Als diversificatie voelt als %$#@

Diversificatie wordt door veel beleggers gezien als iets wat ‘moet’ en allesbehalve sexy is. Hoewel iedereen het concept begrijpt en elkaar aanpraat dat het verstandig is, kan het bij tijd en wijle behoorlijk frustrerend zijn, weet The Reformed Broker. Toch loont het volgens de auteur om vol te houden en hij wijst beleggers op twee interessante blogs over het fenomeen. 

De eerste is afkomstig van Ben Carlson, een institutionele vermogensbeheerder, die uiteenzet dat het niet de eerste keer is dat de markt een hekel heeft aan 100% Amerikaanse aandelen, zoals momenteel het geval is. Ook tussen 2002 en 2007 waren de VS-aandelenhaters in de meerderheid. Internationale aandelen, geleid door opkomende markten, deden het destijds ook stukken beter dan hun Amerikaanse soortgenoten (rendement Vanguard Total International 143,5% versus Vanguard Total US 50,9%). Over de gehele periode 2002-2014 lagen de rendementen van beide overigens helemaal niet zo ver uiteen (139% versus 133% voor internationale aandelen). Dat laat maar weer eens zien hoe mean reversion werkt.  

Lastig brein
In de tweede blog verklaart financieel adviseur James Osborne waarom we diversificatie zo vreselijk vinden. Ons brein heeft de grootste moeite om voorbij de tekortkomingen te kijken en te zien wat deze strategie oplevert:

1. Uw portefeuille zal het altijd slechter doen dan de best presterende asset class (en u zult uw portefeuille altijd vergelijken met de beste asset class). Daarom zal de prestatie van uw portefeuille altijd middelmatig lijken.
2. U zult het altijd slechter doen dan de huidige lieveling op Wall Street. Dat kan Netflix of Tesla zijn, of Amazon of Cisco vijftien jaar geleden. U zult wensen dat u aandelen daarin bezat en u zult negeren dat u ook verschrikkelijke aandelen heeft vermeden, van bedrijven die net hun faillissement hebben aangevraagd.
3. U zult altijd iets in uw gediversifieerde portefeuille haten. Echt heel erg haten. Wie was er de afgelopen vijf jaar blij met opkomende markten? Of met REIT’s in 2013? Of met obligaties met een korte looptijd? Niemand.

Kortom: hoewel verstandig, kan diversificatie een behoorlijk frustrerend concept zijn. Het kan op exact het verkeerde moment aan de kant geschoven worden, terwijl het dan nog het enige is wat tussen u en een gigantisch verlies in staat. Noch Carlson noch Osborne heeft u iets nieuws verteld. Maar, stelt The Reformed Broker, op een moment als dit – waarop  alle Amerikaanse aandelen aanvoelen als %$#@ – kan het precies zijn wat beleggers nodig hebben om de volgende grote blunder af te wenden.