Tien dividendtoppers

In een omgeving met laag rendement op staatsobligaties en lage rentes winnen de dividendaandelen nog altijd aan populariteit. Morningstar constateert wel dat de aandelenmarkten de laatste tijd herstellen, maar dat is zeker geen teken dat de volatiliteit tot het verleden behoort. Integendeel, de schuldencrisis is verre van opgelost, veel ontwikkelde economieën kwakkelen, opkomende economieën struikelen, genoeg om de volatiliteit in de markt te houden.

Beleggers zijn op zoek naar veilige vastrentende waarden, maar met een rendement op Treasuries van 1,85% en een nieuw opkoopprogramma van de Fed ziet de fondsbeheerder weinig potentieel voor verbetering van het rendement op korte en middellange termijn. Zelfs de S&P500 biedt nog meer rendement. Morningstar heeft zijn zoekmachines losgelaten op de Ultimate Stock Pickers en de aandelen eruit geselecteerd die meer rendement leveren dan de benchmark

Verder moeten het aandelen zijn met een stabiele kasstroom en een laag risicoprofiel, die een gezond dividendbeleid hanteren. De top tien bestaat uit: Vodafone, GlaxoSmithKline, ConocoPhilips, Eli Lilly, Novartis, Merck, Intel, Pfizer, Sysco, Philip Morris (zie tabel).

Bill Nygren is een van degenen die waarschuwt beleggers voor deze dividendaandelen. Volgens hem zijn ze te duur en maken beleggers de fout, dat zij de waarderingen negeren en gaan voor rendement, met het idee dat dit hen voor verliezen zal behoeden. Normaal gesproken noteerden dividendaandelen met een korting, maar momenteel is de koerswinstverhouding van de S&P500 12,9 en staat de verhouding voor de top-100 van dividendaandelen op 13,9 keer de verwachte winst. De hoge koers wordt volledig toegeschreven aan het dividend dat zij uitkeren.

Inferieure opkoopprogramma's
Josh Peters, dividend-expert bij Morningstar, geeft toe dat de dividendaandelen goed of zelfs overgewaardeerd zijn. Maar hij ziet geen alternatief in laagrendement aandelen. Daarnaast wijst hij op de besteding van de winsten. Er zijn bedrijven die geen dividend uitkeren, maar het geld verdwijnt in een diepe put van nutteloze acquisities of opkoopprogramma’s van eigen aandelen.

Die opkoopprogramma’s zijn volgens Peters een inferieur alternatief voor dividenduitkeringen. Los van de belastingvoordelen die eraan zitten, heeft een opkoopprogramma niet dezelfde mogelijkheden als dividend. Dividend biedt de belegger een flexibiliteit wat hij doet met het ontvangen geld, herinvesteren of aanwenden voor andere doelen.

Peters ziet bij dividendbeleggen wel een risico in de waarderingen, maar het grootste risico vormt een korting op het dividend. Die dreiging maakt de dividendbelegger een beetje paranoïde. Volgens Peters is er geen sprake van een bubbel in dividendaandelen, zoals sommige mensen bubbels in elke beleggingshoek menen te ontdekken.

Als aandelen te duur worden, verliest daarmee het rendement ook zijn aantrekkingskracht. Het dividend is nooit de aanleiding dat aandelen te veel stijgen. Volgens Peters liggen de waarderingen op niveau of maximaal 10% tot 20% overwaardering.