Angst staat rationele beslissingen in de weg

Het is niet zo lang geleden dat beleggers hunkerden naar een normale spaar- en obligatierente van zo rond de 3-4%, in ieder geval geen 0%. Veel beleggers meden obligaties zelfs helemaal vanwege de lage rente. Maar inmiddels is de situatie sterk verbeterd.

Zelfs hele veilige obligaties leveren rentepercentages op van 4-5%, en toch zijn beleggers huiverig om erin te beleggen vanwege de dramatische twee jaar die de obligatiemarkt achter de rug heeft.

Typisch

Het is een typische vorm van behavioral finance schrijft een financieel blogger. Beleggers nemen zich voor obligaties te kopen als de rente is gestegen en in aandelen te stappen na een correctie, maar als het puntje bij paaltje komt, durven ze niet.

Er zijn daarvoor twee redenen:

1. Onze toekomstige ik is een betere en sterkere persooonlijkheid dan de huidige ik.
2. De omstandigheden in de toekomst zijn minder perfect dan gedacht. We hebben als mens de neiging de toekomst te rooskleurig te zien.

De tweede reden is cruciaal voor beleggers die zich vaak voornemen groots in te stappen als de gelegenheid gunstig is. Maar aandelen of obligaties dalen niet voor niets. Als de beurs een klap krijgt, zal het nieuws waarschijnlijk ook niet al te best zijn, omdat de inflatie bijvoorbeeld hoog is of er een recessie dreigt. 

Hoe kunnen we daarmee omgaan?

Volgens de blogger moeten beleggers geen plannen maken op basis van koersen of rendementen, maar moeten ze expliciet nadenken over wat er zou kunnen gebeuren als deze omstandigheden zich voordoen.

Dit hoeven geen exacte voorspellingen te zijn over de toekomst (want die zullen fout zijn), maar redelijke aannames over de context waarin een beslissing genomen zal worden.

Als we willen beleggen in high yield obligaties als de spreads groot zijn, dan betekent dat waarschijnlijk dat we dat doen te midden van een diepe recessie, hoge werkloosheid en/of hoge wanbetalingspercentages.

Bewust zijn van de angst

Vergeet niet dat er slechte dingen moeten gebeuren om de koersen te laten vallen. We moeten ons van tevoren afvragen - wat maakt dat we angst hebben?

Het systematisch in kaart brengen van toekomstige acties is een andere manier. Dit gaat het makkelijkst via rebalancing, maar ook op andere manieren. Door bijvoorbeeld systematisch beslissingen te coderen, zodat we ze herkennen als afwijking tussen onze koele, rationele, vooruitziende ik en onze heat-of-the-moment ik.

Natuurlijk is het belangrijk om te onthouden dat we in tijden van stress waarschijnlijk zullen proberen om "het model omver te werpen" en zulke systematische beslissingen in de wind te slaan, met het argument dat ze geen recht doen aan de de ernst van de situatie.

In werkelijkheid zijn het gewoon onze emoties die ons vertellen iets niet te doen wat ongemakkelijk of gevaarlijk aanvoelt.