Het jaar 2020 is tot nu toe weer dramatisch voor waardebeleggers, het dertiende jaar op rij. Terwijl veel groeiaandelen na de crash van maart alweer op winst staan, kleuren koersen van waarde-aandelen vaak diep nog rood.
Beleggers verkopen daarom hun aandelen in sectoren als energie, industrie, banken en verzekeraars, zelfs al zijn deze aandelen spotgoedkoop.Katie Trowsdale vindt dat onverstandig.
Zij is beleggingsstrateeg bij Aberdeen Standard Investments en wijst er op dat er in de geschiedenis wel vaker lange periodes waren waarbij de waarde of groei het beter deed. Zo was er tussen het knappen van de internetluchtbel in 2000 en het begin van de kredietcrisis in 2007 juist een grote outperfermance van waarde-aandelen en deden groeiaandelen het heel slecht.
Haar verwachting is dat een dergelijke fase terug komt zodra er meer duidelijkheid is over het einde van de coronacrisis. Die crisis heeft namelijk alle factoren die in het voordeel werken van groeiaandelen nog een keer extra aangedikt. Als het virus weg is, de economie zich herstelt en het monetaire beleid normaliseert, dan zullen de financiële markten weer oog krijgen voor waarde.
Wat zijn die factoren?
Trowsdale ziet drie factoren die groeiaandelen tot steeds grotere hoogte opstuwen. Ten eerste is het zo dat hoe schaarser groei is, des te meer beleggers bereid zijn ervoor te betalen. In deze crisis betekent dit dat enorme hoeveelheden kapitaal richting een handvol internet- en gezondheidszorgbedrijven vloeien.
Ten tweede zorgt de dalende rente ervoor dat beleggers bereid zijn meer risico te nemen en te betalen voor groei op lange termijn. Dat bedrijven zoals Netflix of Tesla nu niet zoveel winst maken, is daardoor van minder belang.
Ten derde hebben de monetaire autoriteiten zoveel geld in omloop gebracht dat beleggers niet meer wakker liggen van waarderingen. Het gevolg is een enorme kloof tussen de koerswinstverhoudingen van waarde- en groei-aandelen.
Goede trackrecord value op lange termijn
In de wetenschappelijke literatuur is er veel discussie of groeiaandelen definitief het pleit in hun voordeel hebben beslist. Het is een discussie die een beetje lijkt op die van eind jaren 90, toen er steeds meer beleggers dachten dat de nieuwe economie zou zorgen voor een permanente outperformace van groeiaandelen. Een centrale rol daarbij had de technologische ontwikkeling, die ervoor zou zorgen dat de economie gestaag zou blijven groeien zonder veel inflatie.
In 2000 bleek dat geloof voorbarig. Het vertrouwen in technologie en groei was zo groot dat groeiaandelen zwaar overgewaardeerd waren. Trowsdale denkt dat we nu weer dichtbij zo'n keerpunt zijn.
Zij vertrouwt daarbij op academici zoals Eugene Fama en Kenneth French die in de jaren 90 aantoonden dat op de lange termijn waarde-aandelen steevast een hoger rendement opleveren dan groei-aandelen.
Ook uit een recente paper van Cliff Asness blijkt volgens haar dat de fundamenten van waarde-aandelen niet zijn aangetast tijdens de uitzonderlijke coronavirusperiode. “Het is een kwestie van tijd voor de markt weer aandacht krijgt voor de aantrekkelijke waarderingen van waardeaandelen.”
Maar wanneer?
De grote vraag is wanneer. Gaat het nog dit jaar gebeuren, of moeten we nog jaren wachten? Trowsdale zegt dat beleggers op een paar gebeurtenissen moeten letten die een omslag teweeg kunnen brengen.
Een van die gebeurtenissen kan zijn als de dominantie van de Amerikaanse big tech-bedrijven wordt aangepakt door de overheid. Het is nu zo dat vijf technologiebedrijven in de S&P 500 21% van de totale marktwaarde uitmaken.
Dat is enorm en nog meer dan tijdens het knappen van de internetluchtbel in 2000, toen het het vooral het softwaremonopolie van Microsoft was dat wetgevers zorgen baarden. De marktwaarde van de top vijf-aandelen lag toen net onder de 20%.
Een tweede factor is het coronavirus. Momenteel ziet het er nog niet naar uit dat het virus snel onder controle komt, maar áls er een medicijn of vaccin gevonden wordt, dan kan het volgens Trowsdale snel gaan met een herstel van de economische groei, oplaaien van de inflatie en het verkrappen van het monetair beleid.
Dat zijn allemaal factoren die in het verleden altijd in het voordeel waren van waardeaandelen.