De Fed doet aan wishful thinking De Fed gaat voor de Amerikaanse economie uit van het meest rooskleurige scenario. Edin Mujagic verwacht niet meteen een recessie ofzo, maar de verwachtingen van de Fed zijn zo optimistisch dat ze bijna niet anders kunnen dan tegenvallen. 27 september 2018 09:45 • Door Edin Mujagic 4, 3, 1 en 0. Dat is het aantal renteverhogingen dat volgens de leden van het rentecomité van de Fed gelijk is aan prudent monetair beleid vanaf 2018 tot en met 2021. Een soort pincode van de Fed. Voor dit jaar ligt de Fed goed op schema. Gisteren verhoogde de bank de officiële rente in de VS met 25 basispunten naar de range 2–2,25%. Dat was de derde renteverhoging dit jaar. De vierde, in december, is zo goed als zeker. Enerzijds doordat de Amerikaanse economie goed draait en anderzijds door de recente politieke druk op de Fed vanuit het Witte Huis om de rente ongewijzigd te houden. Historisch laag Zoals ik eerder heb geschreven moet de Fed nu wel de rente verhogen om te vermijden dat de financiële markten de bank zien als een schoothondje van de president. Lees ook: Fed trapt volgend jaar dus op de renterem Zeggen dat de Amerikaanse economie goed draait, is overigens een understatement. Zoals voorzitter Jerome Powell zei; de economie staat er op belangrijkste gebieden zelden zo goed voor als nu. De economische groei (en de verwachtingen daarover) is hoog en de rentes en de werkloosheid historisch laag. Bovendien belooft de Fed nu al de officiële rente maar heel langzaam te verhogen. Te rooskleurig En dat is voor mij meteen dé reden om te verwachten dat de Fed in 2018 zijn voornemens waar zal maken qua aantal renteverhogingen, maar dat daarna niet zal doen. Niet omdat ik negatief ben en een recessie verwacht volgend jaar – dat doe ik niet, sterker nog, ik voorzie aanhoudend hoge groei in de komende twaalf maanden – maar simpelweg omdat de verwachtingen van de Fed zo rooskleurig zijn dat de kans dat ze tegen zullen vallen veel groter is dan dat ze te pessimistisch zullen blijken te zijn. De Fed ziet bijvoorbeeld de economische groei tot en met 2021 boven de zogeheten potentiële groei, het groeipercentage dat de Amerikaanse economie vast kan houden zonder te oververhitten, blijven. Te mooi om waar te zijn De nu al zeer lage werkloosheid ziet de bank verder zakken en bij dat alles zal de inflatie niet verder stijgen. Dat is zo ongeveer het meest gunstige scenario dat iemand kan uittekenen voor de komende jaren. Too good to be true, zeggen de Amerikanen dan. Het heeft ook veel weg van wishful thinking. Aangezien een periode van expansie van de Amerikaanse economie tussen twee periodes van laagconjunctuur c.q. recessie echter doorgaans tussen acht en tien jaar duurt, acht ik de kans klein dat de Amerikaanse economie nog bijna drie jaar lang op volle toeren blijft draaien. Lagere groei, lager dan waar de Fed vanuit gaat voor de komende jaren, zou me niet verbazen. Tijdens de persconferentie kreeg de Fed-voorzitter onder meer de vraag onder welke omstandigheden de bank genoodzaakt zou zijn de rente vaker te verhogen dan nu in het excelsheet ingevoerd staat en onder welke omstandigheden de Fed juist minder vaak de officiële rente zou opkrikken. Duidelijke antwoorden Het verfrissende aan de persconferenties van Powell is dat ze daadwerkelijk de moeite waard zijn te volgen omdat hij op elke vraag een antwoord heeft, waarbij dat antwoord nooit nietszeggend is. Dit in tegenstelling tot zijn Europese evenknie Mario Draghi, die juist uitblinkt in het geven van vage antwoorden. Powell gaf als antwoord dat de Fed de rente sneller zal optrekken als de inflatie hoger zou uitpakken. De bank zou geld lenen minder frequent duurder maken als de economische groei lager zou worden, inflatie zou dalen of bij een significante en langdurige correctie op de financiële markten. En die laatste reden is een zeer waardevol stukje informatie voor beleggers. Toen Powell eerder dit jaar de monetaire teugels in de VS overnam van Janet Yellen, heeft hij meermaals sterk erop gehint dat hij de financiële markten niet te hulp zou schieten als de aandelenkoersen bijvoorbeeld zouden dalen. Powell komt markten te hulp De zogeheten Greenspan- en later Bernanke- en Yellen-put, was van tafel leek het wel. Dat blijkt nu slechts stoere taal van Powell te zijn geweest, misschien om zijn imago destijds cachet te geven. Bij een, en ik citeer Powell hier, "significante en langdurige correctie op de financiële marken" moeten we dus er rekening mee houden dat de Fed de officiële rente minder snel zal verhogen. Van een significante correctie spreken we vaak als de koersen met meer dan 10% dalen. Powell zei ook de aandelenkoersen als geheel niet te hoog te vinden maar wel dat "sommige prijzen zich in de bovenste regionen van hun historische bandbreedte bevinden." Stabiliteit is belangrijk Ofwel: de hoge koersen zijn kwetsbaar, maar niet zodanig dat de Fed bang is voor een scherpe daling in nabije toekomst. Wat mij betreft heeft de bank het volste recht er zo over te denken. Met hoge economische groei, en dus mooie omzet- en winststijgingen en lage rentes en inflatie, is er sprake van een ideale omgeving voor de financiële markten. En alsof hij zeker wilde maken dat de boodschap goed aankomt, zei Powell ook dat “een van de belangrijkste lessen van de financiële crisis is dat de stabiliteit van het financiële systeem belangrijk is.” Vrij vertaald: "Als wij ook maar beginnen te vrezen voor financiële instabiliteit, dan grijpen we onmiddellijk in." Ingrijpen door een centrale bank betekent minder renteverhogingen of renteverlagingen. Andere pincode Dat, en de in mijn optiek grote kans dat de economische groei tot en met 2021 eerder tegen zal vallen dan positief zal verrassen ten opzichte van de verwachtingen van de Fed, betekent dat de juiste pincode van de Fed-kluis niet de meegedeelde 4,3,1,0 is, maar waarschijnlijker 4,2,0,0. En ik ben niet verbaasd als de bank de officiële rente in 2020 en 2021 juist meermaals verlaagt. Edin Mujagic is hoofdeconoom van OHV Vermogensbeheer en is gespecialiseerd in (de gevolgen van) het beleid van de centrale banken. Hij heeft verschillende boeken op zijn naam staan, waaronder "Geldmoord: hoe de centrale banken ons geld vernietigen" en "Boeiend en geboeid: een monetaire geschiedenis van Nederland sinds 1814/1816". Hij studeerde monetaire economie aan de Universiteit van Tilburg. Hij schrijft op persoonlijke titel. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Deel via:
Opinie 18 apr Yes! Wereldwijde groei versnelt In 2023 presteerde de Amerikaanse economie beter dan de meeste andere regio's in de wereld. Ook in 2024 gaat het de VS voor de wind, waarbij Grace Peters van J.P. Morgan Private Bank verwacht dat de economische groei in de rest van de wereld nu ook in een hogere versnelling gaat.
Assetallocatie 18 apr Van Lanschot Kempen koopt niet langer Japanse aandelen Van Lanschot Kempen is afgestapt van zijn overwogen-positie in Japanse aandelen. De bedrijfswinsten ontwikkelen zich nog steeds goed, maar de waarderingen beginnen flink op te lopen.
Assetallocatie 17 apr Cashberg langs de lijn gaat nergens naartoe Gerben Lagerwaard van State Street Global Advisors gelooft er niets van dat de gigantische hoeveelheid geld die nu in geldmarktfondsen is geparkeerd binnen afzienbare tijd naar de aandelenmarkt wordt gealloceerd.
Assetallocatie 16 apr "Impact aanval van Iran op financiële markten is beperkt" "De directe actie van Iran tegen Israël dit weekend heeft geleid tot de vrees voor verdere escalatie, maar bij afwezigheid van een volledige crisis in de regio - wat niet ons basisscenario is - denken we dat de impact op de financiële markten beperkt zal blijven." Dat schrijft Greg Hirt van Allianz Global Investors.
Assetallocatie 16 apr Amundi positiever over komende 10 jaar, negatiever over 25 jaar Amundi AM is sceptischer geworden over snelle maatregelen tegen het opwarmen van de aarde. De eerste 10 jaar is dat nog gunstig voor beleggers. Daarna wordt de rekening betaald.
Assetallocatie 11 apr Schroders kijkt met 3D-bril naar de toekomst De drie D's, decarbonisatie (weg van fossiele energie), demografie (vergrijzing) en deglobalisering spelen volgens Schroders de komende dertig jaar een sleutelrol in de beleggingsresultaten.