"Vorige maand maakten centrale banken misschien wel definitief een einde aan het ultrasoepele monetaire beleid, of zelfs het einde van een lange periode waarin de nul-rente de risico-rendementsprofielen van de verschillende activaklassen beheerste.
De grote centrale banken, zoals de Amerikaanse Federal Reserve en de Bank of England, hebben stevige stappen ondernomen om het monetaire beleid aan te scherpen. Fed-voorzitter Jay Powell heeft duidelijk gemaakt dat het verlagen van de inflatie zijn grootste zorg is.
Maar nog belangrijker was het besluit van de Zwitserse nationale bank (SNB) om de rente te verhogen met 50 basispunten. Dit was de eerste renteverhoging van de SNB in vijftien jaar, zelfs al is de inflatie in Zwitserland minder hoog dan in de andere westerse ontwikkelde landen.
Geen angst voor monetaire normalisering
Het besluit van de SNB staat symbool voor de normalisering van het monetair beleid. De westerse centrale banken veranderden voor de eerste keer in decennia van mening. Ze moesten wel vanwege de hogere, hardnekkigere en meer wijdverspreide inflatie en door de snel stijgende inflatieverwachtingen.
We hebben zo lang in een abnormale lage rente-omgeving geleefd dat de markten bang zijn geworden voor normalisatie. Ik geloof echter dat een normalisering van het beleid uiteindelijk positief zal uitdraaien. In het begin doet het wel pijn, maar zie het als een monetaire pleister die snel moet worden afgetrokken.
"Ik geloof echter dat een normalisering van het beleid uiteindelijk positief zal uitdraaien"
Een normalisering van het monetaire beleid en van de financiële markten geeft grote voordelen zodra de inflatie is beteugeld.
Kortetermijnpijn
De vraag is uiteraard hoe deze nieuwe monetaire beleidsomgeving de activaprijzen beïnvloedt. Het was de laatste maanden een bloedbad bij risicovolle activa, van aandelen tot cryptocurrency, maar ook bij minder riskante activa.
Is dit slechts een kortetermijnfenomeen of is dit het nieuwe normaal? Ik denk dat activa wereldwijd negatief reageerden omdat de omslag zo snel en zo groot was. De markten zijn nog bezig met het verwerken van de dramatische verschuiving die nog maar een paar maanden geleden begon.
Zodra de Fed klaar is met haar frontloading van renteverhogingen, vermoed ik dat de sfeer minder vijandig zal worden voor activaprijzen, vooral voor hoogwaardig krediet, maar ook voor aandelen.
Als de westerse centrale banken later dit jaar de verkrapping kunnen vertragen zou dat het klimaat voor activaprijzen kunnen helpen. Een langverwachte matiging van de inflatie moet ook goed uitpakken.
Herschikking waarderingen
Als strategische beleggers met een langetermijnvisie kijken we uit naar een herschikking van de relatieve waarderingen in de verschillende activaklassen. Obligaties zijn snel geherwaardeerd: in de VS en het VK leverden ze bijna niets op en in de eurozone, Zwitserland en Japan letterlijk minder dan niets.
Na deze normalisatie zouden obligaties volgens mij opnieuw coupons moeten opleveren die kunnen helpen om de volatiliteit in risicovollere activa op te vangen.
De diversificatie tussen obligaties en aandelen zal uiteindelijk weer in zwang komen en gaat helpen om de portefeuille weer in evenwicht te brengen.
"De diversificatie tussen obligaties en aandelen zal uiteindelijk weer in zwang komen"
Aandelen en andere risicovolle activa kunnen trouwens ook goed presteren in een klimaat met hogere rentes. Vergeet niet dat de prognoses voor de rentevoeten in de komende twee jaar voor de westerse ontwikkelde landen nog steeds op een laag niveau liggen in vergelijking met de historische normen.
"Aandelen en andere risicovolle activa kunnen trouwens ook goed presteren in een klimaat met hogere rentes"
Meer spreiding gewenst
Een terugkeer naar een normaler monetair beleid betekent niet het einde van de haussemarkten, maar ik denk dat er eerst een serieuze aanpassing nodig is, met inbegrip van een winstaanpassing, waarbij rekening wordt gehouden met een dreigende economische vertraging als gevolg van de verkrapping.
Belangrijk is ook dat de impact van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne op de energie- en voedselprijzen van economie tot economie verschilt, net zoals de reactie op de pandemie overal anders is.
Dit resulteert in zeer verschillende macro- en marktdrijfveren, wat pleit voor diversificatie.
kortetermijnkansen in Japan en China
Op korte termijn zijn er vooral kansen in markten waar de centrale banken hun monetair beleid niet verkrappen. Vooral risicovolle activa in Japan en China (met uitzondering van vastgoed) zijn volgens mij aantrekkelijk met een valutahedge.
De soepelere beleidskoers in beide landen doet vermoeden dat hun valuta's verder kunnen verzwakken ten opzichte van de belangrijkste westerse valuta's.
"Op korte termijn zijn er vooral kansen in markten waar de centrale banken hun monetair beleid niet verkrappen"
Japanse exporteurs zouden moeten profiteren van de zeer zwakke yen. Er is enig risico dat de BoJ de SNB volgt in het verhogen van de rente. Maar de BoJ staat ver van de SNB, net zoals Japan geografisch en economisch ver van Zwitserland staat.
De kerninflatie is nog steeds zwak in Japan en de regering zoekt al jaren naar manieren om de reële lonen op te krikken in het licht van een krappe arbeidsmarkt. Wij verwachten dan ook dat de BoJ terughoudend zal blijven om te verkrappen.
Langere termijn?
China kan mogelijk profiteren van de toenemende budgettaire en monetaire stimuleringsmaatregelen – vooral in vergelijking met de VS, waar het tegenovergestelde aan de gang is – en van de langzame heropening van zijn economie na de lockdowns.
Andere landen met opkomende markten bieden in dit klimaat ook kansen, gezien hun positie in de verkrappingscyclus.
Op middellange en lange termijn zien wij kansen in een goed gespreide (en hoger renderende) wereldwijde portefeuille, met blootstelling aan aandelen, vastrentende waarden en alternatieve beleggingsklassen."