Een jaar Jerome Powell - Hoe de havik toch een duif bleek Net toen Fed-voorzitter Jerome Powell van zijn duifimago af was, moest hij ingrijpen en bleef de rentegroei steken. De Powell-put bestaat toch, aldus Edin Mujagic. 8 februari 2019 09:00 • Door Edin Mujagic Het is een bijzondere week voor de Fed-baas Jerome Powell. En nee, dan heb ik het niet over zijn etentje met de Amerikaanse president Donald Trump, de man die hem overigens nog niet zo lang geleden uitmaakte voor van alles en nog wat. Ik heb het ook niet over de opmerkelijke draai van de Fed, waarover ik eerder schreef. Powell is deze week precies een jaar voorzitter van de Fed. Hij was redelijk onbekend voor beleggers. Het algemene beeld was dat hij een duif was, dat wil zeggen een centrale bankier die geen haast zal maken met het verhogen van de rente. Zo’n beeld kan funest zijn voor een Fed-voorzitter. Powell wist dat heel goed. Het plan van de centrale bank voor 2018 was toen nog om de rente drie keer op te schroeven. De eerste tijd van zijn voorzitterschap gebruikte Powell dan ook vooral om te voorkomen dat het duifimago aan hem bleef kleven. En dus volgden meerdere opmerkingen die erop neerkwamen Powell geen andere gedaante van Yellen, Bernanke of Greenspan zou zijn. Missie geslaagd “Ik ga de markten niet te hulp schieten als de koersen dalen,” klonk het hard voor de goede verstaander. Na de Greenspan-, Bernanke- en Yellen-put zou er géén Powell-put komen. Punt. Toen president Trump medio vorig jaar begon met zijn aanvallen op de Fed en daarbij Powell als incompetent afschilderde, kreeg de kersverse Fed-aanvoerder een kans zijn imago écht op te vijzelen. Hij verhoogde de rente gewoon verder en herhaalde keer op keer dat de bank ermee door zou gaan. De operatie imagoverbetering was zeer succesvol toen de koersen begin oktober vorig jaar begonnen te zakken. Renteverhogingen in 2018 waren was voor de markt nog tot daaraan toe, maar het vooruitzicht op drie nieuwe in 2019 ging te ver. Rechtsomkeert Powell moest kleur bekennen. Het zorgvuldig opgebouwd imago bleek een illusie te zijn. Toen Powell eind november de vond dat rente min of meer op het neutraal niveau lag - hij sprak in oktober nog over "ver onder neutraal niveau" - was het al duidelijk dat Powell monetair rechtsomkeert maakte. Het laatste restje vertrouwen dat Powell écht uit andere monetaire hout gesneden was dan zijn drie beroemde voorgangers, verdween toen Powell vorige maand aangaf dat de rente voorlopig niet omhoog gaat. Sterker nog, de eerstvolgende rentewijziging kan net zo goed een renteverláging zijn, aldus de rijkste Fed-baas ooit. En daarmee noem ik een eigenschap van Powell die wél bestand bleek tegen al het economisch en financieel geweld sinds zijn aanstelling als Fed-voorzitter: eerlijkheid. Veel transparanter dan Draghi Powell is zeer transparant en eerlijk, wat voor iedereen die zijn werk gemaakt heeft van het volgen van de centrale bankiers, een verademing is. Waar een persconferentie van onze eigen Mario Draghi voorspelbaar is in de zin dat de kans groot is dat je je na afloop afvraagt wat hij nou zei. De persconferenties van Powell zijn een waar plezier om naar te luisteren. Waar Draghi zelfs op een regenachtige dag een vraag of het buiten regent niet duidelijk zal beantwoorden, doet Powell dat zelfs met gevoelige vragen wel. De hoogste monetaire baas van de VS, en daarmee van de wereld, deinst er niet voor terug dingen te zeggen die andere centrale bankiers nooit zouden durven. Zo hield Powell eind augustus vorig jaar een toespraak met de onschuldig klinkende titel "Monetair beleid in een veranderende economische omgeving." Eten bij Trump Daarin ging hij in op de navigatiemiddelen die de Fed gebruikt bij de monetaire vaart. Powell’s voordracht kwam erop neer dat die monetaire kompassen en navigatiekastjes zo onnauwkeurig zijn dat de bank in feite zo goed als geen idee heeft of de koers die het aanhoudt de juiste is. Of de hoeveelheid gevaren knopen veilig is. Zoals gezegd heeft Powell een lastige relatie met Trump. De man die hem verhief tot de monetaire superman, zei enkele maanden geleden helemaal niet tevreden te zijn dat hij Powell benoemd heeft. Trump is ook de man die de voorraad kryptoniet beheert. Hij kan Powells leven zo zuur maken dat hij er vanzelf ermee ophoudt of, bij herverkiezing volgend jaar, opnieuw kan hij hem benoemen of ontslaan als voorzitter van de Fed. Met de man die zijn lot als centrale bankier bepaalt, prikte Powell maandagavond een vorkje. Powell-put bestaat De twee dineerden in het Witte Huis. Het zal er zeer gemoedelijk aan toe zijn gegaan, vermoed ik. Er werd ongetwijfeld veel gelachen. Powell doet namelijk wat Trump wil en daarmee is Powells baan nu wel zeker, denk ik. De grote vraag blijft wat voor cadeautje Powell van Trump kreeg maandag. De volgende dag werd de Fed-baas namelijk 76 jaar oud. Of had hij een cadeautje voor Trump meegenomen, te weten geen renteverhogingen meer? De wereld is een monetaire mysterie rijker. Wat geen mysterie is, is dat de financiële markten nu zeker weten dat er wel degelijk een Powell-put bestaat. Edin Mujagic is hoofdeconoom van OHV Vermogensbeheer en is gespecialiseerd in (de gevolgen van) het beleid van de centrale banken. Hij heeft verschillende boeken op zijn naam staan, waaronder "Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen" en "Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816". Hij studeerde monetaire economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij schrijft op persoonlijke titel. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
Assetallocatie 22 apr Janus Henderson kiest voor cyclisch Europa Janus Henderson Investors kiest voor smallcaps en Europese aandelen. Volgens de Brits-Amerikaanse vermogensbeheerder houden beleggers te weinig rekening met een groeivertraging in de VS veroorzaakt door een langer hoog blijvende rente.
Opinie 18 apr Yes! Wereldwijde groei versnelt In 2023 presteerde de Amerikaanse economie beter dan de meeste andere regio's in de wereld. Ook in 2024 gaat het de VS voor de wind, waarbij Grace Peters van J.P. Morgan Private Bank verwacht dat de economische groei in de rest van de wereld nu ook in een hogere versnelling gaat.
Assetallocatie 18 apr Van Lanschot Kempen koopt niet langer Japanse aandelen Van Lanschot Kempen is afgestapt van zijn overwogen-positie in Japanse aandelen. De bedrijfswinsten ontwikkelen zich nog steeds goed, maar de waarderingen beginnen flink op te lopen.
Assetallocatie 17 apr Cashberg langs de lijn gaat nergens naartoe Gerben Lagerwaard van State Street Global Advisors gelooft er niets van dat de gigantische hoeveelheid geld die nu in geldmarktfondsen is geparkeerd binnen afzienbare tijd naar de aandelenmarkt wordt gealloceerd.
Assetallocatie 16 apr "Impact aanval van Iran op financiële markten is beperkt" "De directe actie van Iran tegen Israël dit weekend heeft geleid tot de vrees voor verdere escalatie, maar bij afwezigheid van een volledige crisis in de regio - wat niet ons basisscenario is - denken we dat de impact op de financiële markten beperkt zal blijven." Dat schrijft Greg Hirt van Allianz Global Investors.
Assetallocatie 16 apr Amundi positiever over komende 10 jaar, negatiever over 25 jaar Amundi AM is sceptischer geworden over snelle maatregelen tegen het opwarmen van de aarde. De eerste 10 jaar is dat nog gunstig voor beleggers. Daarna wordt de rekening betaald.