"De markt is snel en meedogenloos"

De laatste paar weken waren alle ogen gericht op de banksector. Eerst ging Silicon Valley Bank onderuit, daarna Credit Suisse en in de slipstream zo’n beetje alle andere financiële waarden. Veel van de risico’s zijn inmiddels wel in de koersen verwerkt, schrijft blogger Jack Raines. "Feitelijk nemen beleggers het meeste risico als alles er nog rooskleurig uitziet."

Raines neemt ons in zijn laatste blog kort mee door de geschiedenis van SVB. Opgericht in 1983 als bankier voor startups. Daarna volgde een lange reeks van successen, met als absoluut hoogtepunt de online-coronahype in 2020-2021, toen er bakken met geld richting de startup-scene vloeiden.

De hoeveelheid venture capital voor jonge bedrijven schoot in 2021 naar een nieuw hoogtepunt en SVB bevond zich in het epicentrum van de macht. “Dat was het moment met het grootste risico”, zegt Raines.

"Everything was perfect at Silicon Valley Bank. And then it all came crashing down in the blink of an eye"

Grote kracht kan grootste zwakte blijken

Raines heeft nog meer verrassende inzichten over het failliet van SVB. Hier de tweede: Vaak is de oorzaak voor het omhoogvliegen van een aandeel, tegelijk het zaadje voor de ondergang. Bij de SVB was dat niet één oorzaak, maar een paar tegelijkertijd.

Ten eerste was SVB een hippe bank voor de hippe wereld van de startups. Ten tweede was er de dalende rente, waardoor het relatief eenvoudig was om aan kapitaal te komen. SVB werd zo de logische magneet voor VC-geld. En waarom niet? SVB gaf coole feestjes en leningen met een rente onder marktniveau.

Het gevolg is dat in 2022 88% van de Next Billion Dollar Startups uit de Forbes-lijst klant was van SVB. Met de oplopende rente en het in elkaar zakken van de startup-markt verdween echter een groot deel van de SVB-business. Toen VC’s en startup’s ook nog tegoeden gingen weghalen, was het hek van de dam. Einde verhaal.

"The same factors that contribute to outsized wins often cause catastrophic losses."

De markt is snel en meedogenloos

Raines vergelijkt de SVB-crisis met een kalkoen die in de maanden voorafgaand aan Thanksgiving vertroeteld wordt door zijn eigenaar. Alles loopt lekker. Het zonnetje schijnt. De wereld is zeldzaam vriendelijk voor onze turkey. Tot op die fatale dag in november, als het arme beest plots een kopje kleiner wordt gemaakt.

Zo was het ook met SVB. Het aandeel lag weliswaar al een tijdje onder druk, maar het was niks vergeleken met de crash die deze maand plaatsvond, min of meer uit het niets.

Het door SVB normaalgesproken zo geliefde internet hielp ook niet. De sociale media zorgden ervoor dat het nieuws over een mislukte kapitaalinjectie en vluchtende miljardairs zich als een lopend vuurtje verspreidde.

"Risk happens fast"

Better safe than sorry

Het is een probleem dat veel beleggers zullen herkennen. Zeker als je positief bent over de toekomst is het lastig om toch een stevige cashpositie te houden of je op andere manieren in te dekken tegen een beurscorrectie. No risk, no fun.

Zo was het in zekere zin ook met SVB. Klanttegoeden werden gestald op de obligatiemarkt, daar waar ze nog een beetje extra rendement opleverden, zoals vastgoedleningen met een lange duration.

Het risico dat centrale banken de rente meer dan verwacht verhogen, werd genegeerd. De gevolgen waren fataal. De hypotheekleningen kelderden in waarde, terwijl er waarschijnlijk niks aan de hand was geweest als SVB obligaties had gekocht met kortere looptijden en minder risico. 

"Higher profits are great until the tide goes out when you aren’t prepared."

Een samenloop van omstandigheden

Het is aanlokkelijk om één schuldige aan te wijzen bij een crash. Bij SVB ging het pas echt goed mis toen via sociale media de memo uitlekte over de mislukte kapitaalinjectie en vluchtende VC-investeerders als Peter Thiel.

Was de memo daarom schuld? Of was het toch de enorme klantenconcentratie bij SVB, of het grote aantal hypotheekleningen?

Het is goed mogelijk dat als een van deze drie dingen niet had plaatsgevonden SVB nog had bestaan. Het was uiteindelijk een samenloop van omstandigheden die schuld was aan het faillissement, zoals dat bij elk ongeluk zo is."

"There is never one single catalyst to any existential risk" 

Zwarte zwanen hebben meer impact

Het faillissement van SVB is achteraf goed te verklaren, maar desondanks had niemand het verwacht. Zo is het vaak. 

In 2019 waren er bijvoorbeeld veel zorgen over de zwakke wereldeconomie, het handelsconflict met China en de atoomdreiging uit Noord-Korea. Maar wat gebeurde er: zwarte zwaan Covid-19 kwam, honderden miljarden aan overheidssteun werden uitgestrooid, de online-handel explodeerde en dokters ontwikkelde een nieuw soort mRNA-vaccin. Voor de beurs waren die onverwachte gebeurtenissen veel belangrijker dan China of Korea.

Zwarte zwanen hebben doorgaans meer impact dan risico's die je van verre ziet aankomen. 

"The biggest risks can’t be forecasted."

Don’t push your luck

Het is een van de fameuze uitspraken van Warren Buffett: “Het is krankzinnig om iets op het spel te zetten wat je echt nodig hebt, voor iets wat je niet nodig hebt.”

Raines heeft het zelf meegemaakt met een belegging van 6000 dollar in een SPAC, die gedurende het eerste coronabubbeljaar 400.000 dollar waard werd. Hij probeerde het kunstje het jaar erna te herhalen, maar dat mislukte volledig. Van de 400.000 dollar bleef maar 150.000 dollar over.

Van de ene kant kun je zeggen, nog altijd een mooie winst ten opzichte van de 6000 dollar. Van de andere kant is een verlies van een kwart miljoen wel pijnlijk. Als hij op tijd gestopt was, had hij jaren eerder kunnen stoppen met werken.   

Zo is het ook met SVB. In de jaren ‘90 had een faillissement geen impact gehad, omdat de bank te klein was. Een paar investeerders waren het schip in gegaan, so what. Maar SVB werd een grote bank, waar heel veel kleine bedrijven afhankelijk van zijn.

"Terminal tail risks, no matter how unlikely, should never be pursued once the potential losses outweigh any potential gains."