Fed en ECB hebben minder ruimte om de rentes laag te houden Centrale banken kunnen economische schokken op korte termijn vaak negeren. Maar wat als die schokken heviger worden? Als ze ze negeren, dan heeft dat effect op de inflatie en hoeveel ruimte hebben ze om de rentes te verlagen, vraagt Edin Mujagic zich af. 11 oktober 2024 09:40 • Door Edin Mujagic De centrale banken zijn begonnen met het laten vieren van de renteteugels. De ECB begon daar al enkele maanden geleden mee en ook onder meer de Amerikaanse Fed is er mee bezig. Op financiële markten is de verwachting ontstaan dat het snoeien van de renteboom de komende maanden door zal gaan, volgens sommigen zelfs tot eind 2025. Nog verder kijkend, is de verwachting dat de rentes op een niveau van zo rond 2 á 3% in een soort langdurige winterslaap komen. Die verwachtingen bepalen vervolgens de prijzen op de markten. Maar zijn zulke verwachtingen wel gerechtvaardigd? Stapje terug Onlangs sprak de plaatsvervanger van de general manager van de BIS (Bank voor Internationale Betalingen) over een mogelijkerwijs belangrijk verschil in de omgeving die relevant is voor de centrale banken. Eerst echter even een stapje terug in de tijd, naar de periode van hoge inflatie sinds de zomer van 2021. In de afgelopen jaren was er sprake van een soort perfect inflation storm. De economie had te maken met een tweetal fikse aanbodschokken, de pandemie en vervolgens hoge energieprijzen als gevolg van de oorlog in Oekraïne. Tegelijkertijd was er sprake van een forse schok aan de vraagzijde van de economie, in de vorm van een Himalaya-achtige berg van gedwongen besparingen (door de lockdowns) en stimulerende maatregelen van de overheden tijdens en na de pandemie. Meer aanbodschokken De aanbodschokken zorgden voor schaarste en hogere prijzen, terwijl vraagschok de vraag opstuwde en ook vanuit die hoek voor opwaartse druk op de prijzen zorgde. Het is heel goed voor te stellen dat aanbodschokken vaker zullen optreden en sterker en langduriger zullen zijn. De bron van aanbodschokken in de toekomst zijn deglobalisering, technologische ontwikkelingen en zowel het klimaat zelf als het klimaatbeleid van de overheden. Die aanbodschokken kunnen optreden in een omgeving waarin economieën minder weerbaar zijn door de hoge en stijgende staatsschulden, vergrijzing en deglobalisering. Het eindresultaat van de samenspel van het bovenstaande kan zomaar uitmonden in een meer volatiele inflatie in de komende jaren. Negeren of reageren En dat heeft grote gevolgen voor de centrale banken! Die zijn gewend tijdelijke schokken te negeren, erdoorheen te kijken. Daar was in het verleden ook veel voor te zeggen: een schok ebt immers weg. Zou er als centrale bank erop reageren, dan liep je het gevaar dat je de economie afremt wanneer die gas nodig heeft of gas geeft wanneer op de rem trappen nodig is. De reden is de vertraging tussen het moment van rentewijzigingen en het moment waarop die gaan werken. Het is echter zeer de vraag of de centrale banken in de toekomst zullen kunnen doen alsof er niets aan de hand is als de inflatie opgestuwd wordt door weer eens een schok. Ander scenario Zouden de centrale banken echter de mogelijke frequentere, sterkere en langdurigere schokken in de toekomst negeren, dan is het heel goed mogelijk dat de inflatie daardoor zo lang te hoog blijft, dat de inflatieverwachtingen structureel hoger worden en geloofwaardigheid van en vertrouwen in de centrale banken afkalven. Toegepast op het rentebeleid, zou het betekenen dat de centrale banken zoals de Fed en de ECB de komende jaren aanmerkelijk minder ruimte zullen hebben hun rentes te verlagen, vaker dan voorheen naar renteverhogingen zullen moeten grijpen én de rentes langer op een hoger niveau moeten houden. Ik weet niet of beleggers rekening houdt met dat scenario. Edin Mujagic is econoom en fondsbeheerder bij beleggingsfonds Hoofbosch. Hij heeft verschillende boeken op zijn naam staan, waaronder "Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen" en "Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816". Hij studeerde monetaire economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij schrijft op persoonlijke titel. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
Assetallocatie 07 nov JP Morgan AM verwacht 5,1% rendement op lange termijn JP Morgan Asset Management verwacht de komende 10 tot 15 jaar met een gemengde 60/40-portefeuille een rendement te halen van gemiddeld 5,1%. Met alternatives, zoals vastgoed en private equity, valt meer geld te verdienen.
Assetallocatie 29 okt Herbalanceren essentieel voor optimaal risicoprofiel Beleggers die niet regelmatig hun portefeuille herbalanceren en terugbrengen naar het uitgangspunt lopen ongewenst hoge risico's.
Assetallocatie 28 okt Professionele beleggers negeren belangrijke Amerikaanse verkiezingen Professionele beleggers wereldwijd richten zich liever op langetermijntrends als deglobalisatie, digitale disruptie en decarbonisatie. Dat is de reden waarom zij hun beleggingen in wereldwijde aandelen en private equity fors vergroten, zo blijkt uit de Schroders Global Investor Insights Survey van dit jaar.
Assetallocatie 21 okt Vijf vragen bij het beleggen in grondstoffen Een breed gediversifieerde benadering van grondstoffen biedt beleggers de mogelijkheid om hun portefeuilles beter te spreiden in een tijd van veranderend financieel landschap en een uitdagende geopolitieke omgeving. Hoe? Dat legt J. Safra Sarasin uit.
Assetallocatie 17 okt Robeco na 32 jaar terug in goud Goud is terug van weggeweest bij Robeco. In 1992 besloot de vermogensbeheerder er niet meer in te beleggen, maar de tijden veranderen. Geopolitieke spanningen en hoge inflatie hebben goud weer koopwaardig gemaakt.
Assetallocatie 14 okt Opinie: Actief beheer kost pensioenfondsen klauwen met geld Financieel expert Richard Ennis ziet bij pensioenfondsen veel geld verloren gaan doordat ze in zee gaan met actief beheerde fondsen die niet alleen duur zijn maar ook matig renderen.