Cryptovaluta hebben nog een lange weg te gaan voordat ze universeel worden geaccepteerd. Dat zegt Frances Hudson, Global Thematic Strategist van Aberdeen Standard Investments.
“Regeringen en centrale banken zullen hun monetair beheer en toezicht nooit opgeven.”
Woordenstrijd
De epistels waarin de voor- en tegenstanders van cryptovaluta bestaansrecht elkaar te lijf gaan, groeit met de dag. Voorlopig lijken de believers aan het langst eind te trekken. Tenminste, als de koers van bitcoin als maatstad geldt. De waarde van de munt steeg alleen dit jaar al met meer dan 500%.
Maar Hudson heeft zo haar bedenkingen: “De hype over de bitcoin leidt tot een bubbelachtige prijsontwikkeling. Ik word liever niet betaald in bitcoins.”
Vertrouwen is een van de belangrijkste voorwaarden waaraan een betaalmiddel moet voldoen. Daarnaast is constante liquiditeit in de markt een vereiste om prijsstabiliteit te waarborgen. Maar de exponentiële prijsstijgingen en de bij vlagen daarop volgende ineenstortingen, maken het lastig om met een munt als bitcoin transacties in de échte wereld uit te voeren.
Wat is bitcoin waard?
Afgelopen week bereikte de bitcoin op een koers iets boven 7850 dollar zijn voorlopig hoogtepunt om vervolgens binnen enkele dagen met meer dan 25% te dalen. Hudson: “Ik kan me niet voorstellen dat veel mensen willen betalen met iets waarvan de waarde elke dag weer een groot vraagteken is.”
Als reden voor de recente scherpe daling wordt het uitstel van de deze week geplande split van de bitcoin genoemd. Hudson: “Een split ontstaat wanneer een bepaalde groep programmeurs zich niet kan vinden in een voorgestelde wijziging in het protocol. Dan wordt de munt gesplitst, waarbij de strijd uiteindelijk uitmondt in een populariteitswedstrijd tussen de verschillende versies. Dat maakt het voor mensen alleen maar nog verwarrender."
Als tieners de baas zijn
Hudson ziet vooral veel potentie in de blockchaintechnologie achter cryptovaluta, maar zij denkt niet dat de bitcoin uiteindelijk als valutawinnaar uit de bus zal komen.
“Blockchaintechnologie kan worden ingezet voor een effectievere registratie, duidelijkere traceerbaarheid en betere transparantie van transacties. Maar regeringen en centrale banken zullen hun soevereiniteit nooit opgeven en er alles aan doen om te voorkomen dat het beheer over, en toezicht op, het geld in omloop in handen komt van in hightech gespecialiseerde tieners.”
Dat kunnen autoriteiten doen door het simpelweg verbieden van de handel in bitcoins of van de introductie van nieuwe computermunten (Initial Coin Offerings, IPO’s), zoals China laatst afkondigde.
Maar autoriteiten kunnen ook besluiten om zelf digitale munten te introduceren en op die manier een toezichthoudende vinger in de pap te houden. China, Singapore en Rusland onderzoeken reeds de mogelijkheden van door de centrale bank gesponsorde uitgifte van crypotvaluta.
Veiligheidsproblemen
Hudson brengt het veiligheidsaspect ter sprake: “Encryptie is een van de grote uitdagingen voor virtuele munten. Om het systeem te beschermen tegen cyberaanvallen, is een hoog coderingsniveau nodig. Daarom zie je dat technologiebedrijven steeds meer betrokken raken. Het Taiwanese TSMC genereert inmiddels de helft van zijn computeromzet uit geavanceerde mining-toepassingen. Maar er kleven meer problemen aan een toezichtloze cryptovaluta, waaronder de associatie met het witwassen van geld."
De anonimiteit van de elektronische handel in bitcoins heeft daarbij al een meer tastbare weg gevonden in de vorm van bitcoin-pinautomaten. Nederland heeft dit jaar een tiental apparaten geplaatst waar je – tot 15.000 euro anoniem – contant geld kunt storten dat vervolgens wordt omgewisseld voor bitcoins en bijgeboekt in je digital wallet.
Bovendien is diezelfde digitale portemonnee gevoelig voor hacking-activiteiten; weet iemand je paswoord te achterhalen en vervolgens je bitcoins te transfereren, dan kan geen enkele toezichthoudende instantie helpen om je computergeld terug te halen.
Alternatief voor goud?
Hudson: “Er is eerder ook al eens sprake geweest van fraude bij bitcoin-handelsplatformen, dus niet alle deelnemers aan dit grote experiment zijn ethische individuen.” Hudson haalt ook nog een paradoxaal voorbeeld aan van de marktverstorende werking door een te véél aan transparantie.
“Het uitvoeren van zeer grote transacties wordt in financiële markten soms vertraagd om verstoring van een markt te voorkomen. Het is met een door blockchain gestuurde order niet langer mogelijk om dergelijke transacties onder de radar te houden. Elk aspect van iedere transactie wordt meteen vastgelegd, waardoor deelnemende partijen meteen op de hoogte zijn van wat er gaande is. Dat zou bij een grote verkooporder gemakkelijk tot paniek kunnen leiden.”
Hudson constateert wel steeds meer acceptatie voor crypotvaluta. Op de Chicago Mercantile Exchange (CME) kan bijvoorbeeld voor het jaareinde al in futures op bitcoins worden gehandeld. “Maar stel je voor dat we straks een cryptovaluta hebben, die overal aanvaardbaar is en wordt geaccepteerd. Dan zou deze misschien ooit een gevaar kunnen vormen voor goud als traditionele veilige haven tegen valutarisico. Het moet niet gekker worden!”, sluit Hudson lachend af.