Waarom millennials niks aan obligaties hebben, aandelen zijn beter

Goed gespreide modelportefeuilles spelen een sleutelrol bij institutionele beleggers zoals pensioenfondsen en verzekeraars. De meest populaire mix bestaat uit 60% aandelen en 40% obligaties. Pensioenfonds ABP maakt hier bijvoorbeeld gebruik van. Officieel is hun doelstelling om "een zo goed mogelijk rendement te behalen tegen een aanvaardbaar risico."

Een portefeuille met 60% risicovolle assets (zoals aandelen en vastgoed) en 40% veilige waarden (zoals staatsobligaties) past daar perfect bij. Andere partijen komen soms op iets andere percentages uit.

Bij Brand New Day, dat pensioenen aanbiedt voor zelfstandigen, bevat de neutrale modelportefeuille bijvoorbeeld 50% aandelen en 50% obligaties. Voor wie meer offensief wil beleggen wordt een verhouding van 70/30 geadviseerd.

Meerdere factoren

Wat het beste is, hangt van meerdere factoren af. Hoe hoog is iemands inkomen? Wat is het doel van de belegging? Is het puur voor het pensioen of wordt er ook gespaard voor iets anders, bijvoorbeeld de kinderen of een huis?

Een factor die vaak wordt onderbelicht is de leeftijd, zegt Trent Smalley, een vermogensbeheerder bij JSPM. Jonge mensen hebben in zijn ogen niks aan obligaties, tenzij ze extreme angst hebben voor verliezen.

“De functie van obligaties is om de volatiliteit van een portefeuille te verminderen. Maar als je jong bent, doet dat er niet toe”, zegt hij in een podcast voor Yahoo Finance. Met een 60/40-portefeuille laten jonge mensen volgens hem een enorme kans liggen.

Obligaties blijven ver achter

De Amerikaanse S&P 500-index is een perfect voorbeeld. In de 30 jaar tussen 1993 en 2023 zou een belegger met een investering in deze index een rendement hebben gehaald van 9,9% op jaarbasis, ervan uitgaand dat alle dividenden worden herbelegd.

Over dezelfde periode had een belegger in de Bloomberg US Aggregate Bond index een rendement gehaald van slechts 3,3% op jaarbasis. 

Daar komt nog bij dat obligaties niet zo defensief zijn als vaak wordt beweerd. 2022 was bijvoorbeeld voor obligaties net zo’n rampjaar als voor aandelen. “In tijden van hoge inflatie en een stijgende rente bieden obligaties niet het vangnet dat ze in het verleden boden.”

Generatie Z

Smalley gaat ervan uit dat een millennial of iemand uit de Z-generatie ook helemaal geen vangnet nodig heeft, zeker niet als hij of zij goede arbeidsvooruitzichten heeft. Gespaard wordt er voor later, bijvoorbeeld elke maand 100 euro uit het vaste inkomen.

Als er dan een aandelenjaar tussen zit waarin 20% verloren gaat, is dat niet erg zolang het eindresultaat over 20 of 30 jaar maar positief is. Hoe verder de tijdshorizon weg is, des te minder nut heeft het om defensief te beleggen.