Een gelijk gewogen sectorportefeuille is niet nuttig

Is het zinvol om te beleggen in een index met gelijke gewichten voor verschillende sectoren? Dat is de vraag die fondsbeheerder Ben Carlson behandelt in zijn laatste blog. De reden die vaak wordt aangegeven voor een equal weight-fonds is dat de portefeuille daardoor minder kwetsbaar is voor uitschieters naar beneden van bepaalde sectoren.

Momenteel is dat risico volgens Carlson het grootst in de IT-sector. In de S&P 500 hebben technologieaandelen een gewicht van maar liefst 28,6%. Als de Amazons en Apple’s van deze wereld stijgen, dan zitten beleggers met een S&P-tracker dus goed, maar als de Magnificent 7 haperen, dan hapert de hele portefeuille.

Een gelijk gewogen indexstrategie betekent dat, naast de techsector, ook financiële waarden en health care een onderwogen positie krijgen ten opzichte van de S&P 500. Overwogen worden basismaterialen, nutsbedrijven, onroerend goed, energie en basisconsumptiegoederen.

Resultaten sinds 2008

Carlson heeft vervolgens gekeken hoe deze portefeuilles zouden hebben gepresteerd in de laatste 15 jaar. Wat een vergelijk een beetje compliceert, is dat sommige sectoren vroeger niet bestonden. Zo bestaan vastgoed en communicatie pas sinds 2016 als afzonderlijke categorieën binnen de S&P. 

De verschillen zijn niet bijster groot, zo blijkt uit een overzicht. De S&P 500 heeft in 9 van de laatste 16 jaar beter gepresteerd dan de gelijk gewogen sectorstrategie, de laatste deed het dus 7 keer beter. Gemiddeld kwam de S&P 500 uit op een rendement van 9,8% en de equal weight op 9,2%.

Health care, technologie en luxe consumentengoederen waren de enige sectoren die het in de periode 2008-2023 beter deden dan de S&P 500. Ze stegen met respectievelijk 10,7%, 14,7% en 12,7% gemiddeld per jaar. De slechtst presterende sector was energie, met een stijging van slechts 3,5% per jaar. 2022 was de grote uitzondering. In dat jaar deed de gelijkgewogen portefeuille het daarom ook stukken beter dan de S&P 500.

Dat equal weight het over de hele periode slechter deed dan de S&P ligt vooral aan de techaandelen. Voordeel was wel dat de volatiliteit van de gelijkgewogen portfeuille 10% lager was dan die van de S&P.

Complex 

Het grootste probleem wat Carlson heeft met de gelijkgewogen sectorstrategie is de nodeloze complexiteit. Met een simpele tracker van de S&P hoeft een belegger niks te doen. Er komen automatisch aandelen bij terwijl andere verdwijnen. Je hoeft ook geen 10 aparte ETF's te kopen, die elke zoveel maanden opnieuw moeten worden geherbalanceerd. Je hoeft ook geen ETF's toe te voegen als er een nieuwe sector bijkomt.

Zelfs al zou de equal weight strategie het beter doen dan de S&P dan nog is het de vraag of het alle moeite (en kosten) waard is. Carlson kiest dan liever voor een helemaal gelijkgewogen fonds, waarbij alle S&P-aandelen even zwaar wegen.

Alle aandelen een gelijk gewicht

Hij heeft de resultaten op een rij gezet voor de periodes 2008-2023, 2010-2019 en 2020-2023. De gewone S&P deed het in alle drie periodes het best. De equal weight sectorstrategie deed het alleen de laatste 3 jaar beter dan de gelijkgewogen aandelenstrategie.