Eurozone is dé grens overgestoken Dat er Europese staatsobligaties komen, is goed voor beleggers en voor de euro. Maar, wat kost het om het eurohuis stabieler te maken en gaat dat wel lukken, vraagt Edin Mujagic zich af. 29 mei 2020 10:15 • Door Edin Mujagic In de populaire Britse sitcom Only Fools and Horses, met de legendarische Del Boy als kleine Londense sjacheraar, is er een aflevering waarin de hoofdrolspeler failliet wordt verklaard. In een gesprek met zijn broer en mede-sjacheraar Rodney, zegt Del Boy dat zijn kredietwaardigheid “zo laag is dat hij zelfs met geld niet kan betalen in winkels.” Die kant op ging het ook met enkele eurolanden, vooral Italië. De staatsschuld was zeer hoog en nam met het uur met ettelijke miljoenen euro toe. Ondertussen was het terugverdienvermogen - hoe hard de Italiaanse economie kan groeien - laag én dalend. Ofwel: een perfect storm was zich aan het ontwikkelen. Het was een kwestie van tijd voordat de kredietwaardigheid van Italië verder zou verslechteren. Gezamenlijke schulden De rente was al die tijd echter laag, vooral dankzij de ECB die staatsobligaties van eurolanden, en met name van Italië, in grote getale opkocht. De laatste tijd dreigde de rente te stijgen en zo de toch al precaire situatie voor Italië verder te verergeren. Italië, tezamen met enkele andere landen, pleitte voor gezamenlijke schulden in de eurozone, de zogeheten eurobonds. En een transferunie op het continent. Landen die hun financiën (meer) op orde hadden, wezen elk voorstel in die richting af. En toen kwam de coronacrisis. Net als bij de invoering van de euro was er iets onverwachts nodig om het verzet te breken. Eind jaren 80 was dat de val van de Berlijnse Muur. Daarmee kwam de vervulling van dé Duitse wens, hereniging van oost en west, binnen handbereik. Net op het moment dat Duitsland elke hoop daarop had verloren. Nieuwe oplossing Frankrijk stond die wiedervereinigung alleen toe als Duitsland zijn D-mark zou inruilen voor een gemeenschappelijke munt. Parijs ijverde daarvoor sinds begin jaren 70 en had de hoop om van die vermaledijde mark af te komen inmiddels opgegeven. De uitbraak van het coronavirus en de economische schade daarvan, zorgt nu voor een einde aan het Duitse verzet tegen eurobonds en de transferunie. De Europese Commissie zal voor honderden miljarden euro's aan EU-staatsobligaties uitgeven. Belangrijker nog is dat er figuurlijk een grens is overgestoken. Het principe dat de EU geen staatsobligaties voor gezamenlijke rekening zou uitgeven, is eraan gegaan. Het is zo goed als zeker dat bij elke economische tegenslag in de toekomst, een deel van de oplossing een nieuwe ronde EU-obligaties zal zijn. Euro wordt belangrijker Voor beleggers is dit goed nieuws. Zij krijgen de mogelijkheid in een echt brede Europese obligatiemarkt te beleggen. Dat zal ook het aanzien van de euro in de wereld helpen. In combinatie met de economische en politieke situatie in de VS en de steeds duidelijkere wens van de rest van de wereld voor een alternatief voor de dollar, zal dit de rol van de Europese munt op het wereldtoneel vergroten. Een van de zaken waar beleggers reikhalzend naar uitkijken, is welke rente eurobonds zullen geven. Grote kans dat die ergens tussen de Duitse en Italiaanse rentes zal liggen. De Italiaanse, Spaanse, Portugese rentes daalden op het nieuws. Die van Duitsland stegen. Het zou mij niet verbazen als uiteindelijk de rentes in de sterke eurolanden zoals Duitsland en Nederland op termijn door de eurobonds zullen stijgen. Dat is de prijs voor de verbouwing die eurohuis stabieler moet maken. Maar of dat zal lukken? Durven is winnen Een van de zaken waar ik naar uitkijk is hoe de rente op EU-staatsobligaties zich zal verhouden tot die op Duitse staatsobligaties. Daarmee zal de markt aangeven of en hoeveel vertrouwen er is in de nieuwe koers van de eurozone. De spread tussen Bunds en eurobonds wordt de nieuwe indicator voor de overlevingskans van de euro. "He who dares, wins" is de lijfspreuk van Del Boy. De sjacheraar durft keer op keer, maar wint nooit. En de eurozone? Edin Mujagic is hoofdeconoom van OHV Vermogensbeheer en is gespecialiseerd in (de gevolgen van) het beleid van de centrale banken. Hij heeft verschillende boeken op zijn naam staan, waaronder "Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen" en "Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816". Hij studeerde monetaire economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij schrijft op persoonlijke titel. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
J. Safra Sarasin Sustainable Asset Management 18 apr "Reshoring biedt mooie kansen voor groene beleggers" Volgens fondsmanager Daniel Lurch van het JSS Sustainable Equity Green Planet fonds van J. Safra Sarasin profiteren met name de duurzaamste bedrijven van de huidige herschikking van de wereldwijde productieketen. Welke dat zijn?
Impactbeleggen 11 apr “Het is fijn om goed te doen” Ook buiten Nederland is impactbeleggen ontdekt. Het Schotse Baillie Gifford bijvoorbeeld lanceerde in 2017 het Positive Change Fund. Vlak voor Pasen was Rosie Rankin, medeverantwoordelijk voor dit fonds, over in Amsterdam voor de tweedaagse Impact Europe Summit in de Beurs van Berlage. Rob Stallinga sprak met haar.
Impactbeleggen 03 apr "Impactbeleggers staan aan de goede kant van de geschiedenis" Hadewych Kuiper, directeur beleggingen bij Triodos IM, is niet onder de indruk van alle berichten dat duurzaam beleggen het beste heeft gehad. "Zo ziet tegenwerking van vooruitgang eruit."
Impactbeleggen 30 jan JSS Green Planet Fund: Kansrijk beleggen in een groene toekomst Beleggen in de toekomst is volgens S. Safra Sarasin beleggen in de groene transitie. Lees meer over het JSS Sustainable Equity Green Planet Fund, dat in de laatste drie jaar niet alleen hard is gegroeid maar ook sterk heeft gepresteerd.
ESG 17 jan ESG is dood, lang leve ESG 2.0! Matt Christensen, hoofd duurzaam en impact beleggen bij Allianz Global Investors, schetst de vijf belangrijkste duurzaamheidsthema's van 2024. Politieke verdeeldheid dreigt het grootste struikelblok te worden.
ESG 01 nov Biodiversiteitsverlies, het megarisico dat slechts enkelen zien Het verlies van biodiversiteit is volgens De Nederlandsche Bank (DNB) een groot risico voor de financiële stabiliteit. Cardano heeft een methode ontwikkeld om dit verlies te meten en zo de beleggingsrisico’s in kaart te brengen. IEXProfs sprak met Dennis van der Putten, Chief Sustainability Officer bij Cardano.