Rory Bateman en Tim Creed van Schroders leggen op de website van de Britse vermogensbeheerder in zes punten uit hoe zij het verschil zien tussen beursgenoteerde aandelen en private equity.
1. Eigendom
RB: “Publiek verhandelde aandelen zijn van bedrijven die genoteerd staan op een voor iedereen toegankelijke aandelenmarkt. Deze aandelen kunnen dagelijks of intraday worden verhandeld.”
TC: “Private bedrijven zijn niet beursgenoteerd en meestal in handen van een groep particulieren, families of private equity-fondsen. Deze laatste kopen bedrijven om ze gedurende een aantal jaren te laten groeien en doen dat met kapitaal van bijvoorbeeld pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen, rijke particulieren, schenkingen en stichtingen. De meeste bedrijven in de wereld zijn in particuliere handen.”
2. Informatievoorziening
RB: “Een publieke onderneming moet in het openbaar en met vaste regelmaat materiële informatie geven over de gang van zaken. Dat alles in overeenstemming met aanvaardbare boekhoud- en verslaggevingsnormen, terwijl er voor particuliere ondernemingen niet van dat soort wettelijke verplichtingen bestaan.”
TC: “Hoewel informatie over particuliere bedrijven niet openbaar is, hebben de algemene en commanditaire vennoten/aandeelhouders van het bedrijf wel toegang tot alle informatie over het bedrijf. Een van de voordelen van het niet openbaar hoeven maken van alle informatie is dat besloten vennootschappen hun tijd en middelen kunnen richten op de exploitatie van het bedrijf in plaats van het voldoen aan wettelijke rapportageverplichtingen.”
Onder commanditaire vennoten bestaat nog het verschil tussen general partners (GP) - dat zijn investeringsprofessionals die verantwoordelijk zijn voor het beheer van het fonds - en limited partners (LP) - die externe investeerders zijn die alleen kapitaal verschaffen.
3. Betrokkenheid beleggers
RB: “Een belegger in een publieke ondernemingen kan zo betrokken zijn als hij of zij zelf wil. Iemand kan een passieve aandeelhouder zijn of een actieve die namens zichzelf en/of anderen het gedrag van ondernemingen positief probeert te beïnvloeden. Bij Schroders nemen we deze rol heel serieus en gebruiken we onze stem als verantwoordelijke burgers om ervoor te zorgen dat de bedrijven waarin we beleggen op de meest duurzame manier worden geleid.”
TC: “Een belegger in een private onderneming heeft een grotere kans om een actieve stakeholder te zijn. Over het algemeen ben je een van weinigen meerderheidsaandeelhouders - in tegenstelling tot een belegger op de beurs die meestal een van velen minderheidsaandeelhouders is. U kunt dus vaak dichter bij het bedrijf staan en een grotere invloed uitoefenen op de bedrijfsvoering. Wanneer een private equity-fonds investeert, stelt het bovendien meestal samen met het management een businessplan op met duidelijk afgebakende doelen en groeigebieden.”
4. Waarderingsmethoden
TC: "Directe investeringen in private equity worden gewaardeerd volgens algemeen aanvaarde waarderingsbeginselen en -procedures, normaal gesproken een keer per maand of kwartaal. De waarderingsmethode wordt gebaseerd op een van drie onderstaande benaderingen of een combinatie daarvan:
- Een marktbenadering gebaseerd op de waarde van vergelijkbare (beursgenoteerde) ondernemingen, hun omzet en winstgevendheid.
- Een inkomstenbenadering gebaseerd op de door het bedrijf zelf gegenereerde cashflow en winstgevendheid.
- Een “milestone” en "event driven" benadering (meestal voor jonge bedrijven die pas in de toekomst inkomsten genereren).
RB: “De prijs van beursgenoteerde bedrijven wordt elke dag bepaald op de aandelenmarkt, op basis van vraag en aanbod. Elke aanbieder van openbare marktgegevens kan worden geraadpleegd en op elk moment precies zien wat de actuele prijs van een aandeel is. Als veel beleggers een aandeel willen verkopen bij een gelijkblijvende vraag leidt dat tot een daling van de koers, tot er een nieuw evenwicht is bereikt. Het omgekeerde geldt als er veel kopers van een aandeel zijn, bij een vast aanbod.”
5. Liquiditeit
RB: "Beursgenoteerde aandelen worden beschouwd als een relatief liquide belegging. Dat komt omdat de aandelen snel kunnen worden gekocht en verkocht, waardoor een belegger altijd aandelen kan omwisselen in cash geld.”
TC: "Private equity is in de loop der jaren sterk gegroeid en meer volwassen dan in het verleden. Dat betekent dat er een effectievere secundaire markt is voor private activa, waardoor het makkelijker is geworden om kopers en verkopers bij elkaar te brengen. De liquiditeit blijft echter kleiner dan bij beursgenoteerde bedrijven.”
6. Toegankelijkheid
RB: "Het kopen van publieke aandelen is een relatief eenvoudig proces omdat er een reeks platforms zijn waarop zelfs de meest onervaren beleggers gemakkelijk aandelen kunnen kopen en verkopen.”
TC: “Hoewel het voor de gemiddelde belegger moeilijker is om toegang te krijgen tot private equity dan beursgenoteerde aandelen, wordt het in sommige opzichten gemakkelijker dankzij regelgeving en de opkomst van nieuwe producten. Het European Long-Term Investment Fund - of ELTIF - is bijvoorbeeld een type beleggingsfonds dat geavanceerde particuliere beleggers toegang geeft tot beleggingen in private equity. In het algemeen is er bij dit soort fondsen sprake van minder “capital calls”, een kortere beleggingshorizon, een eenvoudigere fiscale rapportage voor particulieren en lagere minimale inschrijvingsbedragen.”
"Een capital call is wanneer een fondsbeheerder een beroep doet op de beleggers om extra kapitaal bij te storten om investeringen te doen of aan bepaalde verplichtingen te voldoen, zoals kredietaflossingen, rekeningen en andere kosten.”