Richards, die voordat hij in de assetmanagementindustrie terecht kwam aan de kant van de toezichthouder werkte, vertelt hoe ze op zijn afdeling te werk gaan.
“We hebben nu al 258 miljoen datapunten in onze Responsible Investment (RI) Rating tool. En dat past niet in Excel, dus we moeten onze ESG-data filteren, we kunnen niet alle data verzamelen van alle 20.000 bedrijven in ons universum. En die hebben we ook niet nodig. Maar hoe kom je aan de juiste data? En hoe houdt je de data up-to-date? De meeste assetmanagers besteden het meeste tijd aan het binnenhalen van data. Daarna moet die data geanalyseerd worden en vervolgens kijken ze hoe ze waarde kunnen creëren met de berg data die ze hebben. Als je deze werkwijze in een piramide zet, dan heb je een gewone piramide. Ik ben voorstander van de omgekeerde piramide. Assetmanagers moeten niet de meeste tijd besteden aan het binnenhalen en analyseren van data. Dat kan allemaal geautomatiseerd worden. Het gaat om welke waarde zij uit de data kunnen halen, welke meerwaarde data heeft voor portefeuilles. Daar zorgen zij voor toegevoegde waarde.”
Hoe doen jullie dat?
“Wij gebruiken om te beginnen alleen data die gebaseerd is op bewijs. We gebruiken daarvoor uitgebreid geteste wetenschappelijke modellen die kijken naar toekomstige risico’s en rendementen. Vooral dat laatste is belangrijk, want terugkijken met ESG-data kan niet zover. Die data is er niet. Tot ongeveer 2007 terug is de data betrouwbaar. Daarna zijn er teveel gaten in de reeks. ESG-data is er in overvloed, maar ESG-data is niet fundamenteel, niet evidence based. Duurzaam beleggen is beleggen met een missie, heel vaak wordt dat niet of slecht uitgedrukt in cijfers. Daarbij komt; aanbieders van duurzame ratings doen allemaal wat anders. Ze gebruiken allemaal andere data, die niet te vergelijken is. Er is dus geen grote gemene deler voor ESG-data.”
Hoe is dit probleem te omzeilen?
“Doe een ESG-analyse met discipline. En zie ESG ook niet als eindpunt, maar als een stukje van de puzzel die de portefeuille vormt. Er is een mismatch tussen het gebruik van ESG-data en portefeuilleopbouw. Een klant kan een bepaald idee hebben en ESG daarin willen passen. Dat werkt niet. Omgedraaid is beter; uitgaan van de portefeuille en ESG daarin implementeren. En welk risico hoort daarbij? ESG-beleggen is constant in beweging. Daar horen steeds nieuwe kansen en beleggingsproducten bij. En hoe reageren bedrijven waarin wordt belegd op nieuwe regelgeving? Welke kansen krijgen zij, grijpen zij? Dat is van grote invloed op de portefeuille en het bijbehorende risicomanagement.”
Hoe zien jullie ESG-beleggen?
“Wat is het doel van een belegger? Wil hij beleggen in bedrijven die bepaalde waarden aanhangen? Zoals goede zorg voor werknemers en dus goede arbeidsvoorwaarden? Of wil een belegger het verder trekken en hebben ze ook oog voor goede diversiteit onder het personeel, goede scholing en bedrijven met hun corporate governance op orde? Dit is écht ESG-beleggen. Of, kiest hij voor de duurzame opportunity. Daarmee bedoel ik bedrijven die groeien, nieuwe banen creëren en nieuwe mensen toevoegen aan de beroepsbevolking, aan de economie.”
Hoe meten jullie deze drie verschillende manieren van kijken naar duurzaam beleggen?
“Wat wij vooral doen is klanten inzicht geven in wat ze kunnen doen en hoe dat past binnen hun portefeuille. Wij gebruiken de beste academische modellen, kijken in welke sectoren en bedrijven we willen investeren en daarna kijken we hoe duurzaam onze beleggingen zijn. Uit onderzoek blijkt dat er een groot verschil zit tussen bedrijven met een lage ESG-rating en die met een hoge. Van aandelen met slechts een duurzame ster zal een kwart zeker weten underperformen ten opzichte van de index. Van het aandeel met vijf duurzame sterren zal de meerderheid het beter doen dan de benchmark. Maar het blijft zaak goed op te blijven letten. Kijk naar de energiesector. Daarin zitten de nodige duurzame bedrijven, maar dat zijn niet altijd de beste bedrijven. Er zijn de nodige zonne-energiebedrijven failliet gegaan. Dus hanteer bij duurzaam beleggen geen dogmatische benadering, maar een pragmatische.”