"Zou China, aandelen en obligaties, een aparte assetclass moeten zijn? Deze vraag heeft tot een discussie geleid. Mijn standpunt is duidelijk: Ja, China verdient het om een eigen plaats te krijgen in elke wereldwijd gespreide beleggingsportefeuille. Daar zijn meerdere, dwingende redenen voor aan te voeren.
Allereerst is China de grootste economie ter wereld. De verwachting is dat Chinese economie over drie jaar 21% van de wereldeconomie uitmaakt. De Amerikaanse inbreng is dan 15%. Daarnaast kent China ook een grote kapitaalmarkt, inmiddels na die van de VS de nummer twee van de wereld. De liquiditeit op de Chinese aandelen- en obligatiebeurzen is groot. Voor institutionele beleggers is dat een belangrijke plus.
De omvang van de Chinese economie en kapitaalmarkt zie je niet terug in de Chinese weging in de verschillende indices. In de MSCI World (volwassen en opkomende markten samen) heeft de VS een weging van 60%, China komt niet verder dan 4%. Dat is een verhouding van 1 op 15. Daar zijn redenen voor, maar de discrepantie is groot, te groot.
"De omvang van de Chinese economie en kapitaalmarkt zie je niet terug in de indices"
In de opkomende marktenindex van MSCI is de weging van Chinese aandelen heel wat hoger. Azië maakt 75% van deze index uit, waarvan Chinese aandelen weer goed zijn voor ruim 30%. Nu nog, want in 2023 moet de Chinese weging zijn verhoogd tot 42%. Ook dat is een goede reden om China als een aparte assetclass te beschouwen.
Dominante staat
Nu is het natuurlijk de vraag of China een opkomende of volwassen markt is. Volgens mij houdt China zich nu nog op in het grote grijze gebied, maar het is duidelijk dat China hard op weg is om toe te treden tot de volwassen markten.
Verschil met andere volwassen markten is wel dat China geen democratie is. De Chinese staat is dominant. Het wil controle houden over de economie. Dat heeft onlangs geleid tot een strengere regulering van de grote Chinese technologiebedrijven.
Daarin staat China overigens niet alleen. Ook in de VS is de overheid bezig om de eigen techbedrijven meer aan banden te leggen. Juist actieve beleggers zouden door hun kennis moeten profiteren van de Chinese regelzucht door in het beleggingsbeleid daarop te anticiperen.
Mooie opportunity set
De Chinese kapitaalmarkt is niet alleen heel liquide, maar biedt ook meer rendementskansen dan veel andere markten. Ook de opportunity set is reden om China, net als bijvoorbeeld de VS en Japan, als een aparte assetclass te zien.
Met name aan de aandelenkant kunnen professionele beleggers profiteren van het feit dat de Chinese aandelenmarkt sterk leunt op particuliere beleggers. Maar liefst 70% van de handel wordt gedreven door particulieren. Het is de omgekeerde wereld.
Door deze dominantie van particuliere beleggers bewegen Chinese aandelen harder op en neer dan Westerse aandelen. Particuliere beleggers hebben immers de neiging emotioneler te handelen. Door hun kennisachterstand zijn hun beslissingen ook niet altijd de beste.
"Maar liefst 70% van de Chinese aandelenhandel wordt gedreven door particulieren"
Juist actieve beleggers, die hun informatievoorziening wel op orde hebben, moeten hierdoor structureel alpha kunnen genereren. De prestaties van de meeste actieve beleggingsfondsen tonen aan dat dit ook lukt. Dit in tegenstelling tot de efficiënte Amerikaanse markt, die het voor actieve beleggers veel lastiger maakt om de structureel de markt te verslaan.
Dan is er nog de wirwar aan Chinese noteringen. Chinese aandelen zijn genoteerd op het vaste land (onshore, A-aandelen voor Chinese belegger, B-aandelen voor buitenlandse beleggers), in Hong Kong (offshore, H-aandelen), maar zijn ook op Wall Street te koop in de vorm van ADR’s en GDR’s. Omdat sommige bedrijven meerdere noteringen hebben, kunnen beleggers hun alpha-creatie verbeteren door slim te arbitreren. Ook dat verbetert de Chinese opportunity set.
Weinig correlatie
Hoewel landen economisch sterk met elkaar zijn verbonden, is de correlatie van Chinese aandelen met die van met name de volwassen markten laag.
Doordat de strakke leiding van de Chinese overheid kan China autonomer bewegen. China blijft hierdoor een buitenbeentje. Dat biedt extra spreidingsmogelijkheden.
Stabiele munt
Dan is nog de stabiele Chinese munt. Beleggers in de opkomende markten hebben te maken met forse valutarisico’s. Turkije en Brazilië zijn bekende voorbeelden van landen, waar de lokale valuta recent hard onderuit is gegaan.
De Braziliaanse reaal verloor in de afgelopen vijf jaar ten opzichte van de euro de helft van zijn waarde. De waarde van de Turkse lire ging in dezelfde periode met twee derde omlaag.
Vergelijk dat eens met de Chinese yuan. Die behield in dezelfde periode ten opzichte van de euro keurig zijn waarde. Er is de Chinese regering veel aan gelegen om de Chinese munt stabiel te houden. Met de instrumenten die ze tot hun beschikking hebben, lukt dat ook.
"Er is de Chinese regering veel aan gelegen om de Chinese munt stabiel te houden"
Goed instapmoment
Dat de Chinese beurs dit jaar wat minder goed gaat, maakt voor de strategische keuze om China als een aparte assetclass te behandelen natuurlijk niet uit. Het is een langetermijnverhaal, waardoor timing minder belangrijk is.
Dat de Chinese obligatie-yield rond de 3,5% bedraagt, maakt wel hebberig. Ook de recente daling van Chinese aandelenkoersen kan een goed instapmoment betekenen. Veel van de regulatierisico’s zijn nu wel ingeprijsd."