Recordregen op de beurs; niks geks aan

De aandelenbeurzen snellen wereldwijd van record naar record. De Amerikaanse Nasdaq-index behoort sinds begin 2020 met zijn technologiefondsen tot de absolute top met een rendement van tegen de 90%. Maar ook de MSCI World zit sinds dat eerste coronajaar, waarin zoveel gebeurde, op een totaal rendement van 60%. De enige echte tegenvaller komt uit de emerging markets, waar China en Brazilië ver verwijderd zijn van hun recordniveaus.  

Dat valt allemaal te lezen in het rapport It’s Raining Records – Time to Add Some Perspective van Aegon Asset Management.

Sommige mensen vinden de recordregen verdacht. Toch komt Aegon AM tot de conclusie dat er historisch gezien niks raars is aan de hoge rendementen van de laatste vier jaar. Het zijn volgens de auteurs Jordy Hermanns en Jacob Vijverberg eerder zwakke beursfases zoals in de jaren 60 en 70 die vreemd zijn.

Indian Summer

De koerswinsten zijn deels ook goed te verklaren. Zeker het afgelopen jaar lijkt het er steeds meer op dat we weer een nieuwe fase krijgen met lage inflatie en gematigde groei. Als dat uitkomt dan kunnen de Fed en ECB hun nu nog vrij hoge rentetarieven verlagen. Op de beurs wordt zo'n situatie ook wel liefkozend een Indian Summer genoemd.

Winsten blijven achter

Wat volgens de auteurs wel te bedenken geeft, is dat de bedrijfswinsten minder hard groeien dan de koersen. Een dergelijke situatie is meestal niet lang vol te houden. Dus óf de winsten moeten de komende jaren omhoog, of de koersen omlaag.

Alleen zo kan de koers-winstverhouding terug worden gebracht naar een niveau dat in lijn is met het langetermijngemiddelde van de afgelopen 125 jaar. Dat ligt ergens tussen de 15 en 20 voor de MSCI World, terwijl we nu boven de 30 zitten.

Het regent niet overal records

De grote technologiefondsen springen het meest in het oog bij de recordregen. Aandelen als ASML in Nederland, TSMC in Taiwan en natuurlijk de grote jongens uit de VS zoals Microsoft, Apple, Nvidia, Amazon, Meta, Alphabet, Tesla en Netflix lijken bijna bovennatuurlijke krachten te hebben.

Maar ook op de rest van de beurs valt er weinig te mekkeren. De enige echt grote uitzondering zijn de emerging markets die omlaag getrokken worden door China en Brazilië. Hermanns en Vijverberg gaan de continenten een voor een af.

VS

De Dow Jones in de VS is misschien niet het meest sprankelende voorbeeld van winstgevendheid voor beleggers. Toch zijn er nog altijd veel mensen die kijken naar een van de oudste indices ter wereld. En records zijn er. De Dow ging in mei voor het eerst door de magische grens van 40.000 punten.

De  “tech-heavy” Nasdaq staat zoals gezegd bijna 90% boven het niveau van 1 januari 2020 en de S&P 500 63%.

Japan en Europa

De Japanse beurs heeft dit jaar waarschijnlijk het oudste landenrecord ter wereld gebroken. De Nikkei 225 brak dit jaar door de grens van 39.000. Dat was voor het eerst sinds december 1989. Een absolute mijlpaal.

In Europa zijn de belangrijkste twee indices - de MSCI Europe en Stoxx 50 - allebei op recordkoers. De MSCI is er dit jaar al een keer doorheen gegaan. De Stoxx 50 heeft nog een klein stukje te gaan om het record van 2020 te breken.

Maar regionaal zijn er grote verschillen. Duitsland en Frankrijk gaan bijvoorbeeld als een speer, terwijl de macro-economisch eigenlijk beter presterende landen Italië en Spanje nog ver verwijderd zijn van hun all-time highs uit 2007. Dat heeft alles te maken met de krediet- en eurocrisis toen Zuid-Europa harde klappen kreeg. 

De AEX zit ook op recordkoers met een puntenstand boven de 900 en daar komen de dividenden nog bij, die elk jaar hoger uitvallen. Opvallend is dat de middelgrote en kleine fondsen op de beurs van Amsterdam ver achter blijven bij de largecaps. Dat is een trend die volgens Hermanns en Vijverberg wereldwijd geldt.

Gemengd beeld opkomende markten 

Een dissonant bij de recordregen van de laatste twee jaar zijn de emerging markets. De MSCI EM-index zit nog altijd zo’n 25% onder de piek van 2021.

Het is vooral China dat tegenvalt. De MSCI China zit meer dan 50% onder het topniveau van 1993. Sinds 2021 heeft deze beursgraadmeter 40% van zijn waarde verloren. Bij een zwaargewicht als China tikt dat aan.

Een soortgelijke trend kent de MSCI Brazilië die in mei 2008, vlak voor de kredietcrisis, zijn hoogste niveau aantikte. De index zit ongeveer 65% onder het niveau van toen. 

De MSCI Indië is daarentegen wel lekker bezig en heeft dit jaar met een plus van ruim 11% al een paar keer nieuwe records neergezet. Hetzelfde geldt voor Taiwan, aangedreven door zwaargewicht TSMC, en de beurs van Mexico.

Drie andere bekende emerging markets Zuid-Korea, Zuid-Afrika en Indonesië vallen tot dusver tegen.

Voor Hermanns en Vijverberg geeft dat nog maar weer eens aan dat er binnen de emerging markets (om maar niet te spreken van frontier markets) enorme verschillen zijn qua economische, politieke en marktdynamiek.