Veel beleggers hebben er tabak van. Obligaties met als onderliggende waarde wons, rands, peso’s, zloty’s, ringgits en andere valuta uit opkomende markten hebben de laatste jaren teleurstellende rendementen opgeleverd.
Ook dit jaar staat de iShares J.P. Morgan EM local currency Bond ETF weer met 3,5% in de min. Tel daar nog de inflatie bij op en het gaat om een flink verlies, terwijl bijna alle andere effecten stijgen. Waarom deze EM-obligaties dan nog vasthouden?
Diversificatie
Peter Becker van Capital Group kent wel een paar redenen. Allereerst zijn EM-schulden in lokale valuta een manier van diversificatie. Van China is algemeen bekend dat het een economische grootmacht is, maar landen als Mexico, Brazilië, Polen, Zuid-Korea, Maleisië, Taiwan en Zuid-Afrika zijn ook geen kleine jongens.
Dat zijn allemaal landen die technologisch meedoen met het Westen en tegelijkertijd een andere economische cyclus hebben.
Dat betekent dat de obligatiekoersen niet altijd in een lijn bewegen met Amerikaans en Europese obligaties. Voor een belegger die niet houdt van grote schommelingen is dat een voordeel.
Economisch sterk, meer liquide
De landen die schulden in eigen valuta uitgeven, zijn bovendien vaak economisch sterk. Dat geeft extra zekerheid in vergelijking tot de zwakkere broeders in het EM-spectrum, die vaak noodgedwongen kiezen voor het lenen in dollars.
Tenslotte is een voordeel dat de markt voor EM-obligaties de laatste jaren volwassen is geworden. Beleggers hoeven niet bang te zijn voor opdrogende liquiditeit, waardoor obligaties makkelijker verhandelbaar zijn en minder volatiel.
2% per jaar
Toch waren de resultaten, zoals gezegd, de laatste 10 jaar niet al te best. Becker komt uit op een rendement van ongeveer 2% per jaar. Een van de oorzaken hiervoor ligt volgens hem in de VS en het monetair beleid van de Fed.
Dat heeft de dollar verzwakt en valuta van emerging markets mee omlaag getrokken.
Dat het rendement toch nog is uitgekomen op 2% per jaar hebben de EM-obligaties uitsluitend te danken aan relatief hoge rentevergoedingen. Die waren voldoende om zwakke wisselkoersen te compenseren.
EM-valuta ondergewaardeerd
De grote vraag voor de komende jaren is of EM-valuta eindelijk beter gaan presteren. Volgens Becker zijn EM-valuta nu als groep ondergewaardeerd, maar dat betekent nog niet dat beleggers als gekken moeten instappen.
Ten eerste zijn er ook munten - vooral Aziatische - die overgewaardeerd zijn zoals de Chinese renminbi, de Thaise bhat, Tsjechische krone en de Indonesische ruppia. De ondergewaardeerde munten zijn vooral in Zuid-Amerika te vinden zoals Brazilië, Columbia, Mexico, maar ook Rusland en Turkije hebben een goedkope munt.
Het vervelende is dat dit landen zijn die waarschijnlijk niet snel uit de coronacrisis komen. Het zijn bovendien landen met relatief hoge schulden. Twee redenen waarom de munten uit deze landen hun achterstand niet snel goed zullen maken.
Enorme onderlinge verschillen
Wat Becker zeggen wil, is dat emerging markets onderling sterk van elkaar verschillen. Zijn advies is dan ook om selectief te zijn. Het is niet genoeg om alleen te kijken naar of een munt onder- of overgewaardeerd is.
Er moet gekeken worden naar het hele plaatje: schuldenratio's, groei, technologische ontwikkeling, handelsbalans, demografie, politieke stabiliteit, et cetera. Tegelijkertijd blijft ook het monetaire beleid van Fed en ECB van belang.
Becker ziet nu vooral kansen voor obligaties met een lange looptijd uit Aziatische landen met een handelsoverschot, zoals China en Maleisië. Centraal- en Oost-Europa laat hij links liggen omdat de obligaties daar te duur zijn.