High inflation blues Monetair econoom Edin Mujagic ziet grote overeenkomsten tussen nu en 50 jaar geleden, het startpunt van een hardnekkige inflatiegolf. 28 mei 2021 09:00 • Door Edin Mujagic Ketchup. Tandpasta. Kwikzilver. Nee, dit is niet het begin van mijn boodschappenlijstje – zou ook niet weten waar je kwikzilver zo kunt aanschaffen, laat staan waar ik het voor nodig zou hebben – maar onthoud even die drie items. Na een lange tijd is inflatie weer eens hot topic onder economen, beleggers, analisten én beleidsmakers. Dat betekent ook dat u elke dag wel beschouwingen kunt lezen over waarom de inflatie wel of juist niet verder zal stijgen. Ik heb daar ook op deze plek over geschreven en ben niet van plan dat nog eens dunnetjes over te doen vandaag. Maar ik wil het wél over dat onderwerp hebben! Ik doe dat in een tweeluik. Hierbij het eerste deel. Inflatie is net als ketchup en tandpasta Het is hier waar ketchup, tandpasta en kwikzilver in het spel komen. Wat die items gemeenschappelijk hebben, is dat ze allemaal gebruikt zijn om inflatie mee te vergelijken. Wat doe je als er maar geen ketchup uit de fles wil komen, hoewel je duidelijk ziet dat er voldoende in de fles zit? De fles omgekeerd houden en hard en herhaaldelijk op de bodem meppen. De eerste paar keer gebeurt er niets, maar houd het lang genoeg vol en ja hoor, de ketchup vliegt eruit. Vaak komt er veel meer uit dan gewenst. Zo werkt het ook met inflatie. Dat er al jarenlang voldaan wordt aan de belangrijkste voorwaarde om inflatie te krijgen, namelijk te veel geld drukken, maar dat de inflatie nog steeds laag is, wil dus níet zeggen dat die inflatie er niet komt. Dat gelddrukken kan gezien worden als meppen op de bodem van de ketchupfles. Als de inflatie er dan eenmaal komt, dan verandert ketchup, qua vergelijking dan, ineens in tandpasta. Karl Otto Pöhl, een voormalig president van de Duitse centrale bank, vergeleek inflatie namelijk ooit met tandpasta, omdat die, eenmaal uit de tube, niet zomaar terug in de tube kan woden geduwd. Dure operatie Een pessimist ziet overigens geen tandpasta – die kun je nog terug in de tube krijgen maar vraag niet hoe – maar kwikzilver. Denk aan een ouderwetse thermometer. Als die brak, dan ontsnapte het kwik dat erin te vinden was. Kwik oprapen is haast onmogelijk en proberen de druppels met de hand te pakken is gevaarlijk, omdat kwik giftig spul is. De druppels gaan na enige tijd verdampen en dan zit er niets anders op dan experts erbij te halen om de ruimte te ontsmetten, een nogal dure grap. Hetzelfde geldt voor inflatie. Die heeft de neiging met met enige vertraging te ontstaan. Als die ontstaat en niet tijdig wordt aangepakt, dan zit er niets anders op dan de economische evenknie van het ontsmetten van een ruimte met verdampt kwikzilver toe te passen. Ook dat is een dure en langdurige operatie. Paul Volcker, tussen 1979 en 1987 voorzitter van de Fed, was een centrale bankier die ermee te maken kreeg. Ik zie zijn gezicht nog voor me toen ik hem vroeg hoe lastig het was om de inflatie van ruim 15 procent terug in het hok te krijgen. Elke keer als we elkaar spraken, stelde ik hem die vraag en élke keer was aan zijn gezicht af te lezen hoeveel pijn dat kostte. Terug naar 1971 Wat ik nu zie, is voor een deel te vergelijken met wat zich afspeelde vanaf 1971. Toen waren beleidsmakers namelijk ook overtuigd dat de inflatie niet uit de hand zou lopen en mocht dat toch zo zijn, dan zouden zij deze snel en pijnloos terug in het hok krijgen. 1971 is mede daardoor een keerpunt in onze monetaire historie, voor mij zelfs de reden mijn nieuwste boek zo te noemen: Keerpunt 1971. Nu, inmiddels 50 Jaar later zijn de centrale bankiers een stap verder gegaan en dansen elke dag hun inflatiedans in de hoop dat morgen de prijzen van alles veel hoger zullen liggen dan vandaag. Als dat lukt, dan zou het me niet verbazen als het liedje High inflation blues van country-zanger Moe Bandy uit 1977 een comeback maakt. Het liedje begint met ‘Tryin’ to make a livin’ it’s harder every day…’ Op www.1971.nu vindt u u meer informatie over Keerpunt 1971, het nieuwste boek van Edin Mujagic. Edin Mujagic is hoofdeconoom van OHV Vermogensbeheer en is gespecialiseerd in (de gevolgen van) het beleid van de centrale banken. Hij heeft verschillende boeken op zijn naam staan, waaronder "Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen" en "Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816". Hij studeerde monetaire economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij schrijft op persoonlijke titel. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
Assetallocatie 08:00 De succesvolle terugkeer van de 60/40-portefeuille Ewout van Schaick van het multi-asset-oplossingen-team van Goldman Sachs AM heeft grote verwachtingen van portefeuilles die bestaan uit 60% aandelen en 40% obligaties. Zowel voor aandelen als obligaties zijn de vooruitzichten zonnig. Mochten markten desondanks corrigeren, dan biedt de 60/40-portefeuille de spreidingsvoordelen om de klap te verzachten.
Assetallocatie 27 mrt Cash is meer king dan ooit In Europa kan een belegger dit jaar met een mix van cash en kortlopende leningen bruto tussen de 3% en 4% verdienen. Waarom dan nog risico's nemen met obligaties en aandelen, zo vraagt Alain Richier van Ostrum Asset Management zich af.
Assetallocatie 25 mrt Rabobank surft mee op recordgolf Rabobank heeft geen last van hoogtevrees. Aandelen blijven favoriet boven obligaties. De bank ziet zich gesteund door de hoge winstgroei en de historie: records komen immers zelden alleen.
Assetallocatie 21 mrt Geef uw portefeuille een boost! Yvo van der Pol, hoofd Benelux & Nordics bij PGIM Investments, is bijzonder gecharmeerd van de meer risicovolle obligaties, aandelen met sterke groeimogelijkheden en datacenters.
Assetallocatie 21 mrt U zoekt een sterk presterend mixfonds? Het is volgens Thomas de Fauw van Morningstar essentieel voor beleggers om de strategie, het proces en de beloften van fondsmanagers van mixfondsen te doorgronden.
Assetallocatie 20 mrt “Dit is een positief verhaal” Karen Ward, hoofd beleggingsstrategie EMEA bij JP Morgan AM, ziet dit jaar zonnig in, voor de Europese economie en voor Europese aandelen in het bijzonder. Ook China zou wel eens positief kunnen verrassen. Komen deze optimistische verwachtingen niet uit, dan houden obligaties en private beleggingen het portefeuillescheepje wel recht.