Verhuizing Unilever: Overheid heeft boter op het hoofd Unilever kiest Londen als vaste standplaats. De staat wil nu belasting naheffen, maar met de exitheffing zou de Nederlandse overheid zich op dezelfde manier gedragen als multinationals, die oneigenlijk gebruik van belastingwetgeving wordt verweten, aldus Marcel Tak. 29 september 2020 09:45 • Door Marcel Tak “Na een relatie van bijna 91 jaar heb ik besloten een volgende stap in mijn leven te zetten. Ik ga samenwonen! Met trots presenteer ik mijn nieuwe stek, in hartje Londen. Mijn partner Lever woont er al een lange tijd en nu trek ik er bij in." "Het is een prachtige plek om er samen iets moois van te maken. We hebben de verhuisdatum nog niet gepland, want we moeten eerst nog het een en ander organiseren. Wel hebben we al een leuke naam voor ons optrekje: Unilever House. Zodra alles geregeld is, laat ik het je weten.” Was getekend, Margarine Unie. Na het verlies van een dierbare of een scheiding is verhuizen, zo blijkt uit onderzoek, de meest stressvolle gebeurtenis in een leven. Dat geldt zeker voor de plannen van Unilever om het Nederlandse hoofdkantoor op te doeken en verder te gaan met één hoofdkantoor in Londen. Nieuwe standplaats Meestal zijn er aardige berichtjes voor partners die besluiten samen onder één dak te gaan leven. Als de verhuizing een feit is, ontvangen de geliefden giften en cadeautjes om de bewoning van het nieuwe optrekje te vieren. Dat ligt met de verhuizing van Unilever geheel anders. De reacties waren niet bepaald enthousiast. Er is veel chagrijn over het feit dat voor Londen is gekozen als nieuwe standplaats. Een paar jaar geleden leek het er nog op dat Unilever in Rotterdam een eenheid onder Nederlandse vlag zou worden. Dikke eindafrekening Dat feest ging niet door. De Engelse partner zag er vanaf vanwege het gure fiscale klimaat. Even leek het erop dat als gevolg daarvan in Nederland op fiscaal gebied er een significante klimaatverandering zou plaatsvinden, maar het feest van de dividendafschaffing ging niet door. Als Mohammed niet naar de berg komt, dan gaat de berg naar Mohammed. En zo besloot het concernbestuur naar het dividendbelastingvrije Verenigd Koninkrijk te verhuizen. In plaats van de gebruikelijke cadeautjes, krijgt het zeep- en voedingsconcern te maken met een niet verwachte gift: een dikke fiscale eindafrekening. Investeringen van de staat Financieel woordvoerder van GroenLinks, Bart Snels, maakte naar aanleiding van de verhuisplannen een spoedwet, waardoor Unilever, en andere (grote) concerns die Nederland willen verlaten, een fikse belastingnaheffing krijgen. De gedachte is dat bedrijven die ons land verlaten en (nog) niet alle opgebouwde winst hebben uitgekeerd, alsnog belasting moeten betalen over deze winst. Immers, zo luidt de redenering, deze winsten konden alleen maar worden gerealiseerd door de investeringen die de staat heeft gedaan in onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur. Hoge winsten Het is "niet meer dan logisch" dat via deze nieuwe vertrekbelasting, alsnog wordt meebetaald aan de investeringen waar bedrijven als Unilever van geprofiteerd hebben. Volgens het nieuwe wetsvoorstel is de bepaling van de omvang van de niet uitgekeerde winst voor beursgenoteerde bedrijven simpel. Het gaat bij de vaststelling om de marktkapitalisatie van het betreffende bedrijf minus het op de aandelen gestorte kapitaal. Voor Unilever Nederland is het aantal uitstaande aandelen bijna 1,5 miljard stuks. Bij een beurskoers van 52 euro is de nog niet uitgekeerde winst gelijk aan 78 miljard euro. Het gestorte kapitaal is met iets meer dan 200 miljoen euro een schijntje. Staatskas spekken Unilever moet dus, bij de genoemde beurskoers, rekening houden met een grondslag van een kleine 78 miljard euro aan niet uitgekeerde winst. GroenLinks heeft bedacht dat over deze winst 15% belasting moet worden betaald, gelijk aan de ontweken dividendbelasting. Het zou dan gaan om een bedrag van bijna twaalf miljard euro dat Unilever nog moet afdragen. Het voorstel van Bart Snels lijkt op een win-win situatie voor de Nederlandse samenleving. Als Unilever inderdaad uit Nederland vertrekt, wordt de staatskas met een mooi bedrag gespekt. Toets der redelijkheid Mocht het bedrijf door deze heffing afzien van de verhuizing, dan blijft de dividendbelasting van een paar honderd miljoen euro per jaar voor de Nederlandse staat behouden. Het is echter de vraag of deze loterij zonder nieten de toets der redelijkheid kan doorstaan. Ten eerste is de berekening om tot de ingehouden winst te komen dubieus. De beurskoers weerspiegelt niet de ingehouden winsten uit het verleden, maar de verwachte toekomstige winst. Het is vreemd de toekomstige winst van een niet Nederlands concern volgens de Nederlandse wet fiscaal te belasten. Buiten Nederland Ten tweede, als op welke manier dan ook de in het verleden ingehouden winst is bepaald, dan is bij Unilever een groot deel van deze winst niet in Nederland gerealiseerd. Integendeel, ik denk dat het in geval van Unilever, als grote multinationale onderneming, maar om een klein deel gaat. In dat opzicht lijkt het in eerste instantie vreemd dat de gehele (na te heffen) dividendbelasting naar de Nederlandse staat gaat. Het betreft immers uitgekeerde winst (dividend) die voor het grootste deel buiten Nederland is verdiend. Toch is het logisch dat de dividendbelasting volledig in Nederland wordt geheven, omdat deze belasting helemaal niet gericht is op het bedrijf zelf. Vreemde constructie Dividendbelasting is een inkomstenbelasting die betaald wordt door de ontvanger van het dividend. Daarom kan het bedrag verrekend worden met de overige belasting op inkomen van de dividendontvanger. Dat maakt daarmee de exitheffing een vreemde constructie. Het is helemaal niet de (opgebouwde) winst van Unilever die wordt aangeslagen. Feitelijk staat de naheffing helemaal buiten het concern. Het zijn de Unilever aandeelhouders die nog jaren (dividend)belasting moeten ophoesten, alleen omdat het bedrijf besloten heeft te verhuizen naar een land met een ander belastingregime. Redelijkere constructie Als de politiek werkelijk zou vinden dat over de niet uitgekeerde winst alsnog belasting moet worden betaald, is het veel logischer daarvoor (de verschillen in) de vennootschapsbelasting (VPB) te hanteren. In Nederland is deze (nu nog) 25%, terwijl deze voor het VK 19% bedraagt. Het verschil van 6% over 78 miljard zou dan tot een extra aanslag 4,7 miljard leiden. Hoewel ik een dergelijke naheffing redelijker vind, blijft het een gekunstelde constructie. Als het echt om ingehouden winsten gaat, moet bijvoorbeeld het verschil tussen de VPB in Nederland en de VK van de afgelopen jaren worden genomen in plaats van het actuele verschil. Naheffing onredelijk Tot slot is ook om principiële reden een naheffing onredelijk. Ingehouden winst is geen winst, maar een noodzakelijke reservering voor slechte tijden of een basis voor nieuwe (innovatieve) investeringen. Is de Nederlandse staat bereid over te gaan tot belastingteruggave als uiteindelijk blijkt dat de ingehouden winst nodig is om eventuele verliezen af te schrijven. Met de exitheffing zou de Nederlandse overheid zich op dezelfde manier gedragen als de multinationals, die vaak oneigenlijk gebruik van belastingwetgeving worden verweten. Boter of het hoofd Multinationals maken gebruik van mazen in de nieuwe wetgeving om geen of minder belasting te betalen. De overheid maakt gebruik van zogenaamde creatieve wetgeving om op een oneigenlijke manier meer belasting te ontvangen. Gaat deze nieuwe wet door, dan heeft de Nederlandse overheid wat mij betreft heel veel margarine op het hoofd. Marcel Tak is zelfstandig beleggingsadviseur en oprichter/beheerder van het Bufferfund. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
J. Safra Sarasin Sustainable Asset Management 18 apr "Reshoring biedt mooie kansen voor groene beleggers" Volgens fondsmanager Daniel Lurch van het JSS Sustainable Equity Green Planet fonds van J. Safra Sarasin profiteren met name de duurzaamste bedrijven van de huidige herschikking van de wereldwijde productieketen. Welke dat zijn?
Impactbeleggen 11 apr “Het is fijn om goed te doen” Ook buiten Nederland is impactbeleggen ontdekt. Het Schotse Baillie Gifford bijvoorbeeld lanceerde in 2017 het Positive Change Fund. Vlak voor Pasen was Rosie Rankin, medeverantwoordelijk voor dit fonds, over in Amsterdam voor de tweedaagse Impact Europe Summit in de Beurs van Berlage. Rob Stallinga sprak met haar.
Impactbeleggen 03 apr "Impactbeleggers staan aan de goede kant van de geschiedenis" Hadewych Kuiper, directeur beleggingen bij Triodos IM, is niet onder de indruk van alle berichten dat duurzaam beleggen het beste heeft gehad. "Zo ziet tegenwerking van vooruitgang eruit."
Impactbeleggen 30 jan JSS Green Planet Fund: Kansrijk beleggen in een groene toekomst Beleggen in de toekomst is volgens S. Safra Sarasin beleggen in de groene transitie. Lees meer over het JSS Sustainable Equity Green Planet Fund, dat in de laatste drie jaar niet alleen hard is gegroeid maar ook sterk heeft gepresteerd.
ESG 17 jan ESG is dood, lang leve ESG 2.0! Matt Christensen, hoofd duurzaam en impact beleggen bij Allianz Global Investors, schetst de vijf belangrijkste duurzaamheidsthema's van 2024. Politieke verdeeldheid dreigt het grootste struikelblok te worden.
ESG 01 nov Biodiversiteitsverlies, het megarisico dat slechts enkelen zien Het verlies van biodiversiteit is volgens De Nederlandsche Bank (DNB) een groot risico voor de financiële stabiliteit. Cardano heeft een methode ontwikkeld om dit verlies te meten en zo de beleggingsrisico’s in kaart te brengen. IEXProfs sprak met Dennis van der Putten, Chief Sustainability Officer bij Cardano.