Wat de Federal Reserve volgend jaar gaat doen, zal van invloed zijn op emerging markets. Maar wat de rentestand zal zijn en wat de dollar waard is, het maakt Ian Tabberer, Investment Director bij Janus Henderson Investors, niet zoveel uit.
Hij maakt sinds begin dit jaar deel uit van het global emerging markets-team van Glen Finegan. “Wij zijn geen macro-voorspellers en het is voor ons eenvoudiger om lange termijn demografische trends te volgen dan de stappen die de Fed zet te ontleden. Wij investeren alleen maar voor de lange termijn. Het is toch gek dat pensioenfondsen een horizon hebben van twintig tot dertig jaar, maar dat de gemiddelde CEO in Amerika een houdbaarheidsduur heeft van zes jaar?”
“In Europa en de VS hebben we te maken met vergrijzing en steeds hogere gezondheidszorgkosten. In Afrika en India speelt dat probleem helemaal niet.” Opkomende markten zullen de komende twintig jaar flink doorgroeien, vooral India en Afrika, aldus Tabberer.
Altijd wel een politiek schandaal
En de groei van de bevolking in die landen zal de economische groei stimuleren. Dat veel landen in Afrika officieel geen emerging maar een frontier markets zjn, maakt volgens Tabberer niet uit. “Wij houden ons niet aan die termen. We kijken niet naar de benchmarks. De tracking error wordt zwaar overschat. Het maakt de klant niet uit, het is alleen een manier van de industrie om hun eigen carrièrerisico te beperken.”
En dat China volop in emerging markets indices zit, vaak voor meer dan een derde, is Tabberer een doorn in het oog. “India en Afrika groeien veel harder dan China, maar die zijn juist beperkt vertegenwoordigd . Nog een reden om ons niks aan te trekken van benchmarks.”
"In emerging markets is altijd wel een politiek schandaal." Om risico’s zoveel mogelijk te vermijden, investeren Tabberer en zijn team het liefst naast mensen, naast CEOs, grootaandeelhouders. Het team neemt de rol aan van voorzichtige minderheidsbelegger in aantrekkelijke bedrijven in opkomende markten, waar invloedrijke families nog aan het roer staan.
"In emerging markets is altijd wel een politiek schandaal"
Familiebelangen
Die families moeten echter wel genoeg oog hebben voor de belangen van de andere, kleinere aandeelhouders. Een goed voorbeeld van zo’n familie is de familie Luksik die in Chili kopermijnen uitbaat via hun beursgenoteerde bedrijf Antofagasta.
“Maar we kochten dit mijnbedrijf niet wegens onze visie op grondstoffen, maar vanwege de sterke balans en de kwaliteit van de onderneming.” Vorig jaar legde Tabbarer’s baas, Glen Finegan, het zo uit. “Deze familie zit er voor de lange termijn in en zorgt ervoor dat het bedrijf een sterke balans heeft. Positief is dat zij, toen de markt op zijn gat lag, sterk genoeg waren om een noodlijdende concurrent goedkoop over te nemen. Zo wordt je rijk volgens mij. Dit bedrijf heeft een prima trackrecord, groeit volop en heeft geen hoge-kosten-mijnen.”
Aanbieders die dat wel hebben lopen namelijk het risico dat als de, in dit geval, koperprijs daalt, ze geen winst meer kunnen draaien. Tabberer vult aan dat andere topmannen van mijnbedrijven vooral kortetermijndenken, en dat kan verkeerd aflopen omdat ze geen effect hebben op de prijs.
Teveel schuld gevaarlijk
“Als de prijs van een commodity stijgt, zou de topman kunnen besluiten meer schuld te nemen en overnames te doen. Als de prijs echter weer daalt, dan hebben zij teveel schuld vergeleken met de lagere omzet.” Beter is het om zoals de Luksik-familie anticyclisch te investeren.
“Beleggen draait niet alleen om verstand en kennis, maar ook om durf en geduld. Investeerders die weten te profiteren van laaggeprijsde assets, die zoeken we.” Tabberer noemt ook het Afrikaanse bedrijf Tiger Brands als een belegging die binnen hun strategie past.
“Dit consumentengoederenbedrijf groeit hard en zal door de verdere bevolkingsgroei alleen maar meer klanten krijgen. En wat de Fed zal doen, heeft geen effect op hun businessmodel of op de markt waarop ze opereren.”
"Indiase aandelen zijn met een koers-winstverhoudingen van 40 tot 50 niet aantrekkelijk gewaardeerd"
Afrika erg interessant
Tabberer, Finegan en collega’s hanteren een lijst met zo’n 350 geschikte bedrijven waarin zij zouden kunnen beleggen, waarvan weer 60 aandelen gemiddeld vijf jaar in de portefeuille worden gehouden.
“Daar staat veel Indiase bedrijven op, maar die zijn met koers-winstverhoudingen van 40 tot 50 niet aantrekkelijk gewaardeerd. Het gaat ons namelijk niet alleen om kwaliteit, ook om de prijs. We zijn ook niet zo dol op Chinese internetbedrijven. Buitenlanders mogen namelijk geen eigenaar zijn van Chinese bedrijven, dat kan alleen via een omweg langs bijvoorbeeld de Kaaimaneilanden. Maar dan zouden wij geen echte aandeelhouders zijn en zouden onze belangen niet gelijk lopen met andere (groot)aandeelhouders.”
Tabberer en zijn team zien momenteel wel veel potentie in Nigeriaanse aandelen, met name Nestlé Nigeria, een voedselbedrijf met een lokale notering.
“Zij verkopen melkpoeder en bouillonblokjes, hele gewone spullen, maar met een return on capital van 30%. En over 15 jaar is Nigeria het vierde grootste land in de wereld qua bevolkingsaantallen, dus ze hebben veel melk en soep nodig straks.”