Catch-22 voor de ECB en de Fed De Fed en de ECB moeten de rente omhoog schroeven voordat we in een volgende economische neergang terecht komen. Maar niet te snel, aldus Edin Mujagic. 20 april 2018 15:15 • Door Edin Mujagic De ECB heeft quantitative easing inmiddels teruggeschroefd van 80 miljard naar 30 miljard euro per maand en is het de bedoeling dat de centrale bank er eind dit jaar helemaal mee zal stoppen. In loop van 2019 wil de bank dan beginnen met het verhogen van de officiële rente. De Fed is daar al mee bezig. De rente is al meermaals verhoogd en dé vraag in 2018 is of de Amerikaanse centrale bank het belangrijkste rentetarief nog twee keer of nog drie keer zal opkrikken. In 2019 blijven ze hiermee doorgaan, net als in 2020. Dat de centrale banken na jaren van almaar ruimer maken van het monetaire beleid nu de andere kant op roeien, is normaal. De crisis ligt achter ons, het recessiegevaar is klein en het gevaar van deflatie is weggëebd. Weinig ruimte Daar hoort een ander monetair beleid bij. Een andere belangrijke reden voor normalisatie van het beleid, is dat de centrale bankiers heel goed weten dat het niet de vraag is óf er in de toekomst weer een periode van lage economische groei of recessie zal optreden, maar wannéér. Ook heel normaal. Maar zou zo’n periode van lagere groei optreden terwijl de officiële rentes op 0% (ECB) of historisch bezien niet ver daarvandaan liggen (Fed), dan hebben die instellingen een groot probleem. Zij kunnen dan namelijk niet of nauwelijks de economische neergang counteren met renteverlagingen. Het enige wat ze weer zouden kunnen inzetten, is quantitative easing. Geen nieuwe QE Het zou mij niet verbazen als dat veel meer tegenstand oproept dan de quantitative easing ingezet in de vorige crisis. In de eerste plaats omdat quantitative easing bij de diepste recessie in bijna een eeuw heel wat anders is dan quantitative easing inzetten bij een periode van lagere groei. De recessie van 2008 en 2009 was de langste en diepste sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. In de tweede plaats weten beleggers nu dat er ook veel negatieve effecten van dat ruimhartige monetaire beleid zijn, zoals voor spaarders en gepensioneerden. De centrale banken zullen die hernieuwde confrontatie willen voorkomen, dus de rentes, nu de zon schijnt, voldoende verhogen. Alleen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Langdurige normalisatie De ECB en de Fed hebben te maken met een Catch-22-situatie: ze moeten de rentes wel verhogen om bij een volgende neergang genoeg munitie te hebben om te stimuleren. Het probleem is dat die renteverhogingen op zichzelf zo’n neergang kunnen veroorzaken, nog voordat de rentes zodanig hoog zijn dan ze noemenswaardige ruimte hebben om te stimuleren. Vergeet namelijk niet dat de wereldeconomie al ruim een decennium floreert bij rentestanden van (zo goed als) 0%. Niemand weet, centrale bankiers incluis, hoe de economie zal reageren als dat anders wordt. Daarom denk ik dat centrale bankiers aan beide kanten van de oceaan zeer voorzichtig de rentes zullen verhogen waardoor het proces van beleidsnormalisatie jaren zal duren. Want van een genormaliseerd monetair beleid in de eurozone kunnen we pas spreken als de maatregel dat de commerciële banken zich onbeperkt kunnen financieren tegen ECB-rente teruggedraaid wordt. Aandeelhouders profiteren Ik denk dat wie ook Mario Draghi eind 2019 opvolgt als de nieuwe president van de ECB, de helft van zijn termijn van acht jaar bezig zal zijn met die normalisatie. En dus dat dit proces in het meest gunstige geval (als er tussentijds geen recessiegevaar opdoemt) tot medio volgend decennium zal duren. De officiële rentes van zowel de ECB als de Fed zullen daarbij op een aanmerkelijk lager niveau pieken dan voor de crisis en vanaf zeg 2020 weer omlaag zullen gaan. Structureel lagere rentes dan in het verleden en nog meer activistische centrale banken: doorgaans is dat goed nieuws voor aandelenkoersen. Edin Mujagic is hoofdeconoom van OHV Vermogensbeheer en is gespecialiseerd in (de gevolgen van) het beleid van de centrale banken. Hij heeft verschillende boeken op zijn naam staan, waaronder "Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen" en "Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816". Hij studeerde monetaire economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij schrijft op persoonlijke titel. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
J. Safra Sarasin Sustainable Asset Management 18 apr "Reshoring biedt mooie kansen voor groene beleggers" Volgens fondsmanager Daniel Lurch van het JSS Sustainable Equity Green Planet fonds van J. Safra Sarasin profiteren met name de duurzaamste bedrijven van de huidige herschikking van de wereldwijde productieketen. Welke dat zijn?
Impactbeleggen 11 apr “Het is fijn om goed te doen” Ook buiten Nederland is impactbeleggen ontdekt. Het Schotse Baillie Gifford bijvoorbeeld lanceerde in 2017 het Positive Change Fund. Vlak voor Pasen was Rosie Rankin, medeverantwoordelijk voor dit fonds, over in Amsterdam voor de tweedaagse Impact Europe Summit in de Beurs van Berlage. Rob Stallinga sprak met haar.
Impactbeleggen 03 apr "Impactbeleggers staan aan de goede kant van de geschiedenis" Hadewych Kuiper, directeur beleggingen bij Triodos IM, is niet onder de indruk van alle berichten dat duurzaam beleggen het beste heeft gehad. "Zo ziet tegenwerking van vooruitgang eruit."
Impactbeleggen 30 jan JSS Green Planet Fund: Kansrijk beleggen in een groene toekomst Beleggen in de toekomst is volgens S. Safra Sarasin beleggen in de groene transitie. Lees meer over het JSS Sustainable Equity Green Planet Fund, dat in de laatste drie jaar niet alleen hard is gegroeid maar ook sterk heeft gepresteerd.
ESG 17 jan ESG is dood, lang leve ESG 2.0! Matt Christensen, hoofd duurzaam en impact beleggen bij Allianz Global Investors, schetst de vijf belangrijkste duurzaamheidsthema's van 2024. Politieke verdeeldheid dreigt het grootste struikelblok te worden.
ESG 01 nov Biodiversiteitsverlies, het megarisico dat slechts enkelen zien Het verlies van biodiversiteit is volgens De Nederlandsche Bank (DNB) een groot risico voor de financiële stabiliteit. Cardano heeft een methode ontwikkeld om dit verlies te meten en zo de beleggingsrisico’s in kaart te brengen. IEXProfs sprak met Dennis van der Putten, Chief Sustainability Officer bij Cardano.