We hebben een low vol-klokkenluider

"As is the case with many anomalies, their discovery often leads to their disappearance."

Terwijl om u heen de low volatility-lobby aan kracht blijft winnen, hebben we in de VS inmiddels de eerste klokkenluider. U kent het verhaal inmiddels, aandelen met een lagere volatiliteit blijken op de lange termijn een hoger rendement op te leveren. Of op z'n minst een gelijkwaardig rendement bij een lager risico. Dat is een onverklaarbaar fenomeen - juist, een anomalie - want we hebben allemaal geleerd dat risico en rendement aan handen en voeten met elkaar verbonden zijn.

Vraag het Robeco, vraag het Amundi, vraag het BNP Paribas, vraag het... Allemaal trekken ze de anomalietroefkaart en ze baseren zich daarbij op academische studies die uitwijzen dat die anomalie al sinds de jaren tachtig opgaat. Maar, zegt Larry Swedroe op CBS Moneywatch, "zoals dat gaat met zoveel anomalieën, hun ontdekking luidt metterdaad hun einde in". 

Dat gaat volgens Swedroe ook op voor low volatility. En de reden is dat door de enorme instroom van kakelvers geld het karakter van low volatility-beleggingen is veranderd. Dit jaar alleen is er zo'n 6 miljard dollar in low vol-producten (vooral ETF's) gestroomd, waarmee het beheerd vermogen in deze strategie in een ruim half jaar zo'n beetje verdubbeld is. Dat heeft zo z'n gevolgen. Die instroom verandert het karakter van dit soort beleggingen, betoogt Swedroe.

Pijlers wankelen
Swedroe stelt dat de sleutel achter de outperformance van low vol bestaat uit de valuepremie en het profiteren van renterisico. Door de enorme instroom zijn low vol-indices inmiddels fors duurder geworden dan reguliere aandelenindices, ongeacht naar welke parameters wordt gekeken. En ook hun rendementen blijven achter bij de brede (Amerikaanse) markt in 2013. 

Die underperformance hoeft niet noodlottig te zijn, want de Amerikaanse markten maken een prima jaar door en het is niet meer dan logisch dat low volatility dan iets achterblijft. Hun kracht zit 'm juist in de relatieve voorsprong die ze nemen als de markten dalen. Toch heeft Swedroe ook daar iets op aan te merken. Want binnen het totale marktrendement blonken juist de value-aandelen uit - en die zouden normaal gesproken low volatility een handje moeten helpen.

En ook het renteklimaat is in 2013 eigenlijk in het voordeel van de low vol-strategie. Maar die twee traditionele pijlers hebben niet kunnen voorkomen dat de Amerikaanse aandelenmarkt als geheel dit jaar een procentje of drie beter presteert dan de Amerikaanse low vol-markt. 

Te vroeg
Persoonlijk vind in het te vroeg om de low vol-anomalie meteen maar bij het huisvuil te zetten. Maar het relaas van Swedroe (en hij is niet de eerste, ook het Franse EDHEC-Risk plaatste al vraagtekens bij de anomalie) is wel een goede waarschuwing en misschien versterkt die het latente onderbuikgevoel van gezond wantrouwen dat de belegger bij zichzelf behoort te bespeuren als teveel partijen zich tegelijk als voetballende F'jes op de bal storten op een heel klein uithoekje van het speelveld. Als dat ook nog eens gepaard gaat met veel bombarie, euforie en eureka-kreten, dan weet u genoeg.

Neemt niet weg dat low volatility ook zonder dat het een anomalie is een volstrekt legitieme en voor veel beleggers prettige langetermijnstrategie is. Zeg nou zelf, ook voor een plan met minder risico en een beetje minder rendement valt best iets te zeggen. En voorlopig loopt Swedroe ietsje voor de fanfare uit, met zijn klokkengelui. Laten we eerst maar eens even kijken hoe de performance-overzichten eruit zien als we weer een keertje een forse correctie hebben gezien - of gewoon een paar heel volatiele, nerveuze nazomermaanden.