Strategen zijn chronisch depressief

“De media staan nog altijd bol van berichten over beursvoorspellingen van beleggingsstrategen en aandelenanalisten overal ter wereld. Dat lijkt mij een mooi moment om eens te kijken naar de bruikbaarheid van die voorspellingen.

Bloomberg vraagt elke maand aan beleggingsstrategen waar zij denken dat de belangrijkste beursindices aan het einde van het jaar zullen staan. Tegelijkertijd krijgen ze ook de 12-maandkoersdoelen binnen van aandelenanalisten over individuele aandelen.

Dat biedt aan het begin van het jaar een ideale mogelijkheid om deze twee datareeksen met elkaar te vergelijken. Dat kan door de individuele koersdoelen van aandelen binnen een bepaalde index op te tellen en te middelen (bottom-up) en die te vergelijken met wat de beleggingsstrategen zeggen over die index (top-down).

Gapend gat

Het eerste wat opvalt aan de tabel voor 2024 is het enorme verschil tussen de bottom-up en top-down voorspellingen. Als het aan de aandelenanalisten ligt, dan stijgt de S&P 500 dit jaar met 7,9% (exclusief dividenden), terwijl de Europese beursindices naar verwachting meer dan 10% rendement opleveren. De aandelenanalisten verwachten dus opnieuw een uitstekend beursjaar.

De beleggingsstrategen denken daarentegen dat 2024 een grote sof wordt. De Stoxx Europe 600 daalt. De S&P 500 en FTSE 100 sluiten weliswaar een paar procent in de plus, maar het is de vraag of het genoeg is om de inflatie te verslaan.

Volgens de strategen zijn beleggers dus waarschijnlijk beter uit met obligaties en cash omdat die meer rendement opleveren. Aandelen dan maar verkopen?

Strategen chronisch somber

Let wel, dezelfde beleggingsstrategen die nu verwachten dat aandelen het in 2024 slecht zullen doen, verwachtten vorig jaar dat de S&P 500 in 2023 met 6,2% zou stijgen. Het werd uiteindelijk 24%, plus dividenduitkeringen.

Okay, dat is maar een jaar. Om het structureler te onderzoeken, heb ik de bottom-up en top-down voorspellingen van de laatste 20 jaar erbij gepakt voor de S&P 500. Bij het beoordelen van deze data vallen verschillende dingen op:

• De top-down analyses van beleggingsstrategen zijn chronisch pessimistisch. Gemiddeld voorspelden ze voor de S&P 500 een jaarlijkse indexverandering van +4,3% per jaar. Dat is veel lager dan het daadwerkelijke rendement van gemiddeld 9,8% voor de S&P.
• De bottom-up voorspellingen van aandelenanalisten zijn daarentegen systematisch te hoog. Gemiddeld lieten hun voorspellingen een rendement zien van 11,6%, ruim boven het werkelijke rendement van 9,8%.
• Beleggers hadden net zo goed gebruik kunnen maken van het gemiddelde rendement sinds de Tweede Wereldoorlog. Dat is voor de S&P 7,5%.
• Over de laatste twintig jaar zou die 7,5% een tikkeltje te pessimistisch zijn geweest, maar statistisch gezien biedt dat nog altijd een betere maatstaf dan de voorspellingen van analisten en strategen.
• Als er per jaar wordt gekeken, naar alleen de richting van de beurs (omhoog of omlaag), dan hebben de bottom-up analisten de richting van de markt in 73% van de gevallen correct voorspeld, vergeleken met 70% voor de gemiddelde 7,5%-regel. De strategen hadden het slechts 52% van de tijd bij het rechte eind. Met andere woorden hier hadden beleggers helemaal niks aan. Bij hun hadden ze net zo goed een muntje kunnen opgooien.

Conclusie

Dit brengt mij tot de conclusie die ik al eerder in meer detail heb geformuleerd: Verspil geen energie aan koers- en indexdoelen, want uiteindelijk weet niemand waar indices en aandelen aan het jaar zullen staan.

Daarmee zijn de vooruitblikken overigens niet waardeloos. Wat bij de voorspellingen van analisten en strategen veel belangrijker is dan het 12-maandskoersdoel zijn hun analyse over wat de belangrijkste drijfveren van de markt zijn, de risico's en kansen.”