Horizonvervuiling voor pensioenfondsen
De vele institutionele regels belemmeren de slagvaardigheid van pensioenfondsen. Hoe zit het met de jaar-ultimo?
Omdat pensioenfondsen zo op de lange termijn gericht zijn, is het natuurlijk van enorm belang om elke maand de dekkingsgraad bij te houden. Elke kleine beweging van de lange rente kan enorme gevolgen hebben voor die dekkingsgraad, dus ik schat dat die lange termijn al gauw dertig dagen is.
Jaar-ultimo’s zijn extra spannend, want die bepalen of u moet korten dan wel in de schuldhulpverlening terecht komt met herstelplannen en dergelijke. In een land met meer dan 200% van het bbp in pensioenreserves oogt zoiets toch wat droevig.
Gelukkig is het komende jaar-ultimo nog twee maanden van ons verwijderd, zeg maar twee keer de normale langetermijnhorizon zoals eerder omschreven. Dat valt dus wel mee.
Extra spannend dit jaar
Nieuwe afspraken in het kader van MiFID II, EMIR maken dit jaar ultimo nog eens extra spannend. Vanaf 1 januari dienen pensioenfondsen cash collateral te storten ten behoeve van valutatermijncontracten.
Natuurlijk, het afdekken van valutarisico’s doen pensioenfondsen massaal, en vooral voor die lange termijn: zoiets heet prudent vermogensbeheer. Ook omdat de verplichtingen in euro luiden en al te grote schommelingen in de dekkingsgraad (inderdaad: op de korte termijn) onwenselijk zijn.
Het zou hier al gauw om 8% van het vermogen gaan, zo begreep ik uit de wandelgangen. Pak 'm beet 35 miljard euro voor APG bijvoorbeeld. Die mogen dus eerst fijn bezittingen te gelde maken en die centjes in onderpand geven, tegen -0,6% overnight. Wie zei er nog dat die rekenrente van tegenwoordig makkelijk te verslaan was?
Te veel regelgeving
Zou deze fijne regelgeving ook helpen verklaren waarom vier van de vijf bestuursfuncties bij dit instituut vacant zijn? Zelf zou ik allang stapelgek geworden zijn. Vooral als je zo super kredietwaardig bent en alleen maar bezittingen hebt, en geen schulden. Nee, welke bank zou nog durven traden met een pensioenfonds van circa 450 miljard euro, zonder cash collateral? Het moet niet gekker worden.
Al die institutionele regels, die op zich goed bedoeld zijn om stabiliteit en zekerheid te creëren, belemmeren de slagvaardigheid van pensioenfondsen en vertroebelen haar beleggingshorizon. Korte termijn beslissingen fietsen dwars door de oh zo gewenste lange termijn horizon heen.
Nog altijd baart het financiële crisisspook regelgeving alsof we midden in 2008-2009 zitten. We zijn al een tijdje doorgeslagen, maar weten nog geen weg terug. De geest is al een tijdje uit de fles. Nu dus maar wachten tot iemand die tijdgeest terug in die fles stopt. Vooralsnog is daar geen uitzicht op.