De wereldeconomie is spannender dan Mission Impossible

Econoom Carsten Brzeski van ING vergelijkt de wereldeconomie met het laatste deel uit de filmserie Mission Impossible. Beide staan bol van de actie en heftige stunts. Er is wel een groot verschil. Bij Mission Impossible is het verhaal onbelangrijk, terwijl die bij de wereldeconomie lastig te volgen is, maar wel super spannend. Aldus Brzeski.

Bij alle actie is voor Europa stilzitten geen optie. Er moet vaart gemaakt worden met een echte financiële unie. De concurrentie moet bevorderd worden en innovatie gestimuleerd. En het belangrijkste is dat het niet zoals in het verleden blijft bij mooie woorden, maar dat echte daden volgen die Europa klaarstomen voor de komende decennia.

Hier een vertaling van het hele opiniestuk:

Filmfan 

“Als fervente bioscoopganger doe ik niets liever dan in een nieuwe film duiken. Zo ben ik onlangs naar het laatste deel van de schijnbaar eindeloze filmserie Mission Impossible geweest: The Final Reckoning.

Tom Cruise trekt hierin nog steeds sprint alsof het 1996 is en hij neemt het op tegen een nieuwe schurk: AI. De film voldoet aan de verwachting: supersnelle stunts, explosies en een plot zo ongrijpbaar dat het net zo goed geheim had kunnen blijven.

Ik verliet de bioscoopzaal uiteindelijk mezelf afvragend waar ik nou precies naar had zitten kijken: veel actie, weinig verhaal. En toen drong het tot me door dat dit vreemd genoeg vertrouwd aanvoelde. Welkom in de wereldeconomie Anno 2025.

Een jaar vol actie

We zijn halverwege een jaar vol actie. Er is geen gebrek aan drama. Sommige ontwikkelingen zijn logisch, andere niet. Maar in tegenstelling tot Mission Impossible heeft de wereldeconomie wel een verhaallijn, niet altijd makkelijk te volgen, maar met verreikende gevolgen.

Laten we het jaar even terugspoelen. Wat kwam er allemaal voorbij: importtarieven - de een wat charmanter dan de ander - marktvolatiliteit, twijfels aan de onafhankelijkheid van de Fed, een verlaging van de Amerikaanse credit rating door Moody’s, torenhoge stimuleringsmaatregelen, stijgende schulden, Amerikaanse deportaties, visumbeperkingen voor buitenlandse studenten, de oorlog in Oekraïne die zijn vierde jaar ingaat en Duitsland dat een ommezwaai bij de begroting maakt met een verdubbeling van de defensie-uitgaven. En dat zijn nog maar de hoogtepunten.

Structurele verschuiving

We hebben hier niet te maken met het zoveelste vervolg van een Hollywood Blockbuster. We zitten midden in een nagelbijtende structurele transitie, waarin het moeilijk is onderscheid te maken tussen wat echt belangrijk is en wat ruis. Er zijn wel enkele thema's die steeds helderder naar voren komen:

1. We hebben te maken met de hoogste wereldwijde tariefniveaus sinds de jaren 30 van de vorige eeuw
2. Er zijn groeiende zorgen onder beleggers over de houdbaarheid van de Amerikaanse schuld
3. De rechtsstaat en het geopolitiek landschap staan wereldwijd onder druk.

Duitsland

Het feit dat Duitsland afstapt van zijn strikte begrotingsregels geeft aan dat Europa zich langzaam bewust wordt van de realiteit dat het voor zijn veiligheid niet langer op de VS kan vertrouwen.

ECB-president Christine Lagarde noemt het niet voor niets een “wereldwijd euro-moment”. Dat is misschien een beetje te Ethan Hunt voor sommigen, maar de boodschap is duidelijk: Europa moet in actie komen.

Geen woorden, maar daden

Maar laten we eerlijk zijn. Dat wereldwijde euro-moment komt er alleen als het niet bij mooie woorden alleen blijft. Daden moeten volgen. Europa moet een volledig geïntegreerde kapitaalmarkt bouwen, een concurrerende en innovatieve economie stimuleren en klaar staan om als wereldwijde achtervang te dienen in geval van crisis, of die nu financieel, geopolitiek of militair is.

Laten we hopen dat er deze keer meer wordt gedaan dan in 2000 met de zogenoemde Strategie van Lissabon, die als doel had om van de EU “de meest concurrerende en dynamische kenniseconomie ter wereld” te maken. We weten allemaal hoe dat is afgelopen.

Dus hoewel de wereldeconomie geen Tom Cruise heeft die aan helikopters hangt, biedt het wel een plot dat de moeite waard is om op de voet te volgen. Overigens komt mijn favoriete Cruise-moment niet uit Mission Impossible, maar uit Magnolia. Maar om parallellen te trekken tussen die film en de huidige economie vereist nog wat extra werk."

Carsten Brzeski