IEX Profs Dossier Unconstrained Off the road-beleggen De toevoeging "unconstrained" komt in steeds meer fondsnamen voor. Het gaat dan om fondsen die niet langer vasthouden aan een bepaalde assetcategorie of benchmark. Op zoek naar dat extra stukje rendement wordt wat extra vrijheid genomen. Het is een logisch en in potentie lucratief beleggingsexperiment, maar niet zonder risico's. Is unconstrained dé beleggingsoplossing in een lage-rente-omgeving of een chique manier om meer risico te mogen nemen? Lees verder... Nooit meer wachten Simon Foster Unconstrained-beleggen is volgens Simon Foster niet veel anders dan heel actief obligatiebeleggen. "Beleggers moeten vooral kunnen reageren op verrassingen." Lees meer... Een ongebonden portefeuille Bill Gross Go-anywhere-beleggen klinkt eenvoudiger dan het is, want daarmee wordt het universum voor fondsmanagers oneindig groot. Hoe gaat Bill Gross daarmee om? Lees meer... Wat vinden beleggers van unconstrained-(obligatie)beleggen? Aandelen zonder regels Hoewel unconstrained vooral in de vastrentende markt het toverwoord van dit moment is, wordt het ook in de aandelenmarkt steeds vaker gehanteerd. In feite is unconstrained-aandelenbeleggen niets nieuws – het wordt al jaren beoefend, maar dan onder de naam hedgefund. Hedgefunds zijn, zeker in de klassieke vorm, fondsen die zonder vaste regels en mandaten kunnen opereren. Ze maken gebruik van long-shortstrategieën, kunnen switchen van large- naar smallcaps, beleggen wereldwijd, doen aan arbitrage en maken gebruik van derivaten. Het typische instrumentarium van unconstrained-fondsen. Verschil is dat hedgefunds de laatste tijd onder vuur liggen – zie het besluit van pensioenfonds Zorg & Welzijn om er niet meer in te beleggen en het sinds 2009 gestaag dalende aandeel van hedgefunds in pensioenportefeuilles – en dat geldt niet voor de minder specifieke klasse van unconstrainedfondsen. Waar unconstrained-aandelenfondsen van profiteren is – vreemd genoeg – de sterke prestaties van de aandelenmarkt in de laatste jaren. Actief aandelenbeheer heeft het moeilijk om zich in langdurig stijgende markten te onderscheiden ten opzichte van goedkope indextrackers. Voeg dat bij het feit dat veel beleggers zich zorgen maken over de toekomst – wat gebeurt er als de Fed de rente eindelijk gaat verhogen? Of als er om wat voor andere reden dan ook een flinke correctie plaatsvindt? – en het wordt begrijpelijk dat er steeds meer naar andere manieren wordt gezocht om rendement te maken dan door gevangen te zitten in een long-only aandelenfonds dat moeite heeft om de index bij te benen. Her en der komen er meer unconstrained-aandelenfondsen op de markt. Soms heten ze alpha-fondsen, soms dynamic of opportunistic equity. In feite is het niet veel anders dan een terugkeer naar de fondsenwereld van weleer. Onderzoek van Antti Petajisto – die bekendheid geniet als mede-geestelijk vader van het begrip active share – laat zien dat in 1985 nog bijna 100% van de Amerikaanse beleggingsfondsen actief of zéér actief werd gemanaged. Trackers en indexknuffelaars waren zo goed als non-existent, om de simpele reden dat absoluut rendement destijds het belangrijkste doel was. Pas na de invoering van het benchmark-denken begonnen fondsen zichzelf af te meten aan – en te gedragen als – beursindices. De opkomst van ETF’s en het toenemende belang van active share zorgen ervoor dat actieve managers meer en meer naar methodes zoeken om zich te onderscheiden. En daarbij steeds vaker de benchmark loslaten en weer terugvallen op het aloude concept van absolute return. U gaat ze de komende tijd steeds vaker zien, glimmend in de showroom van uw favoriete fondshuis: Global Alpha, Unconstrained Equity en Absolute Return-vehikels die slechts één doel hebben: alpha genereren in iedere markt, met alle toegestane middelen. De unconstrained-gereedschapskist Welke middelen staan unconstrained-obligatiebeleggers ter beschikking? “Geen beperkingen” betekent in theorie alles, maar omdat het obligatiefondsen betreft zullen de beheerders – als ze hun werk goed doen – het risicoprofiel en rendementsverwachtingen over het algemeen nauw laten aansluiten bij wat er in vastrentende beleggingen historisch gangbaar is geweest. Diversificatie Binnen het vastrentende spectrum wijken unconstrained-fondsen vaak uit naar de hogere rendementen in asset classes als emerging markets debt, high yield en asset backed securities. Waar de obligatie-index vaak wordt gedomineerd door staatsobligaties, kennen unconstrained-portefeuilles een gelijkmatiger spreiding tussen veel meer risicostrategieën. Dat betekent dat er naast de rente meer rendementsdrivers aan het werk zijn. Duration De angst voor rentestijgingen zit er goed in en dat brengt een afkeer van lange looptijden met zich mee. Unconstrained-fondsen hebben de vrijheid om flexibel om te gaan met duration, tot zelfs negatieve duration. In de praktijk betekent dat dat unconstrained-fondsen er in de huidige markt vaak een zeer korte duration op na houden. Valuta Unconstrained-beleggers hebben de vrijheid om in andere valuta’s te beleggen. In andere valutaregio’s zijn vaak interessanter risico-rendementsprofielen te vinden, met uiteraard wel het bijbehorende valutarisico. Aandelen Voor sommigen een no-go area, voor anderen wel degelijk een onderdeel van de toolkit. Bijvoorbeeld voor kortetermijnarbitrage of door de toevoeging van een klein deel hoogdividendaandelen aan de portefeuille. Met evidente gevolgen voor het risicprofiel. Long-shortstrategieën Een typische hedgefundstrategie: positie innemen door long- en shorttransacties te combineren. Dat reduceert marktrisico – het succes staat of valt met de visie van de fondsmanager.