Wat is de grote gemene deler in de vele outlookrapporten voor 2019 die in de mailbox van IEXProfs ploften? Dat professionele beleggers voor volgend jaar meer risico's zien dan in 2018.
Op zichzelf is dat niet opmerkelijk. Eind vorig jaar gingen assetmanagers er ook al vanuit dat 2018 een volatieler beleggingsjaar zou worden dan 2017. En nu wordt 2019 het jaar waarin beleggers met nog meer risico's te maken krijgen.
Welke zijn dat allemaal? De belangrijkste risico's van 2019:
- Op 29 maart stapt het VK uit de EU
- Het probleem Italië
- Maar elders zijn de schulden ook torenhoog. Let op China!
- Handelsoorlog tussen VS en China
- Afkoelende economieën overral, met name in de VS
- Onenigheid tussen het Westen, Turkije en Rusland
- Vergrijzing in Europa en Japan
- Oplopende inflatie
- Oplopende rentes
- Maar desondanks weinig mogelijkheden voor centrale banken om effectief in te grijpen als het mis gaat
Beheersbaar risico
“Het aantal risico’s is ongebruikelijk groot,” zegt Peter Westaway, Vanguard’s Chief Economist Europa. “En die hoeven niet eens werkelijkheid te worden om toch een negatief effect te hebben.”
"2019 wordt niet het jaar van een plotselinge inflatiegolf"
En daar slaat de Vanguard-econoom de spijker op zijn kop. Wat zwaar gaat wegen in het nieuwe jaar is de stemming onder beleggers, en hoe die plotseling kan omslaan. “Stuk voor stuk zijn de risico’s beheersbaar, maar niet als ze samenvallen.”
Weinig aan de hand
NN IP vindt de risico-aversie wat overdreven. Uit diens onderzoek naar risicosentiment onder professionele beleggers blijkt dat zij inderdaad van plan zijn om komend jaar eerder minder dan meer risico te nemen. “Het enthousiasme onder beleggers om meer risico te nemen, is inderdaad niet zo groot”, meent CIO Valentijn Van Nieuwenhuijzen.
Ten onrechte, zegt hij er meteen bij. “Want 2019 wordt niet het jaar van een plotselinge inflatiegolf en ook niet het jaar waarin monetaire verkrapping echt zijn beslag krijgt.”
Portefeuille beschermen
Hoe kunnen beleggers hier op inspelen en hun portefeuille (een beetje) beschermen tegen dit stuwmeer van potentiële problemen? Cash. Uit cijfers van Alpha Research blijkt dat deze assetcategorie al sinds afgelopen zomer overwogen is.
Beleggers verkochten in oktober massaal aandelen- en obligatiefondsen en parkeerden de opbrengst in geldmarktfondsen, aldus Detlef Glow, hoofd research van fondsenanalist Lipper. En de cashoverweging zal naar verwachting in 2019 verder oplopen. De MSCI All Country World Index gaat volgend jaar weinig tot niets opleveren, voorziet Pictets hoofdstrateeg Luca Paolini.
“Dat is vooral te danken aan de Amerikaanse aandelenmarkt, één van de duurste ter wereld. Daar zorgen een te verwachten draai in vertrouwen én de mogelijkheid van verdere monetaire verkrapping voor uitdagende omstandigheden.”
Aandelen VS verkopen
Robeco is geleidelijk aan Amerikaanse aandelen aan het verkopen, omdat die geen noemenswaardige risicopremie meer opleveren. Léon Cornelissen, chef-econoom bij Robeco: “Wij willen het percentage terugbrengen van 65 naar 60% van onze aandelenportefeuilles en misschien nog iets minder.”
Begin 2016 verkocht Robeco voor de zekerheid al flink wat Britse ponden. Dat pakte goed uit toen de Britse bevolking in juni 2016 in meerderheid vóór een brexit stemde. Morgan Stanley gooit de adviezen van afgelopen jaar helemaal overboord.
De VS moeten zich opmaken voor een stagnerende economie. De dollar en groeiaandelen hebben hun hoogtepunt bereikt, terwijl opkomende markten en waardeaandelen juist een comeback kunnen maken. Over het algemeen zijn aandelen echter af te raden, vanwege de verwachte wereldwijde groeivertraging in combinatie met een oplopende inflatie.
"Eén uitzondering op alle donderwolken die boven de markt hangen: China"
Winsten in de lift
“Voor beleggers bekent dat: blijf weg bij Amerikaanse bedrijfsobligaties en aandelen, verhoog de cash-reserves en zoek naar kansen in opkomende markten,” aldus de assetmanager. Misschien is er één uitzondering op alle donderwolken die boven de markt hangen: China.
In dat land is niet de export, maar de binnenlandse consumptie de belangrijkste katalysator geworden van de economische groei. Het megaland is dus minder afhankelijk geworden van het buitenland – van de VS en de boze Trump.
Ja, de economische groei zwakt er wat af, maar de bedrijfswinsten zitten nog steeds in de lift. En problemen in China zitten mogelijk al helemaal in de koersen verwerkt. Emerging markets hebben het dit jaar over het algemeen, tegen de verwachting in, slecht gedaan. Die zouden wel eens kunnen herstellen in 2019.
Positief risico China
“Ik beschouw de Chinezen eerder als een positief risico,” zegt Ivan Moen, CIO van Optimix. “De Chinese overheid zal meer fiscaal gaan stimuleren en banken desnoods verplichten op aandelen op te kopen.” Een Chinese variant op quantitative easing, dus.
Maar beleggers hoeven tegenvallers in Europa ook niet zo erg te vrezen, aldus NN IP. Van Nieuwenhuijzen: “Europa heeft het in zich om de groei weer wat aan te laten trekken. Het consumentenvertrouwen staat zo’n beetje op het hoogste punt van deze eeuw en de werkloosheid is in veel landen erg laag.”
En de problemen met Italië dan? “Als we iets hebben geleerd de afgelopen tien jaar, dan wel dat politieke crises over het algemeen niet tot economische crises leiden,” zegt Van Nieuwenhuijzen.
"Politieke crises leiden over het algemeen niet tot economische crises"
2020 en daarna
Misschien kunnen we over een jaar een deel van dit verhaal wel recyclen. De schuldenberg is dan heus nog niet opgelost, de vergrijzing nog een stukje erger geworden, de centrale banken zullen niet de rente veel meer hebben verhoogd en zouden Trump en Xi tegen die tijd vrienden zijn?
Bijna geen enkele assetmanager verwacht een recessie in 2019, maar 2020 zou wel eens het jaar kunnen worden dat de Amerikaanse groeimotor echt gaat haperen. Morgan Stanley houdt het op een kans van 30% kans op een recessie dat jaar, Larry Summers, voormalig Amerikaans minister van Financiën, op 50%.
Maar misschien komt er in 2020 wel een recessie omdat beleggers allemaal denken dat die er komt, schreef de Washington Post terecht. De eerste recessie in jaren als gevolg van een selffulfilling prophecy in plaats een van de vele risico's waar iedereen zo bang voor is.