"Mitt Romney is opgewarmde Bush" Als Mitt Romney president wordt, zal hij de structurele problemen van de VS alleen maar erger maken, aldus Martin Wolf. 31 oktober 2012 15:30 • Door IEXProfs Redactie De Amerikaanse economie kampt met structurele vraaguitval en structurele inkomensongelijkheid. Dat zijn de voornaamste oorzaken van de blijvend slappe economische groei in de VS, en de blijvend hoge werkloosheid. Van de beide presidentskandidaten ziet Barack Obama de problemen wel, maar hij wil of kan niet voldoende daadkrachtig optreden. Mitt Romney hangt beleid aan dat de crisis alleen maar zou verergeren. Dat betoogt Martin Wolf, de gezaghebbende commentator van de Financial Times. Wolf analyseert het verdriet van Amerika op vier deelgebieden: vraag, aanbod, ongelijkheid en de soliditeit van de staatshuishouding. Alle economen, aldus Wolf, zijn het erover eens dat de vraag naar goederen en diensten van burgers en bedrijven in de VS te zwak is. Maar zij verschillen van mening over de oorzaken. Wolf betoogt dat de zwakke vraag "waarschijnlijk structureel van aard is, niet louter cyclisch". Hij onderbouwt dat aan de hand van de financiële saldi per sector als percentage van het bbp. De VS kent al heel lang tekorten in het verkeer met buitenlandse economieën. Als buitenlanders overschotten hebben met de VS, moeten binnenlandse actoren tekorten vertonen - de macro-economie is nu eenmaal een zero sum game. Maar sinds de crisis produceren Amerikaanse huishoudens en bedrijven juist overschotten (zie grafiek). Alleen de overheid heeft een enorm tekort, en daardoor bijna geen armslag meer om de binnenlandse economie te stimuleren. Stel, aldus Wolf, dat de buitenlandse handelspartners van de VS een overschot handhaven van 3% van hun bbp, en dat het Amerikaanse overheidstekort daalt tot eveneens 3%. Dan zou de particuliere sector naar nul moeten terugvallen. Maar die verdiende in het tweede kwartaal juist het equivalent van 5% van het bbp méér dan hij uitgaf. Om op nul te komen zonder de vraag aan te tasten zouden ofwel de huishoudens drastisch meer moeten consumeren, en dus drastisch meer krediet moeten opnemen, ofwel de bedrijven drastisch meer moeten investeren dan zij deden tijdens de beurshausse. "Het eerste is onwenselijk en het tweede onwaarschijnlijk," constateert Wolf droogjes. Over naar het aanbod. Daar wordt de groei vooral bepaald door de productiviteit. Dat blijft volgens Wolf een sterk punt van de VS. De Amerikaanse productiviteit groeit weliswaar minder hard dan vroeger, maar steekt nog altijd gunstig af bij die van andere ontwikkelde economieën. Net als het innovatievermogen, dé productiviteitsmotor. Een almaar groeiende kloof tussen arm en rijk Het tweede grote probleem is de nog altijd toenemende ongelijkheid tussen de Amerikanen. Sinds de crisis ging liefst 90% van alle inkomensgroei in de VS naar de 1% hoogste inkomens. Die selecte 1% verdient veel meer dan de 40% minste verdieners bij elkaar. "Voor zover de kansen voor kinderen afhangen van de middelen van hun ouders, is het resultaat een kloof die almaar blijft groeien." In dat licht is de enorme staatsschuld niet het grootste gevaar. Wolf citeert Nobelprijswinnaar Peter Diamond: "De VS heeft een werkloosheidscrisis en een begrotingsprobleem." Koste wat kost die schuld verder terugdringen jaagt een vicieuze cirkel aan: verdere vraaguitval, tegenvallende belastinginkomsten en daardoor een verder oplopende schuld bij een steeds lager niveau van economische activiteit. President Obama stimuleerde te laat en te weinig. Maar hij stimuleerde tenminste, en ook zijn gezondheidszorgplan getuigt van een reële kijk op de economie. Romney wil vooral verder snijden in belastingtarieven en overheidsuitgaven. Wolf noemt de Republikeinse kandidaat daarom "een opgewarmde George W. Bush". Mitt Romney, zo besluit hij, "heeft, net als de Bourbons, niets geleerd en is niets vergeten". De Redactie van IEXProfs bestaat uit verschillende journalisten. De informatie in dit artikel is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies, of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. . Deel via:
aandelen 02 mei Aandelen doen het op de lange termijn altijd beter Beursblogger Jonathan Clements geeft 5 goede redenen om op de lange termijn altijd te vertrouwen op de veerkracht van aandelen.
Assetallocatie 02 mei Ook zonder renteverlaging zijn aandelen de beste keuze Evan Brown, hoofd multi-asset bij UBS AM, blijft positief over aandelen, ook als de inflatie hardnekkig hoog blijft en de beloofde renteverlagingen van de Fed er dit jaar niet gaan komen. "Dat er minder rekening wordt gehouden met renteverlagingen heeft meer te maken met de sterke economische groei dan met de hardnekkig hoge inflatie."
Assetallocatie 22 apr Janus Henderson kiest voor cyclisch Europa Janus Henderson Investors kiest voor smallcaps en Europese aandelen. Volgens de Brits-Amerikaanse vermogensbeheerder houden beleggers te weinig rekening met een groeivertraging in de VS veroorzaakt door een langer hoog blijvende rente.
Opinie 18 apr Yes! Wereldwijde groei versnelt In 2023 presteerde de Amerikaanse economie beter dan de meeste andere regio's in de wereld. Ook in 2024 gaat het de VS voor de wind, waarbij Grace Peters van J.P. Morgan Private Bank verwacht dat de economische groei in de rest van de wereld nu ook in een hogere versnelling gaat.
Assetallocatie 18 apr Van Lanschot Kempen koopt niet langer Japanse aandelen Van Lanschot Kempen is afgestapt van zijn overwogen-positie in Japanse aandelen. De bedrijfswinsten ontwikkelen zich nog steeds goed, maar de waarderingen beginnen flink op te lopen.
Assetallocatie 17 apr Cashberg langs de lijn gaat nergens naartoe Gerben Lagerwaard van State Street Global Advisors gelooft er niets van dat de gigantische hoeveelheid geld die nu in geldmarktfondsen is geparkeerd binnen afzienbare tijd naar de aandelenmarkt wordt gealloceerd.