Fed kiest toch voor inflatie De te lage inflatie in de VS zorgde ervoor dat Jerome Powell gisteravond zei in de komende maanden onvoldoende argumenten te zien voor een renteverhoging, noch een renteverlaging, aldus Edin Mujagic. 2 mei 2019 13:15 • Door Edin Mujagic Sinds maandagmiddag zat ik in spanning te wachten wie er woensdagavond zou winnen. Ik had een sterk vermoeden wie aan het langste eind zou trekken, omdat de scheidsrechter in mijn optiek zeer partijdig zou zijn. Ik ken hem te lang en te goed om daar zeker van te kunnen zijn. Wat ik had verwacht, kwam woensdagavond inderdaad uit. Nee, ik heb het niet over de halve finale Champions League tussen Barcelona en Liverpool, met onze landgenoot Bjorn Kuipers als scheidsrechter. Ik heb het over de strijd tussen inflatie en economische groei met het rentecomité van de Fed als scheidrechter. Lage inflatie Het Fed-bestuur moest besluiten wat zwaarder woog; het feit dat de economische groei aanmerkelijk hoger ligt dan verwacht of de te lage inflatie. Vorige week meldden Amerikaanse statistici dat de economie 3,2% aandikte in de eerste maanden van dit jaar, flink meer dan 2,2% groei in het laatste kwartaal van 2018 én dus hoger dan verwacht. Maandag werd bekend dat de Fed’s favoriete inflatiemaatstaf aangaf dat de geldontwaarding in de VS in maart 1,6% bedroeg, de laagste prijsstijging sinds begin 2018. Moeilijke keuze Zou de Fed de onverwacht behoorlijk hogere groei belangrijker vinden, dan was het te verwachten dat de bank er sterk op zou hinten dat de eerstvolgende rentebeweging geen verlaging, maar een verhoging zou zijn. Als de centrale bank de iets te lage inflatie als doorslaggevend beschouwde, dan was het te verwachten dat Powell zou laten merken dat de rente voorlopig onveranderd blijft en de eerstvolgende wijziging nog ongewis is. Ik ging die monetaire wedstrijd in met de verwachting dat de Fed - zeer partijdig - de iets te lage inflatie voorrang zal geven boven alles, inclusief de sterker dan verwachte groei. Fed kiest inflatie Dat is precies wat er gebeurde. Powell zei onvoldoende argumenten te zien voor een renteverhoging, noch renteverlaging in de komende maanden. Omdat hij ook aangaf te verwachten dat de te lage inflatie tijdelijk is, interpreteerde de markt dat als een signaal dat de kans op een renteverlaging in de komende kwartalen kleiner is geworden. Dat is een verkeerde inschatting. Mijn verwachting pre-woensdagavond was dat de Fed de rente in 2020 gaat verlagen, omdat ik economische groei in dat jaar zie afnemen en ik er in toenemende mate rekening mee houd dat in 2020 een recessiejaar zal zijn. Dat is geen omgeving om de rente te verhogen, maar juist om die te verlagen. Bovendien: had Powell werkelijk de ruimte iets anders te zeggen dat wat hij gezegd heeft? De Fed moet op een heel dun koordje balanceren. Risico te groot Zou de bank te stellig hinten dat de rente omlaag zal gaan, dan kan de markt dat opvatten alsof de economie er volgens de Fed veel slechter eraan toe is dat cijfers suggereren. Dat kan zorgen voor paniek op de markt. En dat is níet wat de Fed wil. Maar, zou de bank te stellig hinten dat de rente omhoog zal gaan in de komende maanden, dan kan hetzelfde te gebeuren. Let op: het maakt niet uit óf het inderdaad zal gebeuren. Wat voor de Fed belangrijk is, is de vraag of de kans daarop hoger is dan 0%. Als dat zo is, dan kan de bank simpelweg het risico niet nemen. Overtreding fluiten De Fed-boodschap van gisteravond moest dus ergens in het midden landen en dat is wat Powell vakkundig deed. Vroeg of laat komt er echter een moment dat de bank gedwongen wordt te kiezen tussen groei of inflatie, de finale. Dat zou gebeuren als de - volgens de Fed - te lage inflatie inderdaad tijdelijk is. Gaat de bank in dat geval op renteverhogingen hinten? Ik ben er niet zo zeker van. De Fed verzint wel een verhaal om stijgende inflatie weg te redeneren, zeker als tegen die tijd de economische groei weer wat afneemt. Om de voetbalvergelijking aan te houden: wie lang genoeg naar het VAR-scherm staart, vindt altijd wel een reden om een doelpunt af te keuren. Desnoods wordt er alsnog gefloten voor een overtreding in de opbouwfase van de aanval die tot het doelpunt leidt. Markt is de VAR Over VAR-gesproken: in dit monetaire spelletje is de markt de VAR. Zelfs als de Fed de rent zou willen opkrikken, zou de bank teruggefloten worden door de markt. Dat werd eind vorig jaar duidelijk. De kans op een renteverhoging dit jaar acht ik klein. In de laatste regel van de verklaring die de Fed na afloop van de vergadering uitgaf staat dat Esther George ook voor het houden van de huidige koers stemde. George is een superhavik. Zoals ik eerder schreef: als een havik in deze economische omgeving niet pleit voor een renteverhoging, dan is dat een belangrijk teken. Met in deze economische omgeving doel ik op de zogeheten Taylor-regel, een veelgebruikte stelregel om te bepalen op welk niveau de officiële rente moet liggen, gegeven de (verwachte) inflatie en economische groei. Vierde official Die regel wijst nu uit dat de Fed-rente ergens tussen 4 en 4,5% zou moeten liggen; bijna het dubbele. Met ander woorden: voor een havik als George is er meer dan een plausibel verhaal te houden om voor renteverhogingen te pleiten. Dat ze dat niet doet, zegt mij dat het ook haar niet zozeer gaat om de inflatie of economische groei, maar dat de vrees voor financiële instabiliteit door hogere rentes overheerst. Dat de aandelenkoersen daalden op het balanceren van Powell, zal die angst alleen maar verder voeden. Tot slot: de vierde official vormt tenslotte de wild card. Die kan van de zijlijn dingen roepen die de Fed dwingen de rente te verhogen. Donald Trump is die vierde official. Hij beschuldigt de Fed ervan de economie in gevaar te brengen door de rente niet te kortwieken. Als de Fed de rente dit jaar toch nog één keer verhoogt, dan zal dat louter door de aanvallen van Trump komen. Edin Mujagic is hoofdeconoom van OHV Vermogensbeheer en is gespecialiseerd in (de gevolgen van) het beleid van de centrale banken. Hij heeft verschillende boeken op zijn naam staan, waaronder "Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen" en "Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816". Hij studeerde monetaire economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij schrijft op persoonlijke titel. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
Opinie 18 apr Yes! Wereldwijde groei versnelt In 2023 presteerde de Amerikaanse economie beter dan de meeste andere regio's in de wereld. Ook in 2024 gaat het de VS voor de wind, waarbij Grace Peters van J.P. Morgan Private Bank verwacht dat de economische groei in de rest van de wereld nu ook in een hogere versnelling gaat.
Assetallocatie 18 apr Van Lanschot Kempen koopt niet langer Japanse aandelen Van Lanschot Kempen is afgestapt van zijn overwogen-positie in Japanse aandelen. De bedrijfswinsten ontwikkelen zich nog steeds goed, maar de waarderingen beginnen flink op te lopen.
Assetallocatie 17 apr Cashberg langs de lijn gaat nergens naartoe Gerben Lagerwaard van State Street Global Advisors gelooft er niets van dat de gigantische hoeveelheid geld die nu in geldmarktfondsen is geparkeerd binnen afzienbare tijd naar de aandelenmarkt wordt gealloceerd.
Assetallocatie 16 apr "Impact aanval van Iran op financiële markten is beperkt" "De directe actie van Iran tegen Israël dit weekend heeft geleid tot de vrees voor verdere escalatie, maar bij afwezigheid van een volledige crisis in de regio - wat niet ons basisscenario is - denken we dat de impact op de financiële markten beperkt zal blijven." Dat schrijft Greg Hirt van Allianz Global Investors.
Assetallocatie 16 apr Amundi positiever over komende 10 jaar, negatiever over 25 jaar Amundi AM is sceptischer geworden over snelle maatregelen tegen het opwarmen van de aarde. De eerste 10 jaar is dat nog gunstig voor beleggers. Daarna wordt de rekening betaald.
Assetallocatie 11 apr Schroders kijkt met 3D-bril naar de toekomst De drie D's, decarbonisatie (weg van fossiele energie), demografie (vergrijzing) en deglobalisering spelen volgens Schroders de komende dertig jaar een sleutelrol in de beleggingsresultaten.