Drie auteurs van de Amerikaanse fondsgigant Franklin Templeton betogen waarom het belangrijk is om te blijven beleggen via actief beheer. Het pleidooi Active Opportunities in a Passive World is geschreven door Norman J. Boersma (Chief Investment Officer), Cindy L. Sweeting, (Director of Portfolio Management) en Heather Arnold (Director of Research).
Beleggen in een indexfonds is makkelijk. Er zijn immers heel veel actieve fondsen waarvan het nog maar de vraag is of deze bekwaam zijn, dus wat is er handiger dan gewoon de markt kopen?, aldus het trio. Bovendien presteren veel van deze actieve fondsen - na aftrek van de kosten - vaak slechter dan de benchmark.
Val van de fondsmanager
Dit sentiment zorgt ervoor dat indexfondsen sterk aan populariteit winnen. En de pers meldt dat maar al te graag met kopij als “The Decline and Fall of Fund Managers” (Wall Street Journal, 22 August 2014), “Farewell to the Fund Manager?” (Financial Times, 10 October 2014) en “The End of Mutual Funds Is Coming” (Fortune, 24 January 2012. Zelfs Warren Buffett, het boegbeeld van de wereldwijde beleggingsindustrie, raadt zijn vrouw in het testament aan om te beleggen in trackers.
Het is nu echter de tijd om selectief aandelen uit te kiezen in plaats van de hele markt te kopen, aldus de drie auteurs. Sinds 2009 zijn de wereldwijde aandelen- en obligatiemarkten flink gestegen maar daar komt een einde aan. Alleen goed actief beleid kan op dit moment de parels van de bodem vissen. Het is gevaarlijk om in een markt - die niet meer in zijn algemeenheid stijgt - toch de hele markt te kopen.
De winnaars van gisteren
En eigenlijk is het in algemene zin ook gewoon niet handig; passief gaan. De kunst van het beleggen is immers laag kopen en hoog verkopen. Bij indexfondsen, die voornamelijk kapitaalgewogen zijn, gebeurt precies het tegenovergestelde. "To stay in line with benchmark allocations, passive funds buy more of the stocks that get bigger while selling the stocks that shrink," schrijven ze. "By doing so, they are perpetually rotating away from cheaper stocks that have underperformed and into more expensive stocks with likely limited upside."
Passieve indexfondsen zijn daarnaast niet gebaseerd op een visie over bijvoorbeeld fundamentals of waarderingen. "For example, investors buying a global index fund in 1989 would have had the bulk of their investment (44%) in Japan at the absolute worst time to buy Japanese stocks. A decade later, they would have had nearly 25% of their investment in technology companies that were grossly overvalued."
Wiskundig feit
Maar hoe zit het dan met al die actieve fondsbeheerders die achter blijven op de benchmark? Dat is volgens Templeton een wiskundige realiteit. "To paraphrase Nobel laureate William Sharpe in The Arithmetic of Active Management, the cumulative sum of all investments equals the market return, which nets out to underperformance after fees. Yet, somehow this simple adding-up constraint has been misappropriated as a rhetorical pillar of the campaign against active management."
Kortom, het is door het kostenelement onvermijdelijk dat een meerderheid van de fondsbeheerders achterblijft. Net zoals overigens indexfondsen door hun kosten ook per definitie slechter presteren dan de benchmark.
Ogenschijnlijk actief
Dan is er ook nog een hele trits actieve fondsen dat helemaal niet zo actief is. Deze indexknuffelaars wijken maar nauwelijks af van de benchmark maar rekenen ondertussen de fees die gebruikelijk zijn voor actief beheer. Yale-professors Martijn Cremers en Antti Petajisto kwamen er in 2009 achter dat het aantal actief fondsen dat daadwerkelijk van de benchmark afwijkt (dat is: een active share van meer dan 80%) in dertig jaar is gedaald van 60% naar 20%. Veel actieve managers zijn dus helemaal niet actief, en horen dat predikaat helemaal niet te krijgen.
Fondsen met een active share van meer dan 80% verslaan wel degelijk hun benchmark, ook na provisies en kosten, zo bleek uit het onderzoek van Yale. Het probleem is dus niet actief beheer, maar juist het gebrek aan actief beheer onder managers die zichzelf actief noemen. De auteurs sluiten af met de woorden: "Our message is simple: Active managers with distinctive, contrarian styles and long-term investment horizons can prove beneficial. This approach is not only supported by academic research; it is firmly rooted in empirical evidence."