Hardnekkig slome groei en lage inflatie dwingen overheden en centrale banken beleid dat helaas wel eens averechts zou kunnen uitpakken. Uitbreiding van de toch al gigantische opkoopprogramma’s kan leiden tot meer besparingen in plaats van hogere bestedingen.
De enorme schuldenberg in de wereldeconomie prikkelt nu eenmaal niet tot investeren en consumeren. En expansiever begrotingsbeleid, zoals in Japan, verhoogt ook de systeemrisico’s – net als de groeiende kloof tussen arm en rijk. Dat was de sombere boodschap van Ian Spreadbury en Sajiv Vaid van Fidelity Worldwide Investment tijdens een BrightTALK-webcast met als thema: Hoe nu verder met obligaties?
De twee Britten zijn specialisten in vastrentende beleggingen en runnen onder meer de Fidelity MoneyBuilder Income, Extra Income en Strategic Bond Funds, samen goed voor zo’n 5,6 miljard pond beheerd vermogen. Deze drie fondsen doen het regelmatig beter dan hun categorie, en halen al jaren vier tot vijf Morningstarsterren.
Niks meer te koop
Of dat zo blijft valt te bezien, want het is puzzelen geblazen voor obligatiebeleggers. "Het tekort aan veilige-havenschuld wordt steeds nijpender," zei Spreadbury. "Vooral staatsobligaties zijn nauwelijks te koop."Dat verklaart waarom de toch al microscopische effectieve rendementen – yields – verder teruglopen (zie grafiek).
"Het is echt dramatisch. Ongeveer de helft van alle staatspapier wereldwijd geeft nu een negatieve yield. Zelfs van de Europese credits (bedrijfsobligaties) staat 20% in de min."
Toch verwacht Spreadbury dat de vraag naar al dit nonrendabele schuldpapier onverminderd groot zal blijven. Veel fondsen en institutionele beleggers moeten nu eenmaal een bepaald percentage obligaties aanhouden. Zodra de rente en de inflatie weer gaan stijgen, wordt hun vlucht in veilige havens een hoog-riskante aangelegenheid.
Centrale banken kunnen niet verhogen
Maar het Fidelity-duo ziet dat voorlopig niet gebeuren. "De combinatie lage groei en lage inflatie gaat nog jaren duren," verwacht Spreadbury. "Centrale banken kúnnen de rente nauwelijks verhogen."Oorzaak is de schuld die de staten, burgers en bedrijven van de wereld hebben opgetast.
Die bedraagt nu 286% van het wereld-bbp – een record (zie grafiek). Hogere rentes zouden iedereen in acute problemen brengen. Doormodderen is dus het devies. Maar Vaid vindt nog wel wat kansjes in dit lage water.
"Tienjaars investment grade credits van grote ondernemingen geven nog altijd zo’n 2% effectief rendement. Sommige, zoals de bonds van Eon en Mondelez, zelfs 3%." Kom daar eens om bij staatsobligaties.
Uitwijken naar Brazilië
Natuurlijk is de verleiding groot om in junkbonds te stappen. Maar dat is uitkijken geblazen, waarschuwt Vaid. "Amerikaanse high yield geeft nu 6,7% effectief rendement, Europese 4%. Maar de correlatie met aandelen is mij te groot."
Wel heeft hij plukjes Braziliaanse en Mexicaanse junk – genoteerd in dollars, dat spreekt. "Petrobras bijvoorbeeld. In ons Strategic Bond Fund maakt zulk papier zo’n 5% van de portefeuille uit." Van de totale Strategic-portefeuille zit toch nog 20% in junk en 30% in sovereigns.
De portefeuilles van de drie Fidelityfondsen suggereren dat Vaid en Spreadbury behoorlijke vrijheid van handelen hebben. Net als hun rivaal Michael Krautzberger van BlackRock. Er zit van alles in. Ook al opereren zij in een pond sterling-universum, de grootste holdings in MoneyBuilder Income zijn een tienjaars note in dollars (5,18%) en schuld van de Europese Investeringsbank (4,44%).
Liquiditeit niet geweldig
Dollarbeleggingen maken zelfs 41% uit van het Strategic Bond Fund. Zeker na de Brexit hebben de heren het niet zo op pond-obligaties. "De uitgifte van nieuwe credits in ponden is het eerste halfjaar met de helft teruggelopen ten opzichte van dezelfde periode in 2015,"aldus Vaid.
"Retail overheerst de Britse creditmarkt en die sector heeft het meest te lijden van Brexit. Voor credits moet je in Europa en Amerika zijn, en ook daar is de liquiditeit niet geweldig." Dat levert een extra risico op. "Het kan te lang duren om er weer uit te stappen, als we daartoe besluiten."
Joost Ramaer is freelance journalist en schrijver van het boek De Geldpers – De teloorgang van het mediaconcern PCM (Prometheus, 2009). Over beleggen schreef hij eerder een wekelijkse column in NRC Handelsblad (2011-2013). De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.