2002 komt op basis van een simulatie echter tot een tegenovergestelde conclusie. Genoemde onderzoekers zijn geen lichtgewichten. Hoe komen ze dan toch tot dermate verschillende conclusies? Ofschoon beide onderzoeken meerjarige periodes beslaan, blijkt toch dat uitschieters in de markten binnen die periode de conclusies kleuren. Ook de afbakening van de onderzochte beleggingscategorieën maakte een verschil. Extreme situaties meegenomenOm dergelijke invloeden zo veel mogelijk te verkleinen, voerde professor Raghavendra Rau van Cambridge University een onderzoek uit over een veel langere periode: 1991 tot en met 2011. Daardoor zijn extreme situaties als de dotcomhype, maar ook de crash na de ondergang van Lehman Brothers meegenomen. Bovendien heeft hij een groter aantal verschillende soorten beleggingen meegenomen in zijn onderzoek, dat hij uitvoerde in samenwerking met het GFI, het Global Financial Institute van Deutsche Asset & Wealth Management. Naast gebruikelijke categorieën als aandelen en obligaties, werden ook alternatieven als vastgoed en grondstoffen meegenomen. Voor zijn onderzoek bestudeerde Rau de verschillen in correlaties tussen enerzijds beleggingen binnen een categorie (bijvoorbeeld: in welke mate reageren verschillende aandelen hetzelfde op bepaalde marktomstandigheden), en anderzijds tussen beleggingscategorieën onderling (in welke mate reageren de aandelenmarkten hetzelfde als de obligatiemarkten op marktomstandigheden). Daarvoor voerde Rau zogeheten bootstrap-simulaties uit van beleggingsportefeuilles. Daarbij zijn duizenden verschillende varianten uitgevoerd op basis van de omstandigheden die zich voordeden in de twintigjarige periode – dus inclusief alle extremen die zich in die tijd op de markten hebben voorgedaan. De vraag die zich daarbij aandient is in welke mate het uitmaakt of je een getalenteerd belegger bent, of juist niet. Het onderzoek bevestigt dat een vaardige belegger zijn voordeel kan doen met marktinstabiliteit. Tot zover niets nieuws. Maar de lange periode en brede waaier aan effecten die professor Rau heeft genomen, leiden tot de conclusie: asset allocatie heeft de voorkeur. Superieure dispersieDat is vooral omdat deze benadering leidt tot wat Rau een superieure dispersie noemt, oftewel: met asset allocatie heb je op lange termijn de beste resultaten ten opzichte van de benchmark. Hij betoogt dat dit van belang is voor zowel getalenteerde als matige beleggers. Voor de vaardige beleggers is dit omdat zij op basis hiervan meer kunnen genereren dan met passief beleggen. Ook wijst hij erop dat zelfs vaardige beleggers wel eens de plank misslaan. Voor de mindere goden onder de beleggers biedt asset allocatie de beste mogelijkheid om missers te voorkomen. Het onderzoek geeft uiteraard niet op alle vragen over beleggen een antwoord. Voor kortetermijnbeleggers of voor liefhebbers van stockpicking zal het onderzoek een andere waarde hebben dan voor wie met een langetermijnhorizon zijn portefeuilles wil (laten) samenstellen en beheren. Het onderscheidende van dit onderzoek is immers dat het een ruime periode en groot aantal soorten beleggingen beslaat. Maar aan de borreltafel kun je dus nu onderbouwd stellen: asset allocatie is beter. Pieter Furnée is hoofd van Deutsche Wealth & Asset Management Nederland. Zijn columns op IEXProfszijn niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies. Deel via:
J. Safra Sarasin Sustainable Asset Management 18 apr "Reshoring biedt mooie kansen voor groene beleggers" Volgens fondsmanager Daniel Lurch van het JSS Sustainable Equity Green Planet fonds van J. Safra Sarasin profiteren met name de duurzaamste bedrijven van de huidige herschikking van de wereldwijde productieketen. Welke dat zijn?
Impactbeleggen 11 apr “Het is fijn om goed te doen” Ook buiten Nederland is impactbeleggen ontdekt. Het Schotse Baillie Gifford bijvoorbeeld lanceerde in 2017 het Positive Change Fund. Vlak voor Pasen was Rosie Rankin, medeverantwoordelijk voor dit fonds, over in Amsterdam voor de tweedaagse Impact Europe Summit in de Beurs van Berlage. Rob Stallinga sprak met haar.
Impactbeleggen 03 apr "Impactbeleggers staan aan de goede kant van de geschiedenis" Hadewych Kuiper, directeur beleggingen bij Triodos IM, is niet onder de indruk van alle berichten dat duurzaam beleggen het beste heeft gehad. "Zo ziet tegenwerking van vooruitgang eruit."
Impactbeleggen 30 jan JSS Green Planet Fund: Kansrijk beleggen in een groene toekomst Beleggen in de toekomst is volgens S. Safra Sarasin beleggen in de groene transitie. Lees meer over het JSS Sustainable Equity Green Planet Fund, dat in de laatste drie jaar niet alleen hard is gegroeid maar ook sterk heeft gepresteerd.
ESG 17 jan ESG is dood, lang leve ESG 2.0! Matt Christensen, hoofd duurzaam en impact beleggen bij Allianz Global Investors, schetst de vijf belangrijkste duurzaamheidsthema's van 2024. Politieke verdeeldheid dreigt het grootste struikelblok te worden.
ESG 01 nov Biodiversiteitsverlies, het megarisico dat slechts enkelen zien Het verlies van biodiversiteit is volgens De Nederlandsche Bank (DNB) een groot risico voor de financiële stabiliteit. Cardano heeft een methode ontwikkeld om dit verlies te meten en zo de beleggingsrisico’s in kaart te brengen. IEXProfs sprak met Dennis van der Putten, Chief Sustainability Officer bij Cardano.