De ECB overdrijft enorm De rente gaat dit jaar niet meer omhoog, het leningenloket gaat weer open. Maar de ECB heeft helemaal geen reden om het zo somber in te zien, aldus Edin Mujagic. Of heeft Draghi soms een carnavalskater? 8 maart 2019 09:15 • Door Edin Mujagic De bestuursleden van de ECB hebben hun verwachtingen over economische groei en inflatie in de eurozone dit jaar en de komende jaren aan een assessment onderworpen. Daar is uitgekomen dat de economische expansie in euroland significant is vertraagd. De bank paste zijn visie zelden eerder, if ever, zo sterk aan in zo’n korte tijd. Het ECB-bestuur besloot in december nog te stoppen met quantitative easing en sprak toen voorzichtig over een renteverhoging. Nu kortwieken de bankeconomen de groeiverwachting voor dit jaar even van 1,7% naar 1,1%. Behoorlijk lager dus. In 2020 komt de groei naar verwachting ook lager uit dan in december werd geraamd, namelijk 1,5%. In 2021 raamt de ECB dat de economie 1,5% zal groeien. Weer lagere inflatie Daardoor ziet de bank de inflatie ook lager uitkomen. De geldontwaarding zal dit jaar 1,2% bedragen en in 2020 en 2021 1,5 respectievelijk 1,6%. Als die voorspellingen uitkomen, zal het betekenen dat de ECB sinds 1999 in slechts één jaar voldeed aan zijn doelstelling. Namelijk de jaarlijkse inflatie onder de 2% (tot en met 2003) of onder, maar dicht in de buurt van 2% te houden (sinds 2003). Een naar alle denkbare maatstaven zeer beroerde prestatie. Alle bestuursleden zijn het erover eens: de economie van de eurozone moet weerbaarder worden gemaakt. Om dat te doen, besloot de bank het TLTRO-leenloket voor commerciële banken opnieuw open te stellen. 0% Spaarrente Tussen september dit jaar en maart 2021 mogen alle commerciële banken uit de eurozone, mits ze voldoende onderpand hebben, die speciale leningen opnemen. Dat gebeurt tegen de gemiddelde officiële rente van de ECB gedurende de looptijd en voor een periode van twee jaar. Zij moeten dat geld dan wel sneel uitlenen aan bedrijven en consumenten in de eurozone. Nadere voorwaarden worden nog bekend gemaakt. Over de officiële rente gesproken: die blijft tot minstens eind dit jaar 0%. Dit betekent dat die gemiddelde rente die de banken uit de eurolanden zullen moeten betalen op dat TLTRO-loket, waarschijnlijk ook 0% is en vrijwel zeker tussen 0 en 0,5% zal liggen. Dat houdt in dat de spaarrente nog jarenlang zo goed als 0% zal blijven. Klappen krijgen Wat is er aan de hand dat de groei van de euro-economie weerbarstiger moet worden gemaakt? Draghi noemde twee soorten boosdoeners; externe en interne. Onder extern vallen: lagere groei van de wereldhandel, die wordt veroorzaakt door een groeivertraging van China, het economische reilen en zeilen in opkomende markten, protectionisme en de handelsoorlog tussen China en de VS. In de andere hoek van de ring waar de euro-economie klappen krijgt, de interne factoren, zitten de autosector in Duitsland en de Italiaanse economie. Hoe lang blijven die groeistoorzenders actief, dat is de belangrijkste vraag. Als het antwoord lang is, dan is actie ondernemen een must. Verwacht de bank dat het op een redelijke termijn overwaait, dan hoeven zij niets te doen, zeker als het bankbeleid al zeer ruim is. ECB overdrijft nu En dus zat iedereen te wachten op wat ECB-orakel Mario Draghi zou zeggen gisteren, maar hij zei niets. Als ik die vraag moet beantwoorden, dan zou ik zeggen dat de ECB echt te negatief is geweest en overdrijft. De handelsoorlog tussen China en de VS lijkt opgelost te worden, deze maand nog. Protectionisme is toegenomen vergeleken met enkele jaren geleden, maar in de marge neemt dat niet toe. En wat de groeivertraging in China, wat problemen in opkomende markten en een lagere groei van de wereldhandel – de drie hangen nauw samen – betreft: opkomende markten zullen waarschijnlijk herstellen na een beroerd 2018. Meer groei Want als de Amerikaanse dollar niet verder aantrekt en de rentes in de VS dalen, krijgen centrale banken in opkomende markten de gelegenheid geeft zelf ook monetair te stimuleren. Over stimuleren gesproken: China heeft in de afgelopen weken en maanden heel wat stimulerende maatregelen genomen en dat werpt al eerste vruchten af. Het zou mij niet verbazen als door de maatregelen die genomen zijn en genomen gaan worden in China en opkomende markten, de groei van de wereldeconomie later dit jaar positief verrast. Als ik de uitkomsten van de vergadering van het ECB-bestuur van gisteren probeer te plaatsen in het mondiale monetaire beeld, dan doet de ECB volop mee met de monetaire polonaise. Welkom in de polonaise De Fed, die de polonaise leidt, maakte onlangs een draai van verdere monetaire verkrapping naar een verruiming van het beleid dit jaar. Iets wat entrale banken uit alle hoeken van de wereld volgden of zullen volgen. Ervaring leert dat als de monetaire bankiers een polonaise inzetten, de financiële markten zelf ook dansen van vreugde. Het was overigens weer een memorabele persconferentie van Mario Draghi gisteren. Bijvoorbeeld omdat hij volgens mij het langste antwoord ooit gaf. Daarnaast moest de Italiaan veelvuldig zijn keel schrapen. Draghi in carnavalspak Zo vaak dat je bijna zou denken dat Draghi zich afgelopen week volop gestort heeft in de Duitse carnavalsviering en tot in de late uurtjes schlagers meezong in de Frankfurtse binnenstad. Áls hij dat deed, dat ging hij waarschijnlijk als Pinokkio verkleed. Want op de vraag of er geen gevaar bestaat dat de economie te afhankelijk wordt van zijn monetair beleid, antwoordde de Italiaan zonder blikken of blozen van niet. Een echte Pinokkiaanse uitspraak. In het duister tasten Draghi omschreef de omgeving waarin de ECB opereert als eentje van grote onzekerheid. Vandaar dat de ECB voorzichtig beweegt omdat, aldus Draghi, “in a dark room you move with tiny steps. You do not run, but you move.” Het probleem is alleen dat je in het donker geen idee hebt in welke richting je gaat en dus ook niet of je in de juiste richting beweegt. Kortom, de ECB heeft geen idee wat ze doet, goed zal uitpakken. Dat is best angstaanjagend. Edin Mujagic is hoofdeconoom van OHV Vermogensbeheer en is gespecialiseerd in (de gevolgen van) het beleid van de centrale banken. Hij heeft verschillende boeken op zijn naam staan, waaronder "Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen" en "Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816". Hij studeerde monetaire economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij schrijft op persoonlijke titel. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
Assetallocatie 08:00 De succesvolle terugkeer van de 60/40-portefeuille Ewout van Schaick van het multi-asset-team van Goldman Sachs AM heeft grote verwachtingen van portefeuilles die bestaan uit 60% aandelen en 40% obligaties. Zowel voor aandelen als obligaties zijn de vooruitzichten zonnig. Mochten markten desondanks corrigeren, dan biedt de 60/40-portefeuille de spreidingsvoordelen om de klap te verzachten.
Assetallocatie 27 mrt Cash is meer king dan ooit In Europa kan een belegger dit jaar met een mix van cash en kortlopende leningen bruto tussen de 3% en 4% verdienen. Waarom dan nog risico's nemen met obligaties en aandelen, zo vraagt Alain Richier van Ostrum Asset Management zich af.
Assetallocatie 25 mrt Rabobank surft mee op recordgolf Rabobank heeft geen last van hoogtevrees. Aandelen blijven favoriet boven obligaties. De bank ziet zich gesteund door de hoge winstgroei en de historie: records komen immers zelden alleen.
Assetallocatie 21 mrt Geef uw portefeuille een boost! Yvo van der Pol, hoofd Benelux & Nordics bij PGIM Investments, is bijzonder gecharmeerd van de meer risicovolle obligaties, aandelen met sterke groeimogelijkheden en datacenters.
Assetallocatie 21 mrt U zoekt een sterk presterend mixfonds? Het is volgens Thomas de Fauw van Morningstar essentieel voor beleggers om de strategie, het proces en de beloften van fondsmanagers van mixfondsen te doorgronden.
Assetallocatie 20 mrt “Dit is een positief verhaal” Karen Ward, hoofd beleggingsstrategie EMEA bij JP Morgan AM, ziet dit jaar zonnig in, voor de Europese economie en voor Europese aandelen in het bijzonder. Ook China zou wel eens positief kunnen verrassen. Komen deze optimistische verwachtingen niet uit, dan houden obligaties en private beleggingen het portefeuillescheepje wel recht.