Niet elke belegger beleefde vrolijke feestdagen

De meeste beleggers zullen tevreden terugkijken op 2023. Het eerste deel van het jaar was nog lastig omdat het vooral Amerikaanse Big Tech-aandelen waren die stegen. Maar de laatste paar maanden hebben de achterblijvers terrein goedgemaakt. Van obligaties tot bitcoins, smallcaps en emerging markets. Bijna alles staat in de plus.

Toch zijn er ongetwijfeld mensen die in het rood zijn beland. Hoe is dat mogelijk? Josh Brown, medeoprichter van Ritholtz Wealth Management en bekend van zijn optredens bij televisiezender CNBC, kan wel een paar redenen bedenken:

1. Teveel gehandeld

Het was geen eenrichtingsverkeer dit jaar. De financiële markten hadden hun ups en downs. De eerste klap voor aandelen en obligaties kwam in maart toen een aantal regionale Amerikaanse banken wankelden. De tweede volgde tussen augustus en oktober toen de obligatierente omhoog vloog.

Het was voor meerdere beleggers reden tot paniek en angstverkopen. Achteraf dom, want we weten wat volgde. Aandelen rallyeden van april tot en met juli en nog een keer vanaf eind oktober. Obligaties beleven in november en december zelfs de beste paar maanden sinds de jaren 80 van de vorige eeuw.

Het geeft aan dat paniekerig de handdoek in de ring gooien meestal geen goede strategie is, net zo min als dat geldt voor het meegaan in hypes die al een tijdje aan de gang zijn. 

2. Luisteren naar pessimistische goeroes

Michael Burry, Stanley Druckenmiller, Ray Dalio, Nouriel Roubini en Jeremy Grantham zijn typisch voorbeelden van (doemdenkende) beursgoeroes die met een paar geweldige beleggingen naam en faam hebben gemaakt. Ze duiken regelmatig matig op in de media. Zijn ze serieus te nemen?

Het antwoord is nee, zegt Brown. Ten eerste hebben deze beleggers zulke enorme vermogens dat ze met gekke adviezen kunnen komen, zonder zelf pijn te lijden. “Een man als Burry - bekend van zijn juiste voorspelling van de Amerikaanse kredietcrisis - geeft niks om uw pensioen of de toekomst van uw kinderen. Beschouw zijn adviezen als amusement, meer niet.”

Dit jaar ging Burry in augustus overigens voor ruim 800 honderd miljoen dollar short op de S&P 500 met zijn hedgefonds Scion, precies op het verkeerde moment. 

3. Charlatans zijn er ook

Naast beursgoeroes zijn er ook nog charlatans en influencers die helemaal geen flauw benul hebben. Robert Kiyosaki is zo’n voorbeeld die in 1997 een populair boek heeft geschreven, waar hij sindsdien op teert. Hij heeft ook meerdere beleggingsseminars gehouden samen met Donald Trump.

Sinds de kredietcrisis van 2009 voorspelt hij voortdurend de ondergang van de beurs, telkens op het verkeerde moment. Dit jaar was zijn advies om als hedge tegen inflatie blikjes tonijn en witte bonen in tomatensaus te kopen. "Want, voedsel is het allerbelangrijkste. Goud, zilver en bitcoins kun je niet eten.”

4. Optiehandel is link

Voor professionals kan de optiehandel een goede manier zijn om de portefeuille te hedgen. Een market maker als Ken Griffin kan er ook geld mee verdienen. Maar Brown denkt dat opties voor de meeste particulieren in het beste geval een zinloos tijdsverdrijf zijn, en in het slechtste geval een gapend gat in hun portemonnee veroorzaken. 

"Het is niet zoiets als gokken op sportwedstrijden of meedoen aan een loterij. Als je het voor je plezier doet, prima. Maar doe het alsjeblieft niet om er een beter pensioen aan over te houden.”

5. Economische data zeggen weinig

Brown is er zelf ook dag in dag uit mee bezig: het kijken naar macro-economische data en wat die zeggen over de toekomst. Het is een obsessie die gedeeld wordt door andere analisten. Maar voor beleggers zijn deze overwegingen van weinig belang, want handelen op basis van “macro-guessing” levert geen hoger rendement op, hoogstens het gevaar dat er te pas en te onpas wordt gewisseld van strategie.

“Veel macro-fondsen begonnen het jaar bearish en zijn gedurende de zomer steeds bearisher geworden. Ze hadden daar ook goede redenen voor. Ze zijn niet dom, maar ze zaten er wel naast”, zegt Brown. “De financiële markten houden zich helaas niet altijd aan het voor hun geschreven macro-script.”

Het grappige dit jaar is volgens Brown dat de winsten van Amerikaanse large caps in de eerste twee kwartalen van het jaar gekrompen zijn - maar minder dan verwacht - en daarna in het derde kwartaal zijn gaan groeien. Dit gebeurde op hetzelfde moment dat de inflatie afnam.

"Als je je als belegger alleen daarop had geconcentreerd: de inflatie en veranderende winstprognoses, dan zat je goed. Als je je bezighield met al die andere flauwekul zoals de koers van de dollar, creditspreads, Chinese stimuleringsmaatregelen en de correlatie tussen de set-list van Taylor Swift en het voortschrijdende gemiddelde van wanbetaling op autoleningen, dan was je dom bezig.”