De moderne portefeuilletheorie (MPT) uit 1952 betekende een revolutie voor het professionele vermogensbeheer. Grondlegger Harry Markowitz werd ervoor beloond met een Nobelprijs.
De theorie wordt tot op heden gebruikt door institutionele beleggers, maar is hij nog wel van deze tijd?
Het komt er bij MPT op neer dat een goede beleggingsportefeuille ten eerste breed gespreid is over aandelen, obligaties en eventueel een paar alternatieven zoals vastgoed, grondstoffen of hedgefunds.
Brede spreiding
Ten tweede is de portefeuille gespreid over investeringen met hoge en lage risico’s en hoge en lage verwachte rendementen.
Het mooie is dat er door de brede spreiding in theorie meer risico kan worden genomen bij een hoger rendement, zonder dat de klant daar veel van merkt in de vorm van een hoge volatiliteit.
Van modern naar postmodern
Er zijn de laatste jaren twijfels gerezen of de MPT nog wel werkt. Vooral de klassieke portefeuilleverdeling van 60% aandelen en 40% obligaties wordt regelmatig ter discussie gesteld.
Dat heeft veel te maken met de gestegen waardering van aandelen en obligaties mede door de lage rente. Beleggers zijn daardoor min of meer gedwongen om meer risico's te nemen zonder dat daar veel extra rendement tegenover staat.
Lage rente
Het meest simpele voorbeeld zijn staatsobligaties. Die hebben weliswaar een laag risico, maar ze leveren ook niks op.
Beleggers moeten daarom op zoek naar alternatieven, maar die zijn duur. De rente op bedrijfsobligaties is bijvoorbeeld ook sterk gedaald.
Volgens Grayscale Research - een vermogensbeheerder gespecialiseerd in cryptomunten - is de situatie zo anders dan in de jaren 50 dat er een nieuwe theorie nodig is, waarin cryptobeleggingen een belangrijke rol spelen. “Wij noemen het de postmoderne portefeuilletheorie.”
Crypto’s
Volgens Grayscale zijn crypto’s op verschillende manieren een verrijking voor de MPT.
Ten eerste hebben ze een ander risico/rendement-profiel dan aandelen. De afgelopen tien jaar hadden ze een heel hoog rendement bij een even zo hoge volatiliteit (risico), wat een schaarse combinatie was de laatste jaren.
Zelfs de Amerikaanse technologieaandelen bleven qua rendement en volatiliteit ver achter bij de crypto's. Het is feitelijk een hele nieuwe assetclass, die een volgende fase inluidt voor de digitale revolutie. Grayscale noemt het Web 3.0.
Ten tweede kunnen crypto’s bescherming bieden tegen geldontwaarding, omdat ze niet verbonden zijn aan een monetaire autoriteit. En tenslotte is een voordeel dat ze (tot op heden) weinig correlatie vertonen met de rest van de beurs.
Paar procent
Grayscale pleit er niet voor om modelportefeuilles helemaal vol te stouwen met cryptobeleggingen. De vermogensbeheerder denkt eerder aan een percentage van 1% tot 5%, dat eventueel gaandeweg verhoogd kan worden als de cryptomarkt groter wordt. Dat zou het risico-rendementsprofiel van modelportefeuilles ten goede komen.
Hier vindt u het hele rapport.