Duiven op het Damrak Amerikanen kopen zich suf aan Europese smallcaps, maar de Hollander schuilt nog in niet renderende veilige assets. 13 december 2013 16:15 • Door Wouter Weijand Soms lijkt beleggingsgeld op die mand met duiven, die bij een feestelijke gelegenheid wordt geopend: plotsklaps worden ze losgelaten en vliegen ze allemaal snel één kant op. Maar hoe lang hebben ze daarvoor wel niet vastgezeten? Bepaalt dat wellicht de snelheid van hun vlucht? De recente performance van Europese aandelen en dan vooral small- en midcaps deed me hieraan denken. Hoe lang wel niet was dit verboden terrein voor buitenlandse beleggers? Als we in Korea of Japan tussen 2010 en 2012 het woord Europa lieten vallen, kregen de Aziaten zoveel angstgevoelens, dat men ons uitdrukkelijk vroeg het onderwerp te vermijden, nee, liever helemaal niet langs te komen: hun klanten waren daar nog niet aan toe, werd mij verteld. En zie: onze Japanse en Koreaanse gesprekspartners denken er nu weer over Europese aandelenfondsen te gaan lanceren! Het kan verkeren. Dit alles gebeurt dan wel op een heel ander prijsniveau dan men eerst had durven dromen, maar goed, deze ‘fear and greed’ is natuurlijk van alle tijden. En over largecaps maak ik nog niet zoveel zorgen, die gaan nog wel qua waardering, maar de small- en midcaps, die zijn al ver op het verwachte winstherstel vooruitgelopen, vermoed ik. In de meeste andere beursrally’s, die ik me kan herinneren, gingen eerst largecaps er vandoor, en vervolgens zochten beleggers naar achterblijvers. Zo kwam men uit bij de small- en midcaps en dan maakten die een inhaalslag. Zou de markt slimmer zijn geworden, wetende dat small- en midcaps op termijn vrijwel altijd beter presteren dan de large caps? In elk geval lijkt het thans een mondiaal verschijnsel: van de NASDAQ tot de JASDAQ, van Duitsland tot Engeland, alleen in Emerging Markets likt men nog de wonden van de uitverkoop. Craprally Een ander aspect van deze beursrally is de klacht, dat vooral crappy aandelen goed gepresteerd hebben: kwaliteitsaandelen hadden het nakijken en dat was niet eerlijk, natuurlijk. Vonden althans de degelijke beleggers, die van oudsher een ‘quality bias' hadden. Maar is dat een terechte klacht? We kwamen immers uit een stressvolle situatie vandaan, waarin vooral degelijke aandelen vertrouwd werden: consumer staples was daarvan als sector het ultieme voorbeeld. Maar wat doe je als die angst verdwijnt en het bordje “einde crisis” oplicht? Dan hoef je dus niet meer zo nodig topkwaliteit te kopen, want krijgen de mindere goden ook een kans op herstel en groei: “the tide will lift all boats”. Waarbij de cyclisch gevoelige boten het eerste los kwamen: vooral de industrials schoten uit hun ankers. Maar ook grotendeels afgeschreven segmenten als Franse autofabrikanten alsmede de telecomsector en de nutsbedrijven zaten in de lift. Qua beurskoers dan want echt florissante berichten kan ik er nog niet bij vermelden. Het schijnt vooral Amerikaans geld geweest te zijn, dat achter de crap-rally zou zitten. Beledigen we daarmee de Amerikaanse belegger? Nee, maar hij durft wel natuurlijk, en als ie komt, dan doet ie het groots en meeslepend, daarvoor ben je tenslotte Amerikaan. Ondertussen schuilt de Hollandse particulier nog altijd achter bergen cash: percentages van 40-50% schijnen heel gewoon te zijn bij de grootste private bank in dit land. Domme HollandersNiet dat de bank dat zo graag wilde, maar de klant is niet uit zijn schuilplaats vandaan te krijgen. En het welbelegde deel van de natie is dan ook nog flink in obligaties opgesloten. Hier is vooral slecht nieuws te melden: voor het eerst sinds 2005, dacht ik, wordt een negatief resultaat behaald op obligaties. Ik zie de gesprekken met de adviseur dit voorjaar al voor me: “-2%, ja, dat zou nog wel eens vaker kunnen gebeuren de komende jaren”. Wat doe je dan, met al die obligaties, al die corporate credits, die veel te gemakkelijk gekochte EM bonds de afgelopen jaren, met al die cash, die steeds minder gaat opleveren nu de rente opnieuw is verlaagd? Dat inhaalslagje kon wel eens een vervolg krijgen, want er zijn nog heel wat mandjes met duiven, die eens een andere kant willen opvliegen. En al zijn aandelen nu weer gemiddeld gewaardeerd en dus niet meer goedkoop, de “Great Rotation” is nog maar net begonnen. Maar de makkelijkste koerswinsten lijken achter ons te liggen. deze column werd eerder gepubliceerd in de decembereditie van IEXProfs magazine Wouter Weijand is chief investment officer (CIO) bij vermogensbeheerder Providence Capital in Bussum. Hij schrijft columns op persoonlijke titel. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies. Deel via:
J. Safra Sarasin Sustainable Asset Management 08:00 "Reshoring biedt mooie kansen voor groene beleggers" Volgens fondsmanager Daniel Lurch van het JSS Sustainable Equity Green Planet fonds van J. Safra Sarasin profiteren met name de duurzaamste bedrijven van de huidige herschikking van de wereldwijde productieketen. Welke dat zijn?
Impactbeleggen 11 apr “Het is fijn om goed te doen” Ook buiten Nederland is impactbeleggen ontdekt. Het Schotse Baillie Gifford bijvoorbeeld lanceerde in 2017 het Positive Change Fund. Vlak voor Pasen was Rosie Rankin, medeverantwoordelijk voor dit fonds, over in Amsterdam voor de tweedaagse Impact Europe Summit in de Beurs van Berlage. Rob Stallinga sprak met haar.
Impactbeleggen 03 apr "Impactbeleggers staan aan de goede kant van de geschiedenis" Hadewych Kuiper, directeur beleggingen bij Triodos IM, is niet onder de indruk van alle berichten dat duurzaam beleggen het beste heeft gehad. "Zo ziet tegenwerking van vooruitgang eruit."
Impactbeleggen 30 jan JSS Green Planet Fund: Kansrijk beleggen in een groene toekomst Beleggen in de toekomst is volgens S. Safra Sarasin beleggen in de groene transitie. Lees meer over het JSS Sustainable Equity Green Planet Fund, dat in de laatste drie jaar niet alleen hard is gegroeid maar ook sterk heeft gepresteerd.
ESG 17 jan ESG is dood, lang leve ESG 2.0! Matt Christensen, hoofd duurzaam en impact beleggen bij Allianz Global Investors, schetst de vijf belangrijkste duurzaamheidsthema's van 2024. Politieke verdeeldheid dreigt het grootste struikelblok te worden.
ESG 01 nov Biodiversiteitsverlies, het megarisico dat slechts enkelen zien Het verlies van biodiversiteit is volgens De Nederlandsche Bank (DNB) een groot risico voor de financiële stabiliteit. Cardano heeft een methode ontwikkeld om dit verlies te meten en zo de beleggingsrisico’s in kaart te brengen. IEXProfs sprak met Dennis van der Putten, Chief Sustainability Officer bij Cardano.